در حالی که نیروی هوایی روسیه سوخو Su-۳۵ را به عنوان یک جنگنده نسل ۴++ در نظر می‌گیرد، F-۱۵ EX Eagle II آمریکایی برای انجام ماموریت‌های برتری هوایی و انجام حملات زمینی ویرانگر به خوبی مدرن سازی شده است.
جنگنده‌های Sukhoi Su-۳۵ روسی و F-۱۵ آمریکایی دو فروند از قدرتمندترین هواپیما‌های جنگی در هوانوردی نظامی هستند.
به گزارش روزیاتو، هر دو جت قادر به درگیری موثر با اهداف زمینی و هوایی بوده و در طول سال‌ها تحت ارتقا‌های گسترده‌ای قرار گرفته اند. آنها از تجهیزات آویونیک، فناوری رادار، تجهیزات ارتباطی و مهمات مدرن برخوردار هستند. هر دو جت در کشور متبوع خود بهترین جنگنده برای نبرد‌های تن به تن محسوب می‌شوند.
در حالی که نیروی هوایی روسیه سوخو Su-۳۵ را به عنوان یک جنگنده نسل ۴++ در نظر می‌گیرد، F-۱۵EX Eagle II آمریکایی برای انجام ماموریت‌های برتری هوایی و انجام حملات زمینی ویرانگر به خوبی مدرن سازی شده است. بنابراین، کدام یک از این دو جت برنده خواهد شد اگر درگیری تن به تنی بین آنها رخ دهد؟
خب، هیچ پاسخ مستقیم و سرراستی برای این سوال وجود ندارد. با این حال، از آنجایی که هر دو جت قابلیت‌های قابل مقایسه‌ای دارند، استفاده موثر از فناوری در چنین شرایطی تعیین کننده خواهد بود. انتخاب‌های خلبانان بر اساس تجربیاتشان، نحوه استفاده از هواپیمایشان به سود خود، و آگاهی موقعیتی کلی، عوامل تعیین کننده‌ای خواهد بود که تصمیم خواهند گرفت کدام یک از این دو جت جنگنده پیروز میدان جنگ می‌شود.
داگ فایت (dogfight) یا نبرد تن به تن یک نبرد هوایی از فاصله نزدیک بین هواپیما‌های جنگی است. هواپیمای درگیر در یک داگ فایت مانور‌های اساسی جنگنده را برای حمله یا فرار از دشمن خود انجام می‌دهد. داگ فایت با جنگ هوایی متفاوت است که شامل برنامه ریزی استراتژیک برای انجام ماموریت‌های خاص می‌شود. با انجام ماموریت‌های مکرر توسط این دو جت در سوریه، گمانه‌زنی‌ها در مورد اینکه اگر این دو هواپیما در یک نبرد تن به تن با هم شرکت کنند چه اتفاقی می‌افتد، ایجاد می‌شود.
جنگنده روسی Su-۳۵ مجهز به رادار آرایه‌ای اسکن الکترونیکی غیرفعال Irbis-E است که برد برای هدف زمینی تا ۴۰۰ کیلومتر را امکان پذیر می‌کند. F-۱۵EX مجهز به رادار Active Electronically Scanned Array (AESA) است که باعث می‌شود این جنگنده در برابر پارازیت مقاوم‌تر و نسبت به Su-۳۵ برتری داشته باشد.
سوخوی Su-۳۵ و F-۱۵ بوئینگ ظرفیت حمل بار بالایی دارند و تجهیزات رزمی مدرنی را حمل می‌کنند. از توپ گرفته تا موشک، بمب و راکت، هر دو هواپیما زرادخانه تسلیحاتی با فناوری پیشرفته‌ای به شمار می‌آیند. Su-۳۵ حامل یک موشک دوربرد K-۷۷M با هدایت راداری با برد ۲۰۰ کیلومتر است. سوخو Su-۳۵ همچنین می‌تواند موشک R-۳۷M را شلیک کند، موشکی که به طور خاص برای عملیات در برد ۴۰۰ کیلومتری و هدف قرار دادن هواپیما‌های با قابلیت مانور کمتر طراحی شده است.
جدیدترین نسخه F-۱۵ از موشک هوا به هوا با هدایت راداری AIM-۱۲۰D با برد ۱۶۰ کیلومتر سود می‌برد. موشک‌های مورد استفاده در هر دو هواپیما از یک کلاس هستند. نسخه F-۱۵EX ساخت بوئینگ دارای ظرفیت حمل تسلیحات بسیار بالاتری است و تا ۱۲ موشک هوا به هوا با توانایی بالا را حمل می‌کند. امکان وجود ریل‌های چهارگانه در F-۱۵ها می‌تواند به این جنگنده اجازه دهد ۱۶ موشک را حمل کند.
جت جنگنده F-۱۵EX Eagle II ساخت بوئینگ با سیستم‌های آویونیک، سیستم‌ها و قابلیت‌های ارتقا یافته، برتر از Su-۳۵ است. رادار جدید APG-۸۲ AESA به لطف فناوری اسکن فعال خود، این هواپیما را از Su-۳۵ توانمندتر می‌کند. در مورد موشک‌ها و محموله هوا به زمین، F-۱۵ می‌تواند تقریبا دو برابر Su-۳۵ تسلیحات حمل کند.
فقدان رادار AESA در Su-۳۵ آن را به یک هواپیمای ضعیف‌تر تبدیل می‌کند، به ویژه از نظر عملکرد هوا به زمین. اختلاف در پهنای باند رادار و مقاومت در برابر پارازیت می‌تواند باعث مشکلات مرتبط با دقت در یک موقعیت نبرد بحرانی شود. Su-۳۵ با آسیب پذیری اش در برابر تکنیک‌های فریب جمینگ مدرن، می‌تواند اهداف کمتری را نسبت به F-۱۵EX ردیابی کند. با این وجود، صرف نظر از فناوری‌ها، برتری یافتن هر یک از این جنگنده‌ها در یک نبرد تن به تن، به میزان استفاده ماهرانه از آن سیستم‌ها در یک موقعیت جنگی تن به تن بستگی دارد.
