درحالی از آغاز جنگ اسرائیل با مردم غزه نزدیک به ۱۸۰ روز می‌گذرد که هفته گذشته رژیم صهیونستی با ادعای وجود شبکه‌ای از تونل‌ها به عنوان پایگاهی برای حماس در بیمارستان الشفاء غزه، این بیمارستان را محاصره و به آن حمله کرد.
نزدیک به ۶ ماه از دور جدید جنایات صهیونیست‌ها علیه مردم مظلوم، اما مقتدر غزه می‌گذرد و هر روزی که به این جنگ افزوده می‌شود، ابعاد بیشتری از تعرض و آزار همه جانبه رژیم اسرائیل به خاک و مردم فلسطین فاش می‌شود. نکته قابل تامل آن است که این آزار‌ها در سایه چشم و گوش بسته و لب‌های دوخته سازمان ملل درحال وقوع است.
به گزارش ایسنا، درحالی از آغاز جنگ اسرائیل با مردم غزه نزدیک به ۱۸۰ روز می‌گذرد که هفته گذشته رژیم صهیونستی با ادعای وجود شبکه‌ای از تونل‌ها به عنوان پایگاهی برای حماس در بیمارستان الشفاء غزه، این بیمارستان را محاصره و به آن حمله کرد.
طی این حمله بخش جراحی بیمارستان الشفاء توسط تانک‌های اسرائیلی به آتش کشیده شد و شماری از بیماران و کادر درمان دست گیر شدند. به طوری که طی این هفت روز محاصره بیمارستان الشفاء و تا یکشنبه پنجم فروردین ماه اشغالگران پنج پزشک و پرستار در مجتمع پزشکی الشفا را به شهادت رساندند. اما آنچه در در طول ۵ ماه گذشته جنایات رژیم صهیونیستی را به اوج خود رسانده است؛ تجاوز به زنان محصور در این بیمارستان و نهایتا قتل عام آنهاست.
در این میان، اما مصاحبه یک شهروند فلسطینی با شبکه الجزیره ابعاد تازه‌ای از جنایایت این رژیم را گسترده کرد؛ این شهروند صراحتا اعلام می‌کند که نظامیان اسرائیل پس از ورود به بیمارستان و تجاوز به تعدادی از زنان فلسطینی آنها را قتل عام کرده اند. هرچند متن اظهارات «الهسی» شهروند فلسطینی از وبگاه و کانال تلگرامی شبکه الجزیره حذف شد؛ اما این اظهارات همچنان در صفحه این شبکه خبری در شبکه مجازی ایکس موجود است و نمی‌توان این حذف نصفه و نیمه را به پای تکذیب اظهارات این شهروند گذاشت.
در این خصوص طبق گزارش روزنامه جروزالم‌پست، «عمیر آویوی» ژنرال ارتش رژیم صهیونیستی نیز اذعان کرده است که یک مقام وزارت خارجه آمریکا، اسرائیل را به سوءاستفاده جنسی سیستماتیک از زنان فلسطینی متهم کرده است.
از سوی دیگر، اما نگاهی به سبقه و سیر تاریخی نحوه رفتار نظامیان اسرائیلی در جنگ‌های پیشین خود نه تنها بر تایید اظهارات شاهد عینی فلسطینی درباره تجاوز به زنان محصور در بیمارستان الشفا و قتل عام آنها صحه می‌گذارد بلکه نشان می‌دهد این اظهارات خیلی هم تعجب بر انگیز نیست و از نیرو‌های اسرائیلی با سبقه غیرقابل سانسور در امر «تجاوز» چنین جنایتی بر می‌آید.
در سال ۲۰۲۲ روزنامه هاآرتص قدیمی‌ترین روزنامه به زبان عبری چاپ اسرائیل، با استناد به اسنادی سانسور شده که در وب سایت آرشیو دولتی اسرائیل منتشر شده بود، اما پس از بروز یک خطای فنی در سایت فاش شد، اعلام کرد که آهارون تزیسلینگ، اولین وزیر کشاورزی اسرائیل به عنوان یکی از حاضران در نشست سران این رژیم در جولای ۱۹۴۸ اظهار کرده است که یهودیان می‌توانند تجاوز جنسی علیه زنان عرب را ببخشند.
این سخن نه تنها حمایت وزیر اسرائیلی از تجاوز به زنان فلسطینی در سال ۱۹۴۸ را نشان می‌دهد بلکه مهر تاییدی بر امکان تعدی نیرو‌های اسرائیل و تجاوز به زنان عرب توسط سربازان اسرائیلی است چراکه در غیر این صورت تجاوزی رخ نداده است که یهودیان بخواهند آن را ببخشند یا خیر.
این اقدامات آزارگرانه ارتش اسرائیل معطوف به زنان نیست؛ بلکه دامن کودکان را هم گرفته است؛ کما اینکه ویدئویی که توسط دوربین مداربسته در یک مغازه در محله جابر در مرکز شهر الخلیل در کرانه باختری ضبط شده و ساعاتی قبل منتشر شده است، نشان می‌دهد که حدود ۲ هفته پیش سربازان رژیم صهیونیستی به کودکی حمله و او را مجبور کردند لباس‌هایش را درآورد و بعد لباسش را پاره کردند.
در این ویدئو نشان داده می‌شود که سرباز صهیونیست در میان وحشت یک کودک فلسطینی، برادر کوچکترش و مادرشان این کودک را مجبور می‌کند لباس‌هایش را دربیاورد، همچنین کودک را تهدید می‌کند که حرف نزند، سپس به گونه‌اش سیلی می‌زند و پس از آن سرباز لباس را پاره می‌کند. در این راستا شبکه الجزیره گزارش کرده است که اشغالگران صاحب فروشگاه را که شاهد تجاوز به کودک بود احضار کردند و دوربین‌های مغازه را نیز ضبط کردند.
گرچه زنان به عنوان قربانیان اصلی در تمام جنگ‌ها محسوب می‌شوند، اما زنان فلسطینی در این جنگ برای دومین بار قربانی شدند و اینبار ابزاری برای ارضای امیال نفسانی و شیطانی نیرو‌های اسرائیل قرار گرفتند.
این استفاده ابزاری و سوء استفاده جنسی نظامیان اسرائیل از زنان فلسطینی نه تنها تلخی جنگ را برای غزه دو چندان کرده است بلکه آمیختن جنگ با شهوت، خشونت جنسی را رقم زده است که اینبار چهره دردناک جنگ را به نوعی زنانه کرده است. درواقع سربازان اسرائیلی خود را محق می‌دانند به صرف محاصره بیمارستان الشفاء غزه، زنان محصور در این بیمارستان را همانند غنیمت جنگی به چنگ آورده و پیش از قتل عام، از آنها برای ارضای امیال خود استفاده کنند. چنان غنیمتی بی صاحب که در میدان نبرد به دست رقیب افتد، این زنان نیز در اوج مظلومیت مورد سوء استفاده قرار گرفتند.
از تجاوز به زنان که بگذریم، تا به امروز ۷۳ درصد قربانیان جنگ در غزه زنان و کودکان بوده‌اند و تاکنون در این جنگ ۹ هزار و ۳۴۰ زن به شهادت رسیده اند و ۶۰ هزار زن باردار به دلیل نبود مراقبت‌های بهداشتی در معرض خطر هستند. در گزارش منتشر شده از سوی دفتر اطلاع‌رسانی دولتی در غزه، تعداد شهدای پرسنل پزشکی از آغاز جنگ تاکنون ۳۶۴ تن به شمول ۴۸ شهید پرسنل دفاع مدنی شمارش شده است و این امر تاریکی جنایات رژیم صهیونیستی را دو چندان می‌کند.
با این وجود درحالی جنایت تجاوز اسرائیل به زنان فلسطینی پیش چشم و گوش بسته سازمان ملل رخ داده است و عملا این سازمان اقدامی برای جلوگیری این جنایت انجام نمی‌دهد که اسرائیل عضو کمیسیون مقام زن سازمان ملل متحد و داعیه‌دار حقوق زنان است.
کمیسیون مقام زن (Commission on the Status of Women) در سال ۱۹۴۶، با عضویت ۱۵ کشور ذیل «شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد» (ECOSOC) و به منظور تصمیم‌گیری و سیاست‌گذاری در مورد پیشرفت جایگاه زنان ایجاد شد و این کمیسیون گزارشات خود را در خصوص مسائل مرتبط با زنان به دبیرکل سازمان ملل متحد ارائه می‌کند. کشور‌ها با رای گیری برای یک دوره چهار ساله عضو این کمیسیون می‌شوند و عضویت اسرائیل تا سال ۲۰۲۵ پا برجاست.
درحالی عضویت جمهوری اسلامی در کمیسیون مقام زن از مارس ۲۰۲۲ آغاز و باید تا مارس ۲۰۲۶ ادامه پیدا می‌کرد که پس از اتفاقات سال ۱۴۰۱ و فوت مهسا امینی، با حمایت ایسلند و آلمان و حمایت ۴۴ کشور دیگر نشست ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد برگزار شد. نهایتا در این نشست ویژه، شورا با ۲۵ رای موافق قطعنامه‌ای را تصویب کرد که بر اساس آن یک هیأت حقیقت‌یاب برای بررسی ابعاد اتفاقات پیرامون فوت مهسا امینی در ایران تشکیل شد.
پس از آن نیز از سوی آمریکا پیشنهاد اخراج ایران از کمیسیون مقام زن به بهانه حوادث ایجاد شده پیرامون فوت مهسا امینی داده شد و با موافقت چند کشور دیگر نهایتا عضویت ایران در کمیسیون مقام زن لغو شد.
در این میان آنچه سوال برانگیز است آن است که مگر وظیفه شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد نشان دادن موارد نقض حقوق بشر در کشور‌ها نیست؟ مگر این شورا پس از اتفاقات رخ داده پیرامون فوت مهسا امینی در ایران و با استناد به اخبار بعضا کذبی که رسانه‌های معاند منتشر کرده و کشور‌های غربی به آن دامن زدند، تشکیل «نشست ویژه» نداد؟، پس چرا این شورا هم اکنون در قبال جنایات رژیم صهیونیستی در غزه سکوت کرده و خبری از تکاپو و تلاش کشور‌های غربی و اروپایی اعم از ایسلند و آلمان برای طلب و احقاق حقوق زنان فلسطینی و درخواست تشکیل نشست ویژه شورای حقوق بشر نیست؟
چرا آمریکا اینبار پیشنهاد اخراج اسرائیل از کمیسیون مقام زن را نمی‌دهد؟ و برعکس از این جنایت حمایت می‌کند؟ آیا این سکوت آمریکا دلیلی جز همدستی با رژیم غاصب اسرائیل دارد؟ کما اینکه آنتونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا پس از افشای جنایت اخیر اسرائیل در بیمارستان الشفاء و تجاوز به زنان فلسطینی محصور در این بیمارستان و در جریان سفر خود به قاهره، پیشنهاداتی را درباره وضعیت رفح ارائه کرد و به اسرائیل اجازه حمله به این شهر مرزی پس از انتقال غیرنظامیان به مناطق دیگر در نوار غزه را داد و صراحتا اعلام کرد که آمریکا با اسرائیل در هدفش برای نابودی جنبش فلسطینی حماس و تضمین امنیتش در بلند مدت توافق نظر دارد.
به گزارش ایسنا، علیرغم اینکه در حدود یک ماه گذشته اخباری از قول کارشناسان سازمان ملل مبنی بر اینکه این سازمان ادعا‌های معتبری درباره تجاوز سربازان اسرائیل به زنان فلسطینی دریافت کرده، منتشر شده است، اما از آن زمان تاکنون شاهد اقدام جدی از سوی سازمان ملل برای مقابله با این جنایات نبوده ایم.
انفعال توجیه ناپذیر جامعه جهانی و سازمان ملل متحد در قبال اخبار منتشر شده درباره تجاوز به زنان فلسطینی بار دیگر اثبات می‌کند که گویا این سازمان و نهاد‌های بین المللی زیر مجموعه آن با دور شدن از اهداف اولیه تشکیل خود، به ارکان و ساختاری برای اعمال نظر‌های سیاسی تبدیل شده اند.
