اولین ابرکشتی تفریحی جهان با سوخت هیدروژن

پروژه ۸۲۱ باید بر چالش‌های بسیار زیادی در فناوری سوخت هسته‌ای غلبه کند، اما این سوخت همچنان برای تمام عملیات کشتی کافی نیست.

به گزارش دیجیاتو، هیدروژن اغلب یکی از بزرگ‌ترین جایگزین‌های انرژی آینده محسوب می‌شود. علی‌رغم قدرت بالای این سوخت در کاربرد‌های روزمره، هیدروژن کمبود‌های بسیار زیادی دارد که تا پیش از رفع آن‌ها نمی‌توان انتظار داشت که نقش قابل‌توجهی در اقتصاد ایفا کند.

پروژه ۸۲۱ از تاریخ ۱۵ اردیبهشت (۴ می) امسال آغاز شد و هدف آن این است که مرز‌های فناوری سوخت هیدروژن را در صنعت ابر کشتی جابجا کند. اهمیت این پروژه در آن است که هیچ‌گونه پروتکل و مقرراتی در زمینه ذخیره هیدروژن و بخش‌های مربوط به سیستم‌های پیل سوختی وجود ندارد.

Feadship با واسطه‌های صنعت ابر کشتی‌ها همکاری کرده است تا به یک چشم‌انداز برای پروتکل‌ها و مقررات فناوری سوخت هیدروژن برای کشتی‌های با طول بیشتر از ۱۰۰ متر برسد.

چالش‌های استفاده از سوخت هیدروژن در ابرکشتی‌ها

پیل‌های سوختی هیدروژن از زمانی که در مأموریت‌های آپولو استفاده شدند در دسترس بوده‌اند. اما آن‌ها هیچ‌گاه کاربردی در صنعت کشتی‌رانی نداشته‌اند؛ حداقل نه در مقیاس بزرگ.

برخی از چالش‌های این فناوری در پروژه ۸۲۱ وجود دارند. حتی در یک کشتی به این بزرگی، ذخیره هیدروژن کار ساده‌ای نیست. هیدروژن یک منبع انرژی بسیار کارآمد است، اما چگالی آن تنها یک-دهم سوخت دیزل است و حجم بسیار زیادی را اشغال می‌کند. همچنین باید آن را در دمای ۲۵۳- سانتی‌گراد و تحت‌فشار نگهداری کرد.

در پروژه ۸۲۱، کشتی باید بیش از چهار تن هیدروژن را برای راه‌اندازی ۱۶ پیل سوختی به‌منظور تولید برق جریان مستقیم حمل کند. این تنها بخش کوچکی از مشکل است. هیدروژن می‌تواند باعث شکنندگی فلزات شود که ریسک بزرگی در چنین سیستم‌هایی محسوب می‌شود.

این فناوری سوختی به پشته‌های هواکش مخصوصی نیاز دارد که بخار آب تولیدشده را خارج کند؛ به همین علت، لازم بود تا بدنه کشتی بسیار طویل طراحی شود. به‌علاوه، کشتی باید بتواند متانول نیز حمل کند تا در صورت اتمام هیدروژن، پیل‌های سوختی بتوانند از آن تغذیه شوند.

با تمام این اوصاف، هیدروژن نمی‌تواند تمام برق موردنیاز کشتی را تولید کند. این سوخت تنها می‌تواند کشتی را در فواصلی بسیار کم با سرعت‌های پایین‌تر از ۱۰ گره (۱۸ کیلومتر بر ساعت) حرکت دهد. این میزان تنها برای ورود به بندرگاه یا خروج از آن، یا عبور از میان نواحی حساس از لحاظ زمین‌شناختی کافی است.

درعوض، هیدروژن عمدتاً برای «بار هتل» استفاده می‌شود. این تمام نیاز‌های انرژی را غیر از نیروی پیشرانه شامل می‌شود؛ مثلاً تأمین گرامیش و سرمایش. Feadship می‌گوید که هیدروژن ۷۸ درصد این برق را تأمین می‌کند. به این ترتیب، کشتی می‌تواند به مدت یک هفته بدون آلودگی و صدا در لنگرگاه کار کند.