مصریان باستان تا حدی از اسب‌های آبی می‌ترسیدند که سه عدد از پا‌های مجسمه‌ای به شکل یک اسب آبی را جدا کردند تا از ایجاد هرج و مرج در زندگی پس از مرگ جلوگیری کنند.
«ویلیام» نام مجسمه‌ای از مصر باستان است که عمدا فلج شد تا از آزار و اذیت در زندگی پس از مرگ جلوگیری شود.
به گزارش ایسنا، مصریان باستان تا حدی از اسب‌های آبی می‌ترسیدند که سه عدد از پا‌های مجسمه‌ای به شکل یک اسب آبی را جدا کردند تا از ایجاد هرج و مرج در زندگی پس از مرگ جلوگیری کنند.
«لایوساینس» این مجسمه باستانی را به این ترتیب معرفی کرده است:
نام: اسب آبی (ویلیام)
نوع شیء باستانی: مجسمه‌ای نیلی‌رنگ به شکل اسب آبی است که با استفاده از جنس سرامیک لعاب‌دار ساخته شده است و البته در ساخت آن از کوارتز نیز استفاده شده است. روی این مجسمه طرح‌هایی به شکل گل‌های نیلوفر آبی نقاشی شده است که در مرداب‌ها رشد می‌کند و نمادی از تولد دوباره است.
محل کشف: این مجسمه داخل دخمه‌ای واقع در مقبره‌ای در گورستان باستانی «مِیر» در خارج از شهر «اسیوط» کشف شده است.
زمان ساخت: ۱۹۶۱ تا ۱۸۷۸ پیش از میلاد
اطلاعاتی که از گذشته موجود است: به گفته «موزه هنر متروپولیتن» در نیویورک، مصریان باستان از اسب‌های آبی می‌ترسیدند و به آنها به چشم حیواناتی خطرناک و تهاجمی به‌ویژه در زمان خشمگین شدن نگاه می‌کردند. این پستانداران بیشتر گیاهخوار بوده و اغلب در مزارع کشاورزان ویرانی به بار می‌آوردند. در واقع، در یک پاپیروس به برداشت بسیار بد محصول اشاره شده است که در آن «کرم نیمی از آن محصولات را از بین برد و اسب آبی بقیه را خورد».
شکار کرگدن یک تفریح رایج در میان مصریان باستان بود. تا سال ۳۰۰۰ قبل از میلاد، تصاویر پادشاهانی که با اسب آبی‌ها با موفقیت مبارزه می‌کردند، رایج بود؛ زیرا راهی برای نشان دادن غلبه بر هرج و مرج توسط حاکمان بود. با این حال، بر اساس گزارش «متروپولیتن» به دلیل شکار بی‌رویه، آخرین اسب آبی وحشی در اوایل قرن نوزدهم میلادی در مصر ناپدید شد.
این مجسمه کوچک، که ابعاد آن ۲۰ در ۱۱ سانتی‌متر است، یکی از چندین مجسمه اسب آبی است که توسط مصریان باستان ساخته شده است. این مجسمه درحالی پیدا شد که سه پای آن جدا شده بود و احتمالا این کار عمدا و برای جلوگیری از ایجاد آزار و ضرر در دنیای پس از مرگ انجام شده است.
این مجسمه در سال ۱۹۳۱ میلادی «ویلیام» نام گرفت.
