منظور آقای ظریف از «وفاق ملی» نباید به اشتباه تعبیر شود. طبیعتا این که همه احزاب در کابینه دولت، جایگاه و سهم داشته باشند امکان پذیر نیست. تعداد وزارتخانه‌ها و سازمان‌هایی که زیر نظر رئیس جمهور کار می‌کنند، محدود است و با این تعداد نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم همه احزاب و گروه‌های سیاسی در وزارتخانه‌ها نماینده داشته باشند. منظور از وفاق ملی شکل گیری وفاق بین دوستان و متحدان است. یعنی دوستان دولت که در اردوگاه اصلاح طلبان بودند درصد قابل ملاحظه‌ای از رئوس دولت را در دست بگیرند تا منویات برامده از بطن جامعه را نمایندگی کنند و به آن جامه عمل بپوشانند.
فرارو- محمد جواد ظریف، رئیس شورای انتقالی دولت چهاردهم خبر از تشکیل دولت «وفاق ملی» داده و تاکید کرده سنجه‌های تعیین شده برای تشکیل دولت برای احزاب مخالف دولت هم ارسال شده است.
به گزارش فرارو، محمد جواد ظریف در بخشی دیگر از سخنان خود اشاره کرده که قرار است تبدیل به بازوی مشورتی برای رئیس جمهور شده و به روند بررسی افراد کمک کنند.
پیش از این نیز مسعود پزشکیان، رئیس جمهور منتخب ایران با ارسال شیوه نامه ای، تعیین کرده بود که کابینه دولت چهاردهم با رویکرد جوانگرایی و توجه به زنان و اقلیت‌ها تشکیل شود، اما این رویکرد تا چه حد قابلیت اجرایی شدن دارد و هدف از تشکیل شورای انتقالی چیست؟ محمدصادق جوادی حصار، سخنگوی حزب اعتماد ملی و فعال سیاسی اصلاح طلب
محمدصادق جوادی حصار به فرارو گفت: «جناب آقای مخبر که بسیار شایسته عمل کرده اند، بخشنامه کردند که در دولت هیچ نقل و انتقالی صورت نگیرد و در همین حالتی که هست باقی بماند تا رئیس جمهور، دولت را تحویل بگیرد. برای جا به جایی دولت هم هر تغییر و تحولی صورت بگیرد، اموال و دارایی‌های دولت، خزانه و تعهدات دولت فعلی به دولت بعدی منتقل خواهد شد. در پاره‌ای از موارد شاهد این هستیم که این بخشنامه در برخی بخش‌های بدنه دولت مورد توجه قرار نگرفته و اتفاقاتی رخ داده که گزارش آن نیز به تیم انتقالی داده شده است. تحقق مطالبات دولت از همان لحظه‌ای که رئیس جمهور رای آورد در عرصه‌های متفاوتی بروز کرد. من فکر می‌کنم که دولت چهاردهم به وعده‌هایی که داده در حد بضاعت خود عمل خواهد کرد، اما به فرموده قرآن «هذه بضاعتنا ردت إلینا» یعنی این «سرمایه ما است که به ما برمی گردد»، با اتکا به همین آیه باید سرمایه‌های ملی و انسانی به کشور ما برگردند؛ بنابراین چه سرمایه‌های انسانی و چه سرمایه‌های اقتصادی مهم هستند.»
وی افزود: «دولت، مکانیسمی را که تعریف کرده به شکل گام به گام پیش می‌برد. هر چند زمان کم است و فشرده، اما شخصیت‌های پیرامونی دکتر پزشکیان کار را در یک استاندارد قابل قبول پیش خواهند برد. یکی از کار‌های مهمی که باید انجام دهیم این است که فشار را از شخص رئیس جمهور برداریم که با فراغ بال بالاتری تصمیم گیری کند. هر اندازه پراکندگی و گسیل کردن مطالبات به سمت دولت در حوزه گزینش گری در مقطع فعلی بیشتر باشد، احتمال خطا هم بالاتر می‌رود و ممکن است افرادی پیرامون دولت آینده باشند که بیشتر به چشم بیایند و برخی دیگر به علت فروتنی و به رغم داشتن توانایی‌های برجسته مدیریتی دیده نشوند و مناعت طبع آن‌ها اجازه ندهد خود را عرضه کنند بنابراین تشخیص همه این‌ها به عهده سازمان حساس گزینشگری دولت است که به این سرمایه‌ها سر زده و ان‌ها را ببیند و درخواست کند به کمک دولت آینده بیایند.»
سخنگوی حزب اعتماد ملی گفت: «من فکر می‌کنم در این فرصت اندک ممکن است خطا‌هایی هم شکل بگیرد و برخی از شایستگان، به درستی در معرض معرفی و دید و شناخت قرار نگیرند؛ بنابراین دولت باید فضا‌هایی را پیش بینی کند و خالی بگذارد تا پس از ایجاد آرامش پساانتخاباتی، شخصیت‌های تصمیم ساز و مدیریت آفرین در دولت با فراغ بال بالاتری، افراد شایسته را شناسایی کرده و به دولت چهاردهم دعوت کنند. این موضوع باید هرچه سریعتر رخ دهد، چون حدود ۲ ماه است که وضعیت رکود در کشور حاکم شده و همه منتظر هستند تا هر چه زودتر شاهد تغییرات باشند.»
وی افزود: «منظور آقای ظریف از «وفاق ملی» نباید به اشتباه تعبیر شود. طبیعتا این که همه احزاب در کابینه دولت، جایگاه و سهم داشته باشند امکان پذیر نیست. تعداد وزارتخانه‌ها و سازمان‌هایی که زیر نظر رئیس جمهور کار می‌کنند، محدود است و با این تعداد نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم همه احزاب و گروه‌های سیاسی در وزارتخانه‌ها نماینده داشته باشند. منظور از وفاق ملی شکل گیری وفاق بین دوستان و متحدان است. یعنی دوستان دولت که در اردوگاه اصلاح طلبان بودند درصد قابل ملاحظه‌ای از رئوس دولت را در دست بگیرند تا منویات برآمده از بطن جامعه را نمایندگی کنند و به آن جامه عمل بپوشانند. اما وفاق ملی به این معنا که بقیه منتقدان و مخالفان را هم به انجام خدمت دعوت کنیم، است. طبیعتا افرادی که همگامی بیشتری با برنامه‌های دولت نشان دهند، باید در مناصب و کرسی‌های تصمیم سازی و تصمیم گیری در استخدام دولت در امده و دولت نیز به آن‌ها کمک کند، اما آن‌هایی که زاویه بیشتری با دولت داشته و دارند و بنا بر این ندارند که در دولت نفش آفرینی مستقیم داشته باشند را می‌توان برای همفکری دعوت کرد. امیدوارم دولتی ملی با همکاری همه گروه‌ها و بدون کارشکنی شکل بگیرد و افرادی که در رقابت‌های انتخاباتی رقیب دولت بودند اکنون رفقی دولت باشند.»
