تحقیقات قبلی نشان می‌دهد حیات ممکن است از دنباله دار‌ها یا مواد سیارکی روی زمین سرچشمه گرفته باشد. برخورد رعد و برق از ابر به ابر نیز به عنوان منبع بالقوه این مواد شناسایی شده است.
پژوهشگران دانشگاه هاروارد دریافته اند برخورد صاعقه از ابر به زمین می‌تواند در تولید برخی از واحد‌های سازنده ضروری برای ایجاد حیات روی زمین نقش داشته باشد.
به گزارش آنا به نقل از اینترستینگ اینجینیرینگ، این پژوهشگران آزمایش‌هایی را در محیط آزمایشگاه با هدف تکرار شرایط در زمین اولیه و مطالعه واکنش‌های شیمیایی ناشی از اصابت صاعقه شبیه سازی شده بود.
تحقیقات قبلی نشان می‌دهد حیات ممکن است از دنباله دار‌ها یا مواد سیارکی روی زمین سرچشمه گرفته باشد. برخورد رعد و برق از ابر به ابر نیز به عنوان منبع بالقوه این مواد شناسایی شده است.
دانشمندان هرچه این نظریه‌ها را بیشتر بررسی کردند احتمال کمتری برای آنها یافتند. مثلا، پس از شکل گیری زمین، امکان برخورد با اجرام در فضا، بسیار نادر شد و رعد و برق بین ابر‌ها نیز در تولید مواد مفید ناکارآمد است.
اکنون در مطالعه‌ای جدید، گروه بزرگی از پژوهشگران دانشگاه هاروارد سناریوی بسیار محتمل تری را پیشنهاد می‌کنند: برخورد صاعقه از ابر به زمین.
آنها برای نشان دادن اینکه چگونه برخورد صاعقه از ابر به زمین می‌تواند در ایجاد واحد‌های سازنده ضروری برای حیات بر روی زمین نقش داشته باشد، یک زیست کره آزمایشگاهی برای تکرار شرایط موجود در زمین اولیه ایجاد کردند.
آنها در این محیط کنترل شده، برخورد صاعقه را در هوا، آب و زمین شبیه سازی کردند.
در مرحله بعد، تولیدات حاصل از این برخورد‌ها را به ویژه آن‌هایی که به آب ختم می‌شدند بررسی کردند و دریافتند کربن و نیتروژن به مولکول‌هایی تبدیل می‌شوند که می‌توانند بخشی از واحد‌های سازنده اولیه باشند. مثلا کربن به مونوکسید کربن و اسید فرمیک و نیتروژن به نیتریت، نیترات و آمونیوم تبدیل شد.
محققان مواد معدنی مشابه آنچه در سنگ‌های اولیه زمین یافت می‌شوند را به محیط مجازی خود اضافه و سپس در تکرار صاعقه‌های شبیه سازی شده و تحلیل‌های بعدی، تشکیل مواد معدنی سولفیدی را کشف کردند، مشابه آن‌هایی که اغلب در نزدیکی فوران‌های آتشفشانی یافت می‌شوند.
آنها همچنین از افزایش تولید آمونیاک خبر دادند که تاکید دارند برای حیات روی زمین حیاتی است.
دانش پژوهان می‌گویند یافته‌های شان نشان می‌دهد برخورد صاعقه از ابر به زمین بیشتر از ستاره‌های دنباله دار، سیارک‌ها یا رعد و برق از ابر به ابر می‌تواند باعث ایجاد واحد‌های سازنده حیات بر روی زمین شود.
حیات روی زمین تقریبا ۳.۷ میلیارد سال پیش آغاز شد، اما سازوکار‌های مولکولی پیدایش آن تا حد زیادی ناشناخته باقی مانده است.
دانشمندان نظریه‌های متعددی را برای توضیح منشا حیات ارائه کرده اند که دو مورد از آنها برجسته است: نظریه سوپ بنیادین و فرضیه دنیای RNA. هر دوی این نظریه‌ها رویکردی خطی برای تعیین دقیق یک مولکول یا دسته‌ای از مولکول‌ها دارند که در توسعه حیات روی زمین نقش داشته اند.
با این حال، عدم قطعیت در مورد اینکه کدام مولکول خاص یا دسته‌ای از مولکول‌ها برای اولین بار پدیدار شدند، یکی از چالش‌های اصلی تفکر خطی است چرا که بعید است شبکه‌های شیمیایی پیچیده‌ای که از حیات پشتیبانی می‌کنند از چند مولکول بسیار پیچیده سرچشمه گرفته باشند.
نتایج این تحقیقات در نشریه Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.
