مادر پنجقلوها که سوژه مستند «ماه آخر» شده بود، درباره تأثیر این قبیل مستند‌ها بر فرهنگ فرزندآوری گفت: من تلاش بسیاری می‌کنم که سختی‌های پنج‌قلو داشتن را کسی متوجه نشود. می‌خواهم همه خوبی‌های‌آن را ببینند. سعی‌ام این است که سختی‌های آن را به زبان نیاورم چرا که نمی‌خواهم کسی از سختی‌هایش بداند و به این دلیل از بچه‌دار شدن مصرف شود.
مادری که سوژه مستند «ماه آخر» شده بود، درباره تجربه بارداری پنج قلو و واکنش دیگران توضیح داد.
به گزارش باشگاه خبرنگاران، فاطمه قره‌سفلو از سوژه‌های مجموعه «پا به ماه» که روایت بارداری‌اش در مستند «ماه آخر» به تصویر درآمده است، درباره تجربه همراهی با این مجموعه گفت: هماهنگی عوامل این مستند برای تولید آن با همسرم بود و در زمانی اتفاق افتاد که من بابت بارداری ۵ قلو‌ها در بیمارستان بستری بودم. واقعیت هم این است که در حین فرآیند ضبط این مستند، با این گروه بسیار راحت بودم و اصلا سختی و اذیتی برایم نداشت. هم در دوره بارداری که در بیمارستان بستری بودم این گروه در کنارم بودند و هم در روز زایمان همراهیمان کردند، اما هیچ مزاحمتی برای ما نداشتند.
وی درباره ملاحظات شخصی‌اش برای ثبت تجربه بارداری‌اش در قالب یک فیلم مستند، تأکید کرد: من هیچ ملاحظه خاصی نداشتم. هرچند در آن ایام شرایط زندگیمان کمی سخت بود، اما هم من و هم همسرم، هیچ مشکل و ملاحظه‌ای درباره ساخت این مستند نداشتیم. ارتباط بسیار خوبی هم میان ما و گروه تولید این مستند شکل گرفته بود.
قره‌سفلو درباره واکنش اطرافیان به تصمیم خانواده خود برای همراهی با گروه مستندساز هم گفت: در مقطعی که تصمیم به این کار گرفتیم، از بستگانمان کسی نزدیکمان نبود و در حین ساخت مستند هم فقط در مقطعی مادرم پیش ما آمد که او هم از این اتفاق بسیار خوشحال شد. باقی بستگان و فامیل ما در شهرستان بودند. از دیگر مادر بستری در بیمارستان هم یکی از هم‌اتاقی‌هایم از این اتفاق بسیار استقبال کرد، اما مادر دیگری هم بود که گفت همسرم اجازه فیلمبرداری نمی‌دهد و به همین دلیل اتاق او را جابه‌جا کردند.
وی ادامه داد: در همین بیمارستان یکی از افرادی که نمی‌دانست این گروه تصویربردار متعلق به یک مجموعه تلویزیونی هستند، به من می‌گفت، تو دیگر که هستی که برای زایمانت گروه فیلمبردار استخدام کرده‌ای!
این مادر که سوژه مستند «ماه آخر» شده بود، درباره تجربه بارداری پنج قلو و واکنش دیگران هم گفت: در اولین برخورد همه ابتدا تعجب می‌کردند، اما بعد بلافاصله خدا را شکر می‌کردند که هر پنج بچه، سالم به دنیا آمده‌اند. خودم شخصا هم نگرانی‌های بسیاری داشتم و حتی تا بعد از زایمان، گرفتار استرس بودم. وقتی اثر دارو‌های بیهوشی از بین رفت، از هر کسی که سراغ بچه‌ها را می‌گرفتم، وقتی می‌گفتند هر پنج قل سالم هستند، باورم نمی‌شد! تا اینکه خودم دیدم‌شان.
وی افزود: بالاخره بارداری پنج قلو خطرات خاص خود را داشت و در سونوگرافی هم همه‌چیز به‌صورت دقیق مشخص نبود. برای همین استرس‌هایی داشتیم. بعد که پنج قلو به دنیا آمدند، برخی مقامات مسئول که به ملاقاتم می‌آمدند، تقاضا می‌کردند که دوباره باردار شوم و امید داشتند بازهم چند قلو به دنیا بیاورم!
قره‌سفلو با اشاره به واکنش خانواده خود به این بارداری خاص گفت: خانواده‌ام خیلی خوشحال بودند، اما در عین حال درباره سختی‌های بزرگ کردن پنج فرزند هم صحبت می‌کردند و نگرانی‌هایی داشتند. من در ۱۸ سالگی ازدواج کرده بودم و در سن ۱۹ سالگی اولین فرزندم به دنیا آمده بود. بعد از به دنیا آمدن پنجقلوها، تا مدتی مادرم و مادرشوهرم برای نگهداری آنها کمک‌حال من بودند. حالا که بچه‌ها از ۸ ماهگی عبور کرده‌اند دیگر به تنهایی از پس آنها برمی‌آیم. قطعا نگهداری این بچه‌ها به تنهایی سختی‌های خودش را دارد.
وی درباره تحقق وعده‌هایی مانند استخدام پرستار برای نگهداری از بچه‌ها، گفت: پرستار که در اختیار ما نگذاشتند و برخلاف وعده‌ای که درباره اهدای خانه به ما داده بودند، این اتفاق هم از سوی دولت رخ نداد. تقریبا می‌توانم بگویم هیچ‌کدام از وعده‌هایی که در بیمارستان به ما داده بودند، محقق نشده است. ما در حال حاضر در یک منزل سازمان ۱۰۰ متری ساکن هستیم که با توجه به جمعیت ۸ نفره خانواده‌مان، واقعا شرایط سختی هم داریم. طبیعتا همسایه‌های ما هم اذیت می‌شوند؛ حتی اگر به روی خود نیاورند، بازهم من خودم از آنها خجالت می‌کشم.
مادر پنجقلوها که سوژه مستند «ماه آخر» شده بود، درباره تأثیر این قبیل مستند‌ها بر فرهنگ فرزندآوری گفت: من تلاش بسیاری می‌کنم که سختی‌های پنج‌قلو داشتن را کسی متوجه نشود. می‌خواهم همه خوبی‌های‌آن را ببینند. سعی‌ام این است که سختی‌های آن را به زبان نیاورم چرا که نمی‌خواهم کسی از سختی‌هایش بداند و به این دلیل از بچه‌دار شدن مصرف شود. در مستند هم روی این موضوع تأکید کردیم. شخصا هم هیچ‌گاه از بارداری این پنج‌قلو پشیمان نشدم. هربار روی ماه این بچه‌ها را می‌بینم، با خود می‌گفتم، به سختی‌هایش می‌ارزید.
