گمانه‌زنی‌هایی درباره وزیر پیشنهادی آموزش‌وپرورش در دولت چهاردهم وجود دارد.
فرهیختگان نوشت: اولین نام مطرح شده برای وزارت آموزش و پروش محمود امانی است. محمود امانی در سال ۹۹ دبیرکل شورای عالی آموزش‌وپرورش با حکم حسن روحانی شده بود. امانی همچنین مشاور معاون وزیر در امور علمی سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی عضو کمیسیون دائمی سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی و عضو شورای برنامه‌ریزی دانشگاه فرهنگیان بوده و مسئولیت‌های اجرایی مرتبط دیگری با حوزه آموزش‌وپرورش داشته است. امانی را می‌توان از چهره‌های نزدیک به حدادعادل دانست. او همچنین از موافقان خصوصی‌سازی آموزش است.
دومین نام سیدجواد حسینی است. او نیز در دولت دوازدهم سرپرست وزارت آموزش‌وپرورش بود و سوابق دیگری ازجمله مدیرکلی آموزش‌وپرورش استان خراسان رضوی و معاونت سیاسی، امنیتی و اجتماعی و قائم‌مقامی استانداری خراسان رضوی را نیز در کارنامه‌اش به ثبت رسانده است. گفته می‌شود حسینی نماینده ایران در بیانیه اینچئون و امضای سند ۲۰۳۰ بود.
سومین نام مطرح شده در این میان سیدمحمد بطحایی، وزیر آموزش‌وپرورش دولت دوازدهم است. از سوابق او معاونت دبیرکل شورای عالی آموزش‌وپرورش، معاونت برنامه‌ریزی و نظارت در دفتر ستادی و مسئول آموزش در سرپرستی مدارس خارج کشور را می‌توان نام برد. بطحایی پس از ماجرای رتبه‌بندی معلمان در دولت دوازدهم استعفا داد. او در دوره قبل انتخابات مجلس شورای اسلامی نیز در لیست منوچهر متکی بود، اما نتوانست رای بیاورد. از لحاظ شناسنامه اجرایی، اصلاح‌طلب به شمار می‌آید، اما آنچه که تا به امروز از خود نشان داده، چهره‌ای معتدل در عالم سیاست و مدیریت اجرایی است.
