«دکتر ظریف بعد از استعفا هم متذکر شده که من از دکتر پزشکیان و دولتش حمایت می‌کنم؛ لذا این موضوع هم یکی از آن خطاهای مسبوق به سابقه است، که بخواهند استعفای ظریف را در قالب یک دو قطبی مخرب جلوه دهند و در نهایت دکتر ظریف و دکتر پزشکیان را با هدف تضعیف دولت چهاردهم رو در روی هم قرار دهند.»
محمود واعظی، تاکید می‌کند: رییس جمهور نشان داد که به دنبال تشکیل کابینه ائتلافی با حضور اکثریت یک جریان نیست بلکه از کابینه وفاق ملی سخن گفت و در همان راستا هم عمل نمود. لذا در کابینه ایشان اختلاف جایز نیست و باید همگی، متفق به دنبال باز آفرینی و نیل به اهداف عالیه از جمله بسط منافع ملی، توسعه کشور، رفاه و امید اجتماعی باشند و در این راه پر فراز و نشیب از هرگونه دعوا و اختلاف اجتناب نمایند.
به گزارش خبرآنلاین، نقدها به کابینه پیشنهادی پزشکیان از سوی طیفی از حامیانش در جبهه اصلاحات به سرعت آغاز شد، نقدهایی که برخی آن را واقع بینانه و منصفانه نمی‌داند خاصه اینکه حامیان پزشکیان تنها در جریان اصلاحات تعریف نمی‌شوند و اعتدالیون و اصولگرایان میانه رو نیز در ایام تبلیغات انتخاباتی کنار پزشکیان قرار گرفته بودند.
از همین منظر نیز محمود واعظی، عضو شاخص حزب اعتدال و توسعه انتقادات زودهنگام به کابینه پیشنهادی را زیبنده نمی‌داند و ضمن یادآوری محدودیت‌های رئیس جمهور در چینش کابینه می‌گوید؛ «در خاطر ندارم که ایشان هیچ وقت گفته باشد من صرفا افراد حزبی را برای تصدی سمت‌های عالی دولت معرفی می‌کنم، بلکه همواره گفته‌اند شایسته‌سالاری اساس کارم است و شایستگان را معرفی می‌کنم تا برای مردم کار کنند.»
وی درباره زمزمه‌هایی که این روزها در قالب پشیمانی از رأی به پزشکیان شنیده می‌شود نیز می‌گوید؛ «شعار «من پشیمانم» در سال ۹۶، به دولت ضربه جدی وارد کرد. از یک سو به ناامیدی مردم دامن میزد و از سوی دیگر هم به آن گروه‌ها که اندیشه‌های سلبی سهم خواهانه و خلاف منافع ملی را تئوریزه می‌کردند آسیب جدی رساند. به نظر من این موجی که از روز یکشنبه شروع شده از همان جنس است و هیچ اثر مثبتی نخواهد داشت. »
واعظی در نهایت تاکید می‌کند؛ «همین ۱۹ نفر معرفی شده به مجلس را با ۱۹ نفری که شهید رئیسی به مجلس معرفی کرد مقایسه کنید و ببینید این کابینه تا چه اندازه قوی‌تر از آن کابینه است.»
گفتگوی محمود واعظی، عضو کابینه دولت روحانی را می‌خوانید:
آقای واعظی! لیست کابینه پیشنهادی رئیس جمهور بازخوردهایی مختلفی را به همراه داشت تا جایی که برخی چهره‌های اصلاح‌طلب رویه منتقدانه را پیش گرفتند، ارزیابی شما از این واکنش‌ها چیست؟
اصولاً انتخاب وزرای کابینه در جمهوری اسلامی ایران کار سهلی نیست. این مهم امری چند وجهی است. باید افرادی شایسته را انتخاب کنند که سیاست‌های کلان رئیس جمهور، مورد قبول آنان باشد و از سویی دیگر نظر دستگاه‌های نظارتی و نمایندگان مجلس شورای اسلامی هم نسبت به آنان مثبت باشد.
در مجموع به نظر می‌رسد با همه محدودیت‌هایی که در روند تعیین اعضای کابینه برای هر رئیس جمهوری وجود داشته، این محدودیت‌ها برای دکتر پزشکیان بیشتر بوده است. اصلی‌ترین دلیل آنهم این است که فرصت وی برای تعیین وزرا و اعضای کابینه به مراتب کمتر از سایر روسای جمهور بوده است.
روسای جمهور سابق به صورت استاندارد، از بدو زمانی که از سوی ملت انتخاب می‌شدند به مراتب فرصت بیشتری برای انتخاب وزرا و اعضای کابینه خود داشتند. مجموعا اگر بخواهیم واقع‌گرایانه و منصفانه به موضوع بپردازیم، حسب تلاش‌های صورت گرفته و شناختی که اینجانب نسبت به اکثر وزرای پیشنهادی دولت چهاردهم دارم، کابینه پیشنهادی نسبتاً مقبول است.
زیبنده نیست دولتی که با تلاش‌های بسیار و شبانه روزی جریانهای اصلاحات، اعتدال و اصولگریان معتدل روی کار آمده تا در این شرایط بسیار سخت و پر چالش به حل نارسایی‌های متعدد بپردازد به این سرعت مورد انتقاد همین جریان‌ها قرار گیرد. اگر کابینه دولت‌های گذشته هم به دقت مورد بررسی قرار بگیرند، بخشی از گروه‌ها و جریانهای مختلف با برخی از اعضای کابینه‌ها موافق و با تعدادی نیز مخالف بودند.
لذا مستحسن نیست که بدین شکل شتابزده کل کابینه و زحماتی که صورت گرفته را زیر سوال ببرند. از سویی بخشی از مردم هم بسیاری از وزرای پیشنهادی را نمی‌شناسند و ناظر به اظهارات عمدتا تند سیاسیون، تصور اینکه کابینه بسیار ضعیف و خیلی بدی معرفی شده در ذهنشان نهادینه می‌شود. در صورتی که این درست نیست.
باید یادآور شد که دولت صرفا متشکل از گزینه‌های معرفی شده به مجلس نیست. ذیل تشکیلات هر وزارتخانه‌ای معاونین وزیر و مدیران کل تعریف می‌شوند. از طرفی سازمان‌های تابعه و ارادات کل استانی هم تحت مدیریت کلان وزیر هستند و بسیار حائز اهمیت اند.
در هر صورت مجموعه این افراد و تشکیلات وسیع کلیت یک وزارتخانه را تشکیل می‌دهند، لذا ضروری است تا فرصت داده شود ابتدا وزیر انتخاب شده به مجلس برود، برنامه، اهداف و رویکردهای خود را شرح دهد، دفاع کند و نهایتا رأی قوه مقننه را کسب کند.
آن وقت هم همه با هم کمک کنیم که این وزیر رای اعتماد گرفته موفق شود، نه اینکه اول کار آنهم زمانی که هنوز کابینه انتخاب نشده، این حجم انتقادات مخرب گسیل شود. بنده این حجم برخوردات سلبی و سهم خواهانه را مناسب نمی‌دانم.
البته برخی از مهلت دادن به پزشکیان می‌گویند، شما در این مورد چه نظری دارید؟
اگر فردی تا قبل از این معاون وزیر بوده و یا در سمت‌های مهم دیگر کارنامه موفقی داشته و در یک سیر طبیعی رشد، امروزه به عنوان گزینه پیشنهادی وزارت تعیین و معرفی شده، باید فرصت بدهیم که ابتدا این فرد برنامه‌های خود را مطرح کند و بعد از کسب رای اعتماد از مجلس و استقرار در وزارتخانه و انتخاب زیر مجموعه و معاونین، نحوه برنامه ریزی و نوع مدیریت، بعد از ۵ الی ۶ ماه ارزیابی کنیم و ببینیم که عملکرد ۶ ماهه وزیر مد نظر قابل قبول است یا خیر، سیاست‌های او با سیاست‌های ابلاغی رئیس جمهور همخوانی دارد یا خیر.
مع الوصف نمی‌توان توان افراد را براساس اسم و نداشتن نزدیکی و ارتباط با یک جریان خاص قضاوت کرد، این برخورد احساسی، عجولانه و غیر حرفه‌ای است.
با توجه به انتقادات صورت گرفته، به نظر می‌رسد طیفی از سیاسیون بازهم «پشیمانم» که سال ۹۶ بر سر زبان‌ها افتاده بود، را مجدداً در حال تکرار هستند، به نظر شما تا چه اندازه ضرورت دارد که به آن روزها برنگردیم؟
باید متذکر شوم که در سال ۹۶ اعتراضات از سوی مردم نبود، بلکه از طرف بخش تندروی یک جناح سیاسی کشور صورت گرفت. ضمن اینکه در آن دوره دکتر روحانی با هیچ حزب و گروهی ائتلاف نکرده بود و با کسی هم قول و قراری نگذاشت.
مثلا اینکه ایشان بگوید اگر شما از من حمایت کنید من این کارها را برای شما انجام می‌دهم و یا این تعداد وزارتخانه سهم شما، اصلا و ابدا مطرح نبود و ایشان هم بنای این مدل تعامل را نداشت.
شعار «من پشیمانم» در سال ۹۶، به دولت ضربه جدی وارد کرد. از یک سو به ناامیدی مردم دامن میزد و از سوی دیگر هم به آن گروه‌ها که اندیشه‌های سلبی سهم خواهانه و خلاف منافع ملی را تئوریزه می‌کردند آسیب جدی رساند. به نظر من این موجی که از روز یکشنبه شروع شده از همان جنس است و هیچ اثر مثبتی نخواهد داشت.
سال ۹۶ در نتیجه «من پشیمانم» و راه افتادن موج ناامیدی، اعتراضاتی هم شکل گرفت. این بار چطور پیش‌بینی می‌کنید اگر این روند انتقادات ادامه دار باشد بازهم چنین اعتراضاتی با محوریت تندروها شکل گیرد؟
جنس «من پشیمانم» آن دوره متفاوت بود. آن دسته از افراد که اعتراضات را طراحی و سامان دادند گروه مخالف ما بودند اما آن‌هایی که شعار من پشیمانم را زمزمه می‌کردند جزو این مخالفین طبقه‌بندی نمی‌شدند.
پزشکیان یکی از ۳ کاندیدای اصلاح‌طلبان بوده که توسط شورای نگهبان تایید و در نهایت رأی آورد، ریاست جمهوری پزشکیان فرصتی دوباره برای عرض اندام اصلاح‌طلبان نیست؟ به خصوص اینکه به نظر بسیاری آنها در انتخابات گذشته حذف و یا کنار گذاشته شده بودند…
اعتدالیون، اصلاح‌طلبان و حتی اصولگرایان معتدل همگی پشت پزشکیان قرار گرفتند. پزشکیان یکی از ۳ گزینه معرفی شده جریان اصلاحات بود، اما آیا او اصلاح‌طلب تشکیلاتی است؟ در جریان مناظرات انتخاباتی وی به صراحت اذعان کرد که «اصولگرایی هستم که به دنبال اصلاحات است». بنابراین همه کسانی که به پزشکیان رأی دادند و همه احزابی که از او حمایت کردند، در یک جایگاه قرار دارند و یک گروه صلاحیت اینکه بگوید فقط من باید تصمیم بگیرم و هرچه من بگویم باشد را ندارد.
از طرفی خود رییس جمهور هم نشان داد که به دنبال تشکیل کابینه ائتلافی با حضور اکثریت یک جریان نیست بلکه از کابینه وفاق ملی سخن گفت و در همان راستا هم عمل نمود. لذا در کابینه ایشان اختلاف جایز نیست و باید همگی، متفق به دنبال باز آفرینی و نیل به اهداف عالیه از جمله بسط منافع ملی، توسعه کشور، رفاه و امید اجتماعی باشند و در این راه پر فراز و نشیب از هرگونه دعوا و اختلاف اجتناب نمایند. براین اساس اینکه یک گروه و جریان بخواهد تمامیت خواهانه خود را عامل مطلق پیروزی پزشکیان بداند، خلاف واقع و مردود است.
اینقدر زود یادمان نرود که مردم صاحبان اصلی این پیروزی هستند. در این میان همه گروه‌ها و جریانهای تحول خواه نیز به سهم و توان خودشان تلاش کردند که در مقابل قدرت بی‌اندازه طرف مقابل که از همه امکانات عمومی برای پیروزی کاندیدای مطلوب خود استفاده می‌کرد، پیروز شود. هم اکنون نیز باید همان مجموعه تلاشگر و تحول خواه، متفق و یکصدا برای موفقیت دکتر پزشکیان و دولتش تلاش کنند.
موفقیت صرفا این نیست که عضو حزب من در کابینه وزیر یا معاون رییس جمهور باشد، موفقیت یعنی اندیشه حکمرانی مطلوب خروجی از حزب من جهت توسعه کشور و رفاه مردم توسط فرد مناسب اجرا شود و تحقق پیدا کند.
مگر پزشکیان چند نفر را معرفی کرده؟ ۱۹ نفر را معرفی کرده، باید قانع بود، مگر می‌شود این ۱۹ نفر همگی متعلق به یک گروه و تفکر باشند؟ در خاطر ندارم که ایشان هیچ وقت گفته باشد من صرفا افراد حزبی را برای تصدی سمت‌های عالی دولت معرفی می‌کنم، بلکه همواره گفته‌اند شایسته‌سالاری اساس کارم است و شایستگان را معرفی می‌کنم تا برای مردم کار کنند.
حضور در دولت و استعفای ظریف از دولت بهانه‌ای برای حمله به پزشکیان شده است، با توجه به توضیحاتی که ظریف درباره استعفایش گفته، از این استعفا می‌توان به عنوان انتقاد به پزشکیان برداشت کرد؟
دکتر ظریف چنین حرفی را نگفته، بلکه بعد از استعفا هم متذکر شده که من از دکتر پزشکیان و دولتش حمایت می‌کنم. لذا این موضوع هم یکی از آن خطاهای مسبوق به سابقه است، که بخواهند استعفای ظریف را در قالب یک دو قطبی مخرب جلوه دهند و در نهایت دکتر ظریف و دکتر پزشکیان را با هدف تضعیف دولت چهاردهم رو در روی هم قرار دهند.
اگر یک دولت اصولگرا روی کار می‌آمد، اصولگرایان اینقدر زود انتقادات به دولت را شروع می‌کردند؟
همین ۱۹ نفر معرفی شده به مجلس را با ۱۹ نفری که شهید رئیسی به مجلس معرفی کرد مقایسه کنید و ببینید این کابینه تا چه اندازه قوی‌تر از آن کابینه است. صدر تا ذیل اصولگرایان از آن کابینه که بانی وضع موجود و فشارهای ۳ سال سخت گذشته‌اند حمایت کردند.
لذا شایسته نمی‌دانم دولتی که هنوز کار خود را شروع نکرده را بدین شکل تضعیف شود، بلکه باید فکر، نیرو و تلاش همگی دوستداران ایران بر این باشد که از یک سو مردم فهیم و نجیب ایران مجددا به آینده امیدوار شوند، و از سوی دیگر فارغ از اینکه در دولت حضور داریم یا خیر، به جهت تقویت منافع ملی و برای تضمین آینده خود و فرزندانمان به دولت مستقر کمک کنیم تا توسعه و رفاه ساری و جاری شود. حتما نباید در دولت باشیم و در قالب وزیر و معاون رییس جمهور کمک کنیم؛ ما می‌توانیم بیرون دولت باشیم و به شکل گفتمانی و با تسهیلگری اجتماعی وفق گفتگو با مردم به دولت کمک کنیم تا دولت موفق شود. دولت مشکلات فراوانی دارد و اولویت همه احزاب و دلسوزان کشور باید حل مشکلات مردم باشد نه سهم خواهی‌های مخرب.
در حال حاضر کوهی از مشکلات و نارسایی‌های داخلی و خارجی به دولت چهاردهم ارث رسیده، باید برای حل این چالش‌های دهشتناک تلاش کنیم تا مردم راحت‌تر زندگی کنند و امنیت ملی تضمین گردد. نباید دنبال سهم‌خواهی باشیم و بگوییم صرفا افرادی که ما فکر می‌کنیم توانمند‌اند و تفکراتشان از جنس ماست باید در دولت حکمرانی کنند. این فقط «ما» گفتن‌ها چالشی مخرب است که باید تمام شود. این جریان و آن جریان هم ندارد و خوشبختانه دکتر پزشکیان در این مسیر گام‌های متعالی برداشته و امیدوارم موفق شود.
