وحید جلیلی کجاست؟ از این پول‌های هزینه شده خبر دارد؟ چرا برای این برنامه‌ها و ساز و کار پشت آنها هیچ سیستم شفافی وجود ندارد که حداقل مردم مطلع شوند پولی که از مالیات آنها و یا درآمد‌های ملی خرج چنین برنامه‌هایی می‌شود چگونه و با چه متر و معیاری هزینه شده است؟
برنامه‌های ویژه تلویزیون برای عید امسال یک تغییر بزرگ را نسبت به دو سال گذشته داشت و آن هم اینکه افراد مختلفی به شبکه‌های مختلف تلویزیون دعوت شدند و در این ویژه برنامه‌ها شرکت داشتند. از هنرمندان، ورزشکاران و کار آفرینان گرفته حتی تا خانواده‌های شهدا و ...
به گزارش عصرایران، شکی در این قضیه نیست که برنامه‌های ویژه عید ۱۴۰۳ نسبت به دو سال گذشته ریاست پیمان جبلی در صداوسیما و حضور وحید جلیلی در قائم مقامی آن بسیار جذاب‌تر و حتما با بیننده بیشتری همراه بوده است.
در همان روز‌های قبل از سال تحویل در یاداشتی تحت عنوان «اولین پیام بهاری سال ۱۴۰۳: صداوسیما شکست خود را پذیرفت؛ مبارکه ...» به این تغییر رویکرد تلویزیون اشاره کردیم و آن را به فال نیک گرفتیم و همین استقبال مخاطبان را هم ذکر کرده بودیم.
حال در چند روز گذشته ویدیویی از وحید جلیلی قائم مقام فعلی صداوسیما در فضای مجازی بازنشر شده است که مربوط به زمان قبل از رسیدن به مقام فعلی در صداوسیماست، او منتقد رویکرد برنامه تلویزیون برای شب یلداست که تصمیم داشته‌اند یک هنرپیشه قدیمی را به یکی از شبکه‌های تلویزیون بیاورند و ...
محمدحسین رنجبران که خود از مجری‌های سابق تلویزیون است و از سال ۱۳۹۶ تا سال ۱۴۰۰ یعنی قبل از آمدن تیم جبلی - جلیلی مدیر کل روابط عمومی صدا و سیما بود در توییتی همراه با بازنشر ویدیو حرف‌های وحید جلیلی نوشته است که: «در کمتر از دو سال و نیم بزرگواران از شعار تحول در رسانه ملی با محوریت سلبریتی زدایی رسیدند به این جا که نوروز امسال به هر سلبریتی نازنین برای آمدن روی آنتن ۲۰۰ تا ۸۰۰ میلیون تومان حق القدم دادند، آنهم از بودجه‌ای که به بهانه تغییر مسیر رسانه ملی چند برابر شده است!»
حتما محمدحسین رنجبران بدون سند و مدرک این اعداد را اعلام نکرده است، چون با تبعات حقوقی این قضیه کاملا آشنایی دارد.
با استناد به این مبالغی که رنجبران نوشته است حال این گزاره مطرح می‌شود که برای حضور چند ساعته یک سلبریتی در تلویزیون آیا پرداخت ۸۰۰ میلیون تومان واقعا توجیه دارد؟ حتی همان ۲۰۰ میلیون تومان؟
نکته بعدی این است که در این ۳ روز ویژه برنامه‌های شب عید و سال تحویل تلویزیون تعداد سلبریتی‌هایی که در این برنامه‌ها حضور پیدا کردند واقعا بسیار زیاد است اگر به هر کس هم ۲۰۰ میلیون تومان داده باشند اعداد و ارقام تولید این برنامه‌ها نجومی خواهد بود.
آیا این دستمزد یا به قول رنجبران حق القدم بسیار گران نیست؟ چرا و و چگونه و یا بر اساس چه معیاری به این اعداد و ارقام رسیده‌اند؟ در صورتی که همان کمترین مبلغ هم بیشتر از حقوق یک سال یک کارمند است؟
در این میان هیچ نقد و خرده‌ای بر سلبریتی یا هنرمند و ورزشکار و ... نیست، چون او با پیشنهادی مواجه شده است و قبول کرده است، ولی این پرسش متوجه برنامه سازان تلویزیون است که چرا حضور افراد در یک برنامه تلویزیونی را چنین پر هزینه کرده‌اند؟
آیا شبکه‌های تلویزیونی در رقابت با همدیگر باعث چنین اتفاقی شده‌اند؟ شبکه‌هایی که منبع سرمایه پشت همه آنها از یک سرچشمه است و همگی از از بیت المال پول می‌گیرند چرا باید چنین رقابتی را با هم داشته باشند؟
آیا یک ساز و کار یا یک نوع استانداردسازی برای جلوگیری از اینچنین افزایش قیمتی وجود ندارد؟ یک شورای هماهنگی بین این شبکه‌های تلویزیون برای سیاست گذاری کلان در چنین مواردی وجود ندارد؟
وحید جلیلی کجاست؟ از این پول‌های هزینه شده خبر دارد؟ اگر زمانی مخالف حضور هنرمندان قبل از انقلاب در تلویزیون بود حال با حضور ایرج خواننده معلوم می‌شود که در این مورد هم تغییر نگرش داده‌اند. (که البته بسیار هم خوب است)
چرا برای این برنامه‌ها و ساز و کار پشت آنها هیچ سیستم شفافی وجود ندارد که حداقل مردم مطلع شوند پولی که از مالیات آنها و یا درآمد‌های ملی خرج چنین برنامه‌هایی می‌شود چگونه و با چه متر و معیاری هزینه شده است؟
چرا افراط و تفریط همیشه وجود دارد؟ دو سال شروع می‌کنند به توقف برنامه‌سازان و جلوگیری از حضور سلبریتی‌ها و بعد اینبار از آن طرف پشت بام بر زمین می‌افتند و برای آوردن یک سلبریتی حتی حاضر می‌شوند تا ۸۰۰ میلیون تومان هم پول بدهند.
واقعا برایم جای پرسش است آن شخصی که با ۸۰۰ میلیون به تلویزیون آمده است چه کسی بوده و چه اتفاقی را رقم زده که حاضر شدند برای حضور او چنین مبلغی را پرداخت کنند؟ و تاثیر این حضور ۸۰۰ میلیون تومانی بر مخاطبان چه بوده است؟
یک ضرب المثل قدیمی می‌گوید:
نه به آن شوری شور نه به این بی نمکی
نه به آن قدر رسا نه به این خم خمکی
متاسفانه همیشه یا بسیار بی نمک است یا شورش را در می‌آورند!
