غار‌های قمری بیش از ۵۰ سال بود که به صورت یک راز باقی مانده بود، ولی لئوناردو کارر و لورنزو بروزونه از دانشگاه ترنتو، روز دوشنبه اعلام کردند که بالاخره وجود یکی از حدود ۲۰۰ غاری که به نظر می‌رسید در ماه وجود دارد، ثابت شد.
دانشمندان وجود غاری را در ماه، نه چندان دورتر از جایی که نیل آرمسترانگ و باز آلدرین، ۵۵ سال پیش بر سطح آن فرود آمدند، تأیید کردند و گمان می‌کنند که صد‌ها غار دیگر در ماه وجود دارد که می‌تواند به عنوان پناهگاه فضانوردان مورد استفاده قرار گیرد.
به گزارش یورونیوز، تیمی به رهبری ایتالیا روز دوشنبه گزارش داد که شواهدی قطعی دال بر وجود یک غار بزرگ در ماه به دست آورده است. این غار، تنها ۴۰۰ کیلومتر با محل فرود آپولو۱۱ بر سطح ماه فاصله دارد.
به گفته دانشمندان ایتالیایی، این غار حداقل ۴۰ متر عرض و ده‌ها متر طول دارد.
غار‌های قمری بیش از ۵۰ سال بود که به صورت یک راز باقی مانده بود، ولی لئوناردو کارر و لورنزو بروزونه از دانشگاه ترنتو، روز دوشنبه اعلام کردند که بالاخره وجود یکی از حدود ۲۰۰ غاری که به نظر می‌رسید در ماه وجود دارد، ثابت شد.
این کشف با تجزیه و تحلیل داده‌های اندازه‌گیری شده توسط مدارگرد شناسایی ماه که توسط ناسا اعزام شده، حاصل و نتایج آن در نشریه Nature Astronomy منتشر شد.
به گفته دانشمندان، بیشتر غار‌های موجود در ماه در دشت‌هایی که گدازه‌ای باستانی ماه در آنها جاری شده، شکل گرفته‌اند. همچنین ممکن است برخی از آنها در قطب جنوبی ماه که برای فرود فضانوردان ناسا در اواخر این دهه در نظر گرفته شده، وجود داشته باشد.
گمان می‌رود که دهانه‌های سایه‌دار دائمی در ماه، آب یخ زده را در خود نگه می‌دارند که می‌تواند آب آشامیدنی و سوخت سفینه‌ها را تامین کند.
یافته‌های دانشمندان نشان می‌دهد که ممکن است صد‌ها گودال و غار که مسیر‌های عبور گدازه‌های باستانی روی ماه بوده، وجود داشته باشد. چنین مکان‌هایی می‌توانند به عنوان یک پناهگاه طبیعی برای فضانوردان، از آنها در برابر پرتو‌های کیهانی و تشعشعات خورشیدی و همچنین در برابر برخورد شهاب سنگ‌ها محافظت کنند. حال آن که ساختن زیستگاه‌های تازه و مصنوعی برای آنها زمان‌بر و چالش‌برانگیز است.
صخره‌ها و سایر مواد داخل این غار‌ها همچنین می‌تواند به دانشمندان در یافتن چگونگی تکامل ماه، به‌ویژه فعالیت‌های آتشفشانی آن کمک کند.
