«اگر مسئله حضور افغان‌ها در ایران آن اندازه مهم است که نیازمند وعده دادن به مردم برای رای‌آوری است، پس چرا در چهار سال گذشته هیچ ایده‌ای، نظری و نقدی جدی دراین‌باره مطرح نکردید و در هیچ‌کدام از نهادهایی که حضور داشتید، مسئله را پیگیری و اجرایی نکرده‌اید؟ اگر این جزو وظایف دولت است، چرا وزیر مربوط را استیضاح نکردید؟»
روزنامه هم میهن در سرمقاله خود نوشت: اگر می‌خواهید رای بیاورید، لازم است که یک دو جین وعده بدهید. وعده‌های رنگارنگ همچون توزیع گوشت و یارانه و ساخت مسکن و ایجاد شغل و افزایش سرعت اینترنت و درست کردن بورس در سه روز و تک‌رقمی کردن تورم و ده‌ها مورد ریز و درشت بدهید. بعد از رای گرفتن هم کسی نیست که از ما حساب‌کشی کند.
اگر این مورد دغدغه جدی بود، شاید وقتی که در دولت و مجلس نیستیم باید گفته شود و اینکه اگر بیاییم چنین و چنان می‌کنیم. ولی حالا فرض کنید که چهار سال رئیس مجلس و عضو شورایعالی امنیت‌ملی و مجمع تشخیص مصلحت و از همه مهمتر عضو سران سه قوه باشید، بعد بیایید وعده دهید که «درباره افراد غیرمجاز که در داخل کشور هستند نیز پیش‌بینی شده که طرد کامل صورت گیرد. افرادی که مجاز هستند می‌توانند بمانند.»
این سخنان جناب آقای قالیباف، رئیس مجلس و نامزد انتخابات است. ما که اطمینان داریم سرنوشت این‌گونه وعده‌های بانیان وضع موجود به سرنوشت ساخت یک میلیون مسکن و تک‌رقمی کردن تورم منجر خواهد شد. ولی سوال اساسی این است که مگر حضور پناهندگان خارجی و به‌طور مشخص افغانستانی‌ها در ایران مسئله امروز و دیروز است. این وضعی است که از زمان‌های گذشته بوده و در سال‌های اخیر به علت سیاست دولت تشدید شده است.
اگر این مسئله آن اندازه مهم است که نیازمند وعده دادن به مردم برای رای‌آوری است، پس چرا در چهار سال گذشته هیچ ایده‌ای، نظری و نقدی جدی دراین‌باره مطرح نکردید و در هیچ‌کدام از نهادهایی که حضور داشتید، مسئله را پیگیری و اجرایی نکرده‌اید؟ اگر این جزو وظایف دولت است، چرا وزیر مربوط را استیضاح نکردید؟ اگر امکانات آنها کم است، چرا آن را تجهیز و تامین نکردید؟ اجازه دهید روشن بگوییم که وقتی هم دولت را به دست آورید می‌گویید برای تحقق این وعده چنین بودجه‌ای لازم است و مجلس نمی‌دهد؟
بیایید مسئله را درست طرح کنیم. میلیون‌ها اتباع خارجی بدون مجوز در ایران حضور دارند. چرا آنها به‌طور غیرقانونی می‌آیند؟ چرا این روند افزایشی شده است؟ ربط این افزایش با سیاست ایران در برابر افغانستان چیست؟ چرا سیاست رسمی در این موضوع اعلام نمی‌شود؟ چرا نهادهای مربوط در این زمینه وظایف خود را انجام نمی‌دهند؟
مجلس که اکثریت نمایندگان آن طرفدار رئیس مجلس هستند، چه اقدام نظارتی یا قانونگذاری در این مورد انجام داده‌اند؟ واکنش جهانی و منطقه‌ای انجام چنین اقدامی چیست؟
همه این پرسش‌ها بی‌جواب خواهد ماند؛ چون تاکنون حتی یک جمله رسمی در پاسخ به این پرسش‌ها شنیده نشده است و آقای قالیباف نیز به‌عنوان رئیس مجلس و عضو شورای سران سه قوه و مجمع تشخیص مصلحت و شورایعالی امنیت‌ملی، به این پرسش‌ها پاسخ رسمی و عمومی نداده و لذا طبیعی است که بدون پرداختن به این پرسش‌ها، وعده دادن درباره آن نیز دقیقاً مثل تک‌رقمی کردن تورم و حل مسئله بورس در سه روز است.
این نحوه وعده دادن نشانه صداقت داشتن است؟ مسئله مهاجران غیرمجاز بسیار پیچیده است و باید گزارش‌های کارشناسی دقیقی درباره آنها تهیه و منتشر شود و بر اساس آن تصمیم‌گیری کرد. مردم از شنیدن وعده‌های فاقد بنیان کارشناسی و فاقد ضمانت اجرایی خسته شده‌اند. علت بی‌اعتمادی مردم همین وعده‌ها است. بیش از این وعده‌های بدون پشتوانه نباید داد. این کاری است که برخلاف برخی از نامزدها، آقای پزشکیان باید از انجام آن پرهیز کند و تاکنون هم رعایت کرده است.
