به گفته دولین، نیمی از نیروی کار صرفاً به دنبال انجام وظایف خود به نحو احسن هستند و در پایان روز، تنها خواسته‌شان یک تشکر ساده است. متأسفانه، بسیاری از کارفرمایان از درک این نکته عاجزند که چنین قدردانی کوچکی می‌تواند تأثیر شگرفی در حفظ انگیزه و تعهد کارکنان داشته باشد.
در دنیای پرتلاطم کسب و کار امروز، یافتن جایگاه خود و اطمینان از عملکرد مطلوب، چالشی است که بسیاری از کارمندان با آن روبرو هستند. مایکل دولین با بیش از ۳۶ سال تجربه در این حوزه، دیدگاه‌های ارزشمندی را در مورد نحوه ارزیابی موفقیت شغلی ارائه می‌دهد.
به گزارش روزیاتو، به گفته دولین، نیمی از نیروی کار صرفاً به دنبال انجام وظایف خود به نحو احسن هستند و در پایان روز، تنها خواسته‌شان یک تشکر ساده است. متأسفانه، بسیاری از کارفرمایان از درک این نکته عاجزند که چنین قدردانی کوچکی می‌تواند تأثیر شگرفی در حفظ انگیزه و تعهد کارکنان داشته باشد.
دولین همچنین بر اهمیت بازخورد مداوم و شفافیت در ارزیابی عملکرد تأکید می‌کند. او معتقد است که مدیریت عملکرد نباید به یک ارزیابی سالانه محدود شود، بلکه باید یک گفتگوی مستمر بین کارمند و مدیرش باشد. به قول یکی از مدیران سابقش، «نباید هیچ سورپرایزی وجود داشته باشد.» این بدان معناست که کارفرمایان باید در طول سال، مرتباً با کارکنان خود گفتگو کرده و عملکردشان را بررسی کنند. به ویژه برای افراد جاه‌طلب که به دنبال پیشرفت هستند، این بازخورد‌ها حیاتی است، زیرا حتی نشانه‌های ظریفی مانند دعوت مدیر از یک همکار برای ناهار، می‌تواند احساس نابرابری و در نهایت استرس و ناامنی شغلی ایجاد کند.
در این مقاله، با استفاده از تجربیات دولین، به بررسی نشانه‌هایی می‌پردازیم که نشان می‌دهند حتی اگر مدیرتان آشکارا از شما تعریف نمی‌کند، همچنان در کارتان موفق هستید.
به راحتی انجام دادن کاری که می‌دانید چقدر می‌تواند چالش برانگیز یا ناخوشایند باشد، نشانه خوبی از عملکرد شماست. ممکن است متوجه شوید که در پایان روز، برای تمام کردن کارتان یک هفته یا یک ماه وقت اضافی آورده اید و این نشان می‌دهد که به موفقیت بیش از حد رسیده‌اید.
برعکس، اگر لیست بلند بالای کار‌های انجام نشده رو به رشد است، باید درباره عملکرد خود بازنگری کنید. داشتن لیست بی پایان کار‌ها به این معنی نیست که کار شما بد است. تا حد امکان از فناوری و شیوه‌های بهتر استفاده کنید که از ویژگی‌های یک فرد آموزش پذیر و فعال است.
برنامه ریزی و اولویت بندی کار‌ها نشانه آن است که شما خوب کار می‌کنید. رئیس شما نباید غافلگیر شود. موکول کردن کار‌ها به لحظه آخر و دادن پاسخ‌های عجولانه به معنای صلاحیت نیست. ممکن است لازم باشد گزارش‌ها و به‌روزرسانی‌های مکرر انجام دهید و به موقع در محل کار حاضر شوید.
اگر نظرات مثبتی از همکاران، مشتریان و … در مورد مسائل مربوط به کار دریافت می‌کنید، نشانه آن است که شما کارتان را درست انجام می‌دهید.
مشارکت یکی از بزرگترین نشانه‌های عملکرد خوب است. مشارکت را می‌توان به روش‌های مختلفی نشان داد: حضور، همکاری با همکاران و کنجکاوی فکری کلی یا شرکت در جلسات، گردهمایی‌ها یا گفتگو‌های محل کار.
برای یک کارفرما، شناخت افراد و نحوه عملکرد آنها بسیار مهم است. افراد زمانی که تحت فشار هستند متفاوت عمل می‌کنند. اگر کارفرمایان درک بهتری از انگیزه‌ها و خلق و خوی کارمندان داشته باشند، می‌توانند نقاط استرس را شناسایی کنند. بهترین راه برای انجام این کار صرف وقت با آنهاست. یک محیط کاری نباید تنها بر کار متمرکز شود. ما باید به یاد داشته باشیم هر فرد استعداد‌های منحصر به فردی دارد.
اگر در محل کارتان عملکرد خوبی دارید، احتمالاً بیشتر به جای مطرح کردن مشکلات، راه حل‌هایی ارائه خواهید کرد. ممکن است در جلساتی با ایده‌هایی که در مورد آنها فکر کرده اید و تحقیق کرده اید، شرکت کنید. ارائه راه حلی که به خوبی ارزیابی شده باشد مفید است و اگر اشتباهی مرتکب شوید، آن را تصدیق خواهید کرد و راه حلی خواهید داشت.
یک نشانه مهم از اینکه کار به خوبی پیش می‌رود این است که کنجکاو باشید. شما سوالاتی خواهید پرسید و مشتاق یادگیری خواهید بود. ممکن است فرآیند‌های داخلی را زیر سوال ببرید، مانند اینکه چرا کار‌ها به روش خاصی اجرا می‌شوند، به دنبال حذف موانع و ایجاد فرصت هستند. این نشان می‌دهد که شما کنجکاو هستید و می‌خواهید بازدهی بالا رود.
در پایان، مهم است به یاد داشته باشیم که ارزیابی عملکرد شغلی تنها یک بخش از تصویر بزرگ‌تر زندگی ماست. اگر همچنان در مورد عملکرد خود تردید دارید، از مدیرتان بازخورد بخواهید. یک گفتگوی غیررسمی ۱۵ دقیقه‌ای در پایان روز می‌تواند بینش ارزشمندی در مورد نقاط قوت و ضعف شما ارائه دهد. همچنین، با یادداشت‌های روزانه یا تعیین شاخص‌های عملکردی شخصی، می‌توانید پیشرفت خود را مانند ثبت رکورد در یک مسابقه دو، ردیابی کنید. اما فراتر از همه این‌ها، به زندگی خود در کلیت آن نگاه کنید. ارزش و جایگاه شما فراتر از شغلتان است. به خود به عنوان یک فرزند، شریک زندگی، والد یا دوست خوب فکر کنید. این دیدگاه جامع نه تنها به شما کمک می‌کند تا موفقیت‌های شغلی را در چشم‌اندازی متعادل‌تر ببینید، بلکه به شما یادآوری می‌کند که رشد و رضایت واقعی، از تعادل میان تمام جنبه‌های زندگی‌تان حاصل می‌شود.
