محققان یک درمان نوآورانه ارائه داده‌اند که با هدف قرار دادن انباشت مضر پروتئین‌ها در مغز، نتایج امیدوارکننده‌ای در بهبود عملکرد مغزی در موش‌های پیر به همراه داشته است.
محققان یک اسپری بینی توسعه داده‌اند که می‌تواند به یک موفقیت بزرگ در درمان بیماری آلزایمر و به‌طور بالقوه دیگر اختلالات مربوط به زوال عصبی تبدیل شود.
به گزارش یورونیوز، این درمان جدید می‌تواند انباشت مضر پروتئین‌ها در مغز را هدف قرار دهد. این اسپری با هدف قرار دادن تجمع پروتئین‌های تاو عمل می‌کند. این پروتئین‌ها در یک مغز سالم، ثبات ساختار حمایتی داخلی سلول‌ها را ممکن می‌سازند و به انتقال مولکول‌ها و مواد مغذی به داخلی سلول‌های عصبی کمک می‌کنند و این سلول‌ها را زنده نگه می‌دارند.
در اختلالات مربوط به زوال عصبی، تغییرات شیمایی در مغز باعث می‌شوند پروتئین‌های تاو جدا شوند و سپس تجمیع شوند و توده‌های نوروفیبریلار را به وجود آورند. این توده‌ها در عملکرد معمول سلول‌های مغز اختلال ایجاد می‌کنند و مرگ این سلول‌ها را رقم می‌زنند که در نهایت منجر به اختلالات شناختی می‌شود.
تیم توسعه‌دهنده این اسپری از آمریکا و ایتالیا هستند و با آزمایش آن روی موش‌ها پیر، شاهد بهبود عملکرد شناختی بودند.
این تیم یک آنتی‌بادی موسوم به TTCM۲ توسعه داده است که به‌طور خاص برای شناسایی و هدف قرار دادن تجمع پروتئین‌های تاو طراحی شده است. محققان سپس از طریق قرار دادن این پادتن در ذرات، آن را بهینه کردند. همچنین تجویز TTCM۲ از طریق حفره‌های بینی باعث می‌شود این پادتن از سد خونی مغز که یک مانع اصلی برای هدف قرار دادن توده‌های نوروفیبریلار محسوب می‌شود، عبور کند.
بخش مهمی از این رویکرد، استفاده از پروتئین TRIM۲۱ است که در داخل سلول‌ها یافت می‌شود. این پروتئین به عنوان گیرنده برای آنتی‌بادی‌ها عمل می‌کند و به نمایان شدن مواد اضافی و مضر در جهت پاکسازی از بدن کمک می‌کند. به شکل معمول، این پروتئین به بدن کمک می‌کند از شر ویروس‌ها خلاص شود.
در این مطالعه، محققان از از پروتئین TRIM۲۱ استفاده کردند تا تجمع‌های مضر پروتئین‌های تاو در داخل سلول‌های مغز را از بین ببرند. زمانی که آنتی‌بادی‌های درمانی به تجمع پروتئین‌های تاو متصل شدند، پروتئین TRIM۲۱ به شناسایی و حذف آنها کمک کرد.
با اهرم‌سازی پروتئین TRIM۲۱، محققان قادر بودند به شکل موثرتری به شناسایی و حذف انباشت پروتئین‌های تاو اقدام کنند؛ اتفاقی که منجر به بهبود عملکرد شناختی در موش‌های مورد استفاده در این مطالعه شد.
این پیشرفت می‌تواند به‌طور قابل توجهی بر استراتژی‌های درمانی آلزایمر تأثیر بگذارد و امید جدیدی را برای میلیون‌ها بیمار که از این شرایط رنج می‌برند، ارائه دهد.
