دیوید هرست، تحلیلگر میدل ایست آی با این ایده که «اسرائیلی‌ها باید نتانیاهو را کنار بگذارند»، نوشته است: به یاد دارید طولانی‌ترین جنگ در تاریخ درگیری اعراب و اسرائیل چگونه آغاز شد؟ جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی ایالات متحده، معتقد است: منطقه خاورمیانه امروز ساکت‌تر از دو دهه گذشته است!
نشریه انگلیسی نوشته است: تل‌آویو وارد عصر جدیدی شده است؛ گروه‌های مقاومت در سراسر منطقه حتی پس از ۹ ماه جنگ سخت و نابرابر پرچم سفید را بلند نکرده و مصمم‌تر مبارزه می‌کنند.
به گزارش ایسنا، دیوید هرست، تحلیلگر میدل ایست آی با این ایده که «اسرائیلی‌ها باید نتانیاهو را کنار بگذارند»، نوشته است: «به یاد دارید طولانی‌ترین جنگ در تاریخ درگیری اعراب و اسرائیل چگونه آغاز شد؟ جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی ایالات متحده، معتقد است: منطقه خاورمیانه امروز ساکت‌تر از دو دهه گذشته است!
جو بایدن و دونالد ترامپ، دو تن از سهل‌گیرترین روسای جمهور آمریکا در روابط با تل‌آویو بودند و رونالد ریگان و جورج اچ دبلیو بوش، روسای جمهور قبلی در مقایسه با دیگران، کمی جدی‌تر.
هرست نوشته است: در زمان صلح، ترامپ به تل‌آویو اجازه داد تا بلندی‌های جولان اشغالی را ضمیمه کند، سفارت آمریکا را به بیت‌المقدس منتقل کرد و پیمان ابراهیم را بنیان گذاشت، تلاشی برای وادار کردن ثروتمندترین کشور‌های عربی برای به رسمیت شناختن اسرائیل بدون وتوی فلسطینی‌ها.
در دوران جنگ، بایدن زرادخانه اسراییل را پر کرد، بار‌ها به آتش بس فوری رای منفی داد و زمانی که تلاش کرد ترمز حمله به رفح را بکشد، بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل او را نادیده گرفت. استراتژی "آغوش خرس" (آغوش تنگ) دوباره شکست خورد.
نتایج هر دوره ریاست جمهوری آمریکا را می‌توان در رفتار نخست وزیر اسرائیل مشاهده کرد که مانع اصلی مذاکرات برای آزادی اسیران و پایان دادن به جنگ ۹ ماهه است، خیلی بسیار بیشتر از حماس، میانجی‌ها یا حتی مذاکره‌کنندگان اسرائیلی.
برای تاکید بر اینکه اسرائیل نیرو‌های خود را از مرز رفح یا کریدور فیلادلفیا خارج نمی‌کند، که طبق مرحله اول توافق که آنتونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا مدام می‌گوید یک معامله تمام شده است، ضروری است، نتانیاهو به رفح رفت تا یک بار دیگر لاف بزند که پیروزی نزدیک است.
او سپس یک پایانه نفتی مهم در بندر حدیده یمن را در پاسخ به حمله حوثی‌های یمن به تل آویو در روز جمعه بمباران کرد.»
هرست معتقد است: «مفسران اسرائیلی به سرعت از اهمیت استراتژیک این حمله لفاظی کردند و نوشتند که این بیش از یک حمله تاکتیکی علیه حوثی‌ها موسوم به انصارالله بود و در واقع پیامی برای ایران بود.
اما این حمله پیامی هم برای جامعه بین‌المللی داشت: اسرائیل می‌تواند خط حیات انرژی خاورمیانه را مختل کند.
موریل آی لوتان، مفسر خاورمیانه می‌گوید: این اقدام همچنین پیامد‌های گسترده‌تر بی‌ثباتی منطقه‌ای را به جامعه بین‌المللی یادآوری می‌کند. اقتصاد جهانی به طور پیچیده‌ای با جریان ثابت نفت از خاورمیانه مرتبط است.
هر گونه اختلال قابل توجه، به ویژه در پایانه‌های صادراتی بزرگ، پیامد‌های اقتصادی عمیقی در سراسر جهان خواهد داشت. به عبارت دیگر، اسرائیل با حمله به بندر حدیده، صراحتاً ثبات تجارت بین‌المللی نفت را تهدید کرد.
این یک چرخش خطرناک دیگری است که نتانیاهو هنگام پرواز به واشنگتن برای آماده شدن برای سخنرانی این هفته خود در کنگره داشته است.
هر کاپیتان نفتکش یا کشتی کانتینری غربی که از تنگه باب المندب در دهانه دریای سرخ عبور می‌کند به شما خواهد گفت، کشتیرانی غرب در برابر حملات حوثی‌ها آسیب پذیر است.»
این تحلیلگر میدل ایست آی معتقد است: «پس این میراث اولین و تنها دوره ریاست جمهوری بایدن است.
اسرائیل تحت نظارت او و با تشویق فعال او، ۹ ماه است که یک نسل‌کشی به راه انداخته است که غزه را با خاک یکسان کرده و به مردم گرسنگی می‌دهد، اما نتوانست حماس را از بین ببرد و کل منطقه را تا آستانه جنگ پیش برد.
حماس، حزب‌الله و یمن در درگیری‌های ۷۶ ساله شجاع‌تر و از نظر نظامی توانمندتر از هر زمان دیگری برای پاسخگویی هستند. در دوره او، اسرائیل به طور قطع راه حل دو دولتی را رد کرد. در دوره او، اسرائیل رسماً از نظر حقوق بین‌الملل به یک دولت آپارتاید تبدیل شد.
آمریکا اکنون در یک تضاد آشکار با دو دادگاه عالی دادگستری بین‌المللی است: دیوان بین‌المللی دادگستری (ICJ) و دیوان کیفری بین‌المللی (ICC)، در حالی که همچنان به دفاع از نظم جهانی مبتنی بر قوانین ادامه می‌دهد.
بدتر از همه، بایدن به اسرائیل اجازه داد تا غزه را با بستن تمام گذرگاه‌های زمینی‌اش به قحطی و گرسنگی بکشد، و حمل و نقل کمک‌هایی که باید در آن اسکله بدبخت فرود می‌آمد، اکنون از بندر اشدود در اسرائیل می‌گذرد.
علاوه بر این، ایالات متحده تصمیم دارد کمک مالی به آنروا، تنها آژانس سازمان ملل که پناهندگان فلسطینی و فرزندان آنها را به رسمیت می‌شناسد، متوقف کند. مارس گذشته، کنگره قانونی را تصویب کرد که هر گونه کمک مالی بیشتر به آنروا را حداقل تا مارس ۲۰۲۵ ممنوع می‌کند.
اما اسرائیل به دور از کسب قدرت بازدارندگی، این جنگ را باخت.»
در این نوشتار آمده است: «حماس، حزب‌الله و گروه‌های مسلح فلسطینی در لبنان، سوریه، عراق و یمن جسورتر و شجاع‌تر هستند و از نظر نظامی توانائی بیشتری برای پاسخگویی به هر حمله‌ای در این جنگ ۷۶ ساله دارند.
در غزه، شبکه تونل‌ها هنوز دست نخورده است. حماس این را با حمله همزمان به تانک‌های اسرائیلی از شمال، مرکز و جنوب نوار و انتشار در الجزیره عربی در عرض چند ساعت نشان داد. اسرائیل از اینکه پس از ۹ ماه هنوز حماس این کنترل ملی بر نوار غزه را حفظ کرده، شگفت زده شد. علاوه بر این، ارتش اعتراف کرد که حماس به تانک‌های زیادی آسیب رسانده است که برای حمله به لبنان چیزی باقی نمانده است.
در یک پرونده حقوقی به دیوان عالی اسرائیل، ارتش اعلام کرد که بسیاری از تانک‌های آن در جنگ غزه آسیب دیده و مهمات کافی در اختیار ندارند.
روزنامه اسرائیلی یدیعوت آحارونوت با استناد به پرونده دادگاه گزارش داد: تعداد تانک‌های عملیاتی در ارتش برای جنگ کافی نیست. در شمال حملات پهپادی و موشکی حزب‌الله علیه سیگنال‌ها و مراکز جمع‌آوری اطلاعات اسرائیل به قدری دقیق بوده است که به طور موقت بخش‌هایی از جنوب لبنان را در برابر پهپاد‌ها و سایر عملیات‌های اسرائیل کور کرده است. حتی اگر بخواهد حمله‌ای را برای عقب راندن حزب الله از مرز و عقب نشینی به شمال رودخانه لیطانی آغاز کند، ارتش اسرائیل در شرایطی برای گشودن جبهه دوم نیست.
این ارتش برای بازیابی از غزه به زمان و مهمات نیاز دارد.»
هرست می‌گوید: «اسرائیل وارد دوره جدیدی شده است که گروه‌های مقاومت پس از چند ماه درگیری پرچم سفید را بلند نمی‌کنند، به تبعید نمی‌روند و اسیران را به راحتی آزاد نمی‌کنند. آنها به مقابله می‌پردازند و برای تانک‌ها، نیرو‌های ذخیره‌ای که آنها را پشتیبانی می‌کنند و اقتصاد اسرائیل هزینه سنگینی تحمیل می‌کنند. قیمت چنین جنگ‌هایی برای اسرائیل به طور تصاعدی افزایش یافته است.
علاوه بر این، کل جهان عرب از خشم در غلیان است. پول و اسلحه به کرانه باختری اشغالی سرازیر می‌شود. سطح مقاومت در برابر حملات اسرائیل در حال افزایش است و حاکمان عرب از ناتوانی خود در نگه داشتن و کنترل این خشم کاملا آگاهند.
همه در دولت در حال خروج بایدن یا ترامپ آینده که تصور می‌کند پس از پایان جنگ در غزه، عربستان با ملایمت توافق ابراهیم را امضا خواهد کرد و آمریکا و اسرائیل می‌توانند به دورانی برگردند که عادی سازی با ثروتمندترین کشور‌های حاشیه خلیج فارس صورت می‌گیرد در رویا به سر می‌برد.
این دوران هم به پایان رسیده است. البته امضای محمد بن سلمان، ولیعهد سعودی همچنان می‌تواند در سندی که ترامپ به او ارائه کرده است، ظاهر شود، اما ارزش و اعتبار آن بسیار کمتر از قبل از ۶ اکتبر خواهد بود.
اسرائیل توانایی دیکته کردن آینده این درگیری را از دست داده است. می‌تواند تشکیلات خودگردان فلسطین را با حمایت مالی زنده نگه دارد، اما در موقعیتی نیست که بتواند رئیس جمهور بعدی فلسطین را دیکته یا مهندسی کند.
لحظه‌ای که محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین برود، دو جانشین منتخب او، حسین الشیخ، دبیر کل سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف)، یا ماجد فرج، رئیس امنیت نیز همینطور خواهند بود. هر یک از آنها قدرت قابل توجهی در دوران عباس دارند، اما هیچ یک از آنها مشروعیت یا اقتدار حتی در فتح ندارند.
فرمول توافق سیاسی پس از اسلو برای بررسی و دیکته کردن اینکه چه کسی نماینده فلسطینی‌ها است در حالی که چشم انداز مذاکرات را در مقابل آنها قرار می‌دهد، که هرگز اتفاق نمی‌افتد یا به نتیجه نمی‌رسد، از بین رفته است.»
در این نوشتار آمده است: «پارلمان اسرائیل هفته گذشته با اکثریت قریب به اتفاق راه حل دو دولتی را رد کرد که در آن به اصطلاح میانه روها، بنی گانتس، رهبر مخالفان و حزبش حضور داشتند. تحریم جهانی اسرائیل هم اکنون در حال انجام است، در این طرح آمده است: تأسیس کشور فلسطین در قلب اسرائیل خطری وجودی برای اسرائیل و شهروندان آن به همراه خواهد داشت، درگیری اسرائیل و فلسطین را تداوم می‌بخشد و منطقه را بی ثبات می‌کند.
در این طرح گفته شده است که حماس آن کشور را به تصرف خود در خواهد آورد.
این پیشنهاد فقط آنطور که مصطفی برغوثی، دبیرکل ابتکار ملی فلسطین گفت، مرگ اسلو نیست. این اعلامیه راه حل یک دولت است، یک کشور اقلیت یهودی که تمام زمین‌ها از رودخانه تا دریا را کنترل می‌کند و یک کشور یهودی را ایجاد می‌کند که مترادف با سرزمین کتاب مقدس اسرائیل است. هدف صهیونیست‌ها در تمام طول این مدت همین بوده است.
حامیان راه حل دو دولتی نمی‌توانند این واقعیت خاص را در میدان نادیده بگیرند. دیگر رهبر فلسطینی که اسرائیل را به رسمیت بشناسد، وجود ندارد.
هیچ کس بیشتر از خود کنست اسرائیل برای از بین بردن این استدلال که تحریم‌های اقتصادی بین‌المللی مانع پیشرفت به سمت راه حل سیاسی در مورد راه حل دو دولتی می‌شود، تلاش نکرده است. کنست برای دفن این جسد بیشتر از شهرک نشینان کار انجام داده است.»
این تحلیلگر غربی نوشته است: «این ما را به چهارمین چیزی می‌رساند که اسرائیل در حالی که نتانیاهو سخنرانی خود را برای کنگره آماده می‌کند از دست داده است: افکار جهانی.
یک نسل کامل از جوانان آمریکایی می‌توانند ببینند که اسرائیل هرگز اجازه نخواهد داد که یک کشور فلسطینی شکوفا شود و آرمان ملی فلسطین به موضوع شماره یک حقوق بشر در جهان تبدیل شده است. نتانیاهو می‌تواند حکم تاریخی دادگاه بین‌المللی دادگستری در هفته گذشته در مورد سرزمین‌های اشغالی را بیهوده بداند.
نتانیاهو در ایکس نوشته: "مردم یهود در سرزمین خود، از جمله در پایتخت ابدی ما اورشلیم (بیت‌المقدس) و در یهودیه و سامره (کرانه باختری)، سرزمین تاریخی ما، اشغالگر نیستند. "، اما از نظر افکار جهانی و حقوق بین‌الملل، آنها هستند.
حکم دادگاه چندین کاری را انجام داد. بریتانیا، آلمان و ایالات متحده نتوانستند صلاحیت دیوان کیفری بین‌المللی برای حکم علیه اقدامات اسرائیل در اراضی اشغالی را از بین ببرند، طبق توافق اسلو، تشکیلات خودگردان فلسطین نمی‌تواند نیرو‌های اسرائیلی را تحت تعقیب قرار دهد.
دیوان بین‌المللی دادگستری گفت که حقوق بین‌الملل بر معاهدات غالب است. با بیان اینکه نه تنها اشغال سرزمین فلسطین توسط اسرائیل غیرقانونی است و باید "هرچه سریعتر" به پایان برسد، بلکه هر کشور عضو دیوان بین‌المللی دادگستری موظف است این امر را محقق کند، دیوان بین‌المللی از جنبش بایکوت، واگذاری و تحریم (BDS) حمایت کرد و همچنین اسرائیل را یک دولت آپارتاید اعلام کرد.
اکنون، ایالات متحده این حکم را نادیده خواهد گرفت.
در دوره اول ریاست جمهوری دونالد ترامپ، مایک پامپئو، وزیر امور خارجه وقت آمریکا، برای اعمال تحریم‌ها علیه فاتو بنسودا، دادستان وقت دیوان بین‌المللی کیفری و فاکیسو موچوچوکو، یکی دیگر از مقامات ارشد دادستانی، و همچنین محدود کردن روادید سایر افراد درگیر در این پرونده، مشکل چندانی نداشت. بدون شک این ممکن است دوباره تکرار شود.
اما اروپا، که قاره‌ای است که وحدت و هویت آن بر دوش نهاد‌هایی است که ساخته است، برای یتیم شدن فرزند خود، دیوان بین‌المللی دادگستری در لاهه، مشکل بیشتری خواهد داشت و این برای اسرائیل اهمیت خواهد داشت، زیرا بیش از هر چیز اسرائیل از نوادگان پناهندگان اروپا پر شده است.
اگر اسرائیلی‌ها به ماندن در سرزمین‌های فلسطینی که استعمار کرده‌اند مطمئن بودند، چندان نگران به دست آوردن یک سوراخ در اروپا نبودند و اگر اسرائیلی‌ها در این درگیری شکست بخورند و مجبور به مذاکره با فلسطینی‌ها شوند، به بریتانیا، آلمان، فرانسه، پرتغال، اسپانیا و یونان خواهند گریخت.
چرا بسیاری از اسرائیلی‌ها در حال حاضر مشتاق دریافت پاسپورت اروپایی هستند؟ اگر از ماندن در سرزمین‌های فلسطینی که استعمار کرده‌اند مطمئن بودند، آنقدر نگران به دست آوردن سوراخ موش نمی‌شدند.
چنین حکمی باعث تغییر افکار عمومی و اعمال فشار بر دولت‌ها در سراسر اروپا برای تغییر خط خود خواهد شد. خود دولت‌ها در حال حاضر عقب مانده‌اند و به سختی از قرارداد‌های تسلیحاتی خود با اسرائیل دفاع می‌کنند.
دیوان کیفری بین‌المللی یک کار دیگر انجام می‌دهد. قدرت اجرایی برای اجرای حکم خود ندارد. اما به هر دادگاهی در یک کشور عضو که صلاحیت بررسی سیاست‌های دولت را دارد، اجازه دهد تا فروش تسلیحات یا در واقع هرگونه قرارداد تجاری با اسرائیل را به چالش بکشد.
اگر اسرائیل موقعیت عالی اخلاقی را از دست بدهد، اگر رسماً یک دولت آپارتاید خوانده شود - نه به نظر سازمان‌های غیر دولتی، بلکه به نظر عالی‌ترین دادگاه بین‌المللی - اگر یک مخالفت میلیونی در سراسر جهان ایجاد شود، شرکت‌های زیادی تجارت با اسرائیل را متوقف خواهند کرد. تحریم جهانی اسرائیل هم اکنون در حال انجام است.
از دست دادن قدرت بازدارندگی، کنار گذاشتن مذاکرات با اعلام صریح مبنی بر این که تمام زمین متعلق به یهودیان است، از دست دادن افکار جهانی و نادیده گرفتن قوانین حقوق بین‌الملل - همه باید اسرائیلی‌های عملگرا را به یک نتیجه سوق دهند: زمان آن فرا رسیده که از دعوا دست کشید و صحبت کرد.
در حال حاضر هر نشانه‌ای حاکی از غرق شدن این کشتی است.»
