سطح تندی یک غذا بر اساس میزان تحریک واکنش ما به کپسایسین اندازه‌گیری می‌شود، این اندازه‌گیری واحد حرارتی اسکویل (SHU) نامیده می‌شود. بر اساس این واحد اندازه‌گیری، فلفل دلمه‌ای نمره صفر، فلفل موزی می‌تواند ۹۰۰ باشد و هالاپینو (هالاپینو یا هالوپینو یکی از انواع فلفل‌های تند بومی مکزیک است که کوچک بوده و به رنگ سبز یا قرمز دیده می‌شود) می‌تواند تا ۱۰هزار برسد.
با خوردن فلفل، لب‌هایت می‌سوزد، زبانت آتش می‌گیرد و غشا‌های مخاطی که از ریه‌ها در برابر تهدید محافظت می‌کنند، آبریزش بینی شما را تحریک می‌کنند. با خوردن فلفل، رگ‌های خونی منبسط می‌شوند و بدن شما احساس می‌کند که در حال آتش گرفتن است بنابراین برای کمک به خنک شدن بدن، تعریق آغاز می‌شود.
به گزارش ایسنا، مهم نیست که میزان دمای غذای شما چقدر باشد، زیرا همچنان این ادویه بدون اینکه به دمای غذا مرتبط باشد می‌تواند باعث تعریق شما شود. بر اساس گفته آموزش علوم فیشر آمریکا، دلیل تندی غذا به درجه حرارت گرمای آن نیست. تندی در غذای ما به علت کپسایسین است، ماده‌ای که به فلفل تندی می‌دهد.
سطح تندی یک غذا بر اساس میزان تحریک واکنش ما به کپسایسین اندازه‌گیری می‌شود، این اندازه‌گیری واحد حرارتی اسکویل (SHU) نامیده می‌شود. بر اساس این واحد اندازه‌گیری، فلفل دلمه‌ای نمره صفر، فلفل موزی می‌تواند ۹۰۰ باشد و هالاپینو (هالاپینو یا هالوپینو یکی از انواع فلفل‌های تند بومی مکزیک است که کوچک بوده و به رنگ سبز یا قرمز دیده می‌شود) می‌تواند تا ۱۰هزار برسد. هابانرو یا فلفل هندی ۳۵۰هزار و فلفل ترینیداد اسکورپین همچنین اسپری فلفل می‌توانند به محدوده دو میلیون برسند و کپسایسین خالص (بر اساس ارقام منتشرشده انجمن شیمی آمریکا) ۱۶ میلیون است؛ بنابراین اگر علت تعریق ما دما نیست، چه چیزی در غذای تند وجود دارد که با خوردن آن عرق می‌ریزیم؟
دهان ما گیرنده‌های TRPV ۱ دارد که گرما را تشخیص می‌دهد و ما را از خوردن غذا‌های خیلی گرم باز می‌دارد. کپسایسین این گیرنده‌های TRPV ۱ را تحریک می‌کند و سیگنالی به مغز می‌فرستد مبنی بر اینکه ما در حال خوردن چیزی داغ و خطرناک هستیم. مغز با ارسال یک احساس سوزش به آن قسمت از دهان ما پاسخ می‌دهد سپس بدن همان‌طور که باید به دمای گرم واکنش نشان دهد، تعریق را آغاز می‌کند همچنین ممکن است متوجه شوید که هنگام خوردن غذا‌های تند احساس عجله دارید به این دلیل که بدن شما کپسایسین را به‌عنوان یک تهدید اشتباه تعبیر می‌کند، بنابراین هم دوپامین و هم آدرنالین را به عنوان پاسخ ترشح می‌کند.
کپسایسین کاملا در دستگاه گوارش ما تجزیه نمی‌شود، بنابراین وقتی در حال خروج از سیستم بدن باشد، همان سوزش را احساس خواهید کرد. به گفته انجمن شیمی آمریکا، اگر تندی غذا شما را تحت تاثیر قرار داد، از مصرف آب اجتناب کنید که شعله بیشتری به آتش می‌افزاید. در عوض شیر بنوشید یا بستنی یا پنیر بخورید. کازئین موجود در این محصولات لبنی به دور کپسایسین می‌پیچد و به حذف آن از زبان شما کمک می‌کنند.
اگر بتوانید گرما را تحمل و عرق کنید، غذا‌های تند فواید زیادی برای سلامتی دارند. طبق نتایج مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۱ که در نشریه Physiology & Behavior منتشر شد، افزودن فلفل قرمز به غذا می‌تواند میزان کالری سوزی در روز را افزایش دهد. اگر معمولا غذای ملایم‌تری می‌خورید، فلفل قرمز می‌تواند هوس شما را برای غذا‌های چرب، شور و شیرین کاهش دهد. با این حال، جوانه‌های چشایی (یا پرز‌های چشایی حاوی سلول‌های گیرنده مزه هستند که به سلول‌های چشایی نیز معروف هستند)، شما می‌توانند تحمل غذا‌های تند را ایجاد کنند، بنابراین این هوس کشنده فقط برای مدت کوتاهی دوام می‌آورد.
نتایج بررسی سیستماتیک سال ۲۰۱۲ که در نشریه Appetite منتشر شد، نشان داد که افزودن تندی قابل توجه به وعده‌های غذایی می‌تواند به شما کمک کند تا ۵۰ کالری اضافی در روز بسوزانید. این مورد می‌تواند به کاهش وزن پنج پوندی فقط طی یک سال اضافه شود. مصرف غذا‌های تند همچنین می‌تواند چربی شکم را کاهش دهد و به کاهش اشتها کمک کند. در این مطالعه آمده است که این اثرات تا حدی به دلیل نحوه تحریک گیرنده TRPV ۱ کپسایسین است.
مطالعه دیگری در سال ۲۰۱۷ که نتایج آن در PLOS One منتشر شد به بررسی مصرف فلفل قرمز تند و مرگ و میر در میان بیش از ۱۶هزار نفر در ایالات‌متحده پرداخت. افرادی که به‌طور منظم غذا‌های تند مصرف می‌کردند، ۱۳ درصد کاهش مرگ و میر به هر دلیلی داشتند.
محققان همچنین خاطرنشان کردند که فعال‌سازی گیرنده‌های TRPV ۱ توسط کپسایسین از طریق افزایش مصرف انرژی و تاثیر بر چربی‌های خون، بر چاقی تاثیر می‌گذارد. بر اساس بررسی انجام شده در سال ۲۰۱۶ در تحقیقات ضد سرطان، کپسایسین موجود در غذا‌های تند می‌تواند از سلول‌های ما در برابر سرطان محافظت، رشد سرطان را متوقف و با بدخیمی و متاستاز سرطان تداخل ایجاد کند.
