«تعداد اعضای کمیسیون از ۲۰ به بالا و همه افرادی که حضور پیدا می‌کردند بالاخره با طنابی به فرهنگ وصل می‌شدند و برخی از آنها مانند بیژن نوباوه همچنان در این کمیسیون حضور دارند، اما انگار اولویت فرهنگی‌شان در این سال‌ها تغییر پیدا کرده که هیچ واکنشی از این کمیسیون برای فرهنگ و انتخاب وزیر در این حوزه نداریم.»
روزنامه فرهیختگان در مطلبی از کمیسیون فرهنگی مجلس انتقاد تند و تیزی کرد.
این روزنامه نوشت: سیدعباس صالحی در حالی روز گذشته به صحن علنی مجلس شورای اسلامی آمد که هیچ‌کدام از نمایندگان در مخالفت با او صحبت نکردند و به‌تبع این اتفاق، نماینده موافقی هم فرصت صحبت پیدا نکرد.
صالحی به‌مدت ۱۶ دقیقه نکاتش را مطرح کرد. فارغ از نکات خوب و مهمی که وزیر پیشنهادی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اعلام داشت اما چند سوال از اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس پیش می‌آید.
کمیسیون فرهنگی باید مهم‌ترین کمیسیون تخصصی مجلس شورای اسلامی باشد، دلیل آن هم اول به اهمیت فرهنگ و بعد به نقشی که این کمیسیون در حوزه فرهنگ می‌تواند ایفا کند، برمی‌گردد.
صالحی در روز حضورش برای رای اعتماد در مجلس هیچ مخالفی نداشت. حتما او بهترین پیشنهاد از سمت رئیس‌جمهور برای تصدی این پست است و در گزارش‌های مختلف این را بررسی کرده‌ایم. شخصیت فرهنگی سیدعباس صالحی با نطق همه‌جانبه‌ای که در مجلس داشت، برای همه اهالی فرهنگ و هنر و حتی غیر از این حوزه هم اثبات شده است. اما کمیسیون فرهنگی با مخالفت نکردن با برنامه‌ها یا حتی سوال نکردن از وزیر پیشنهادی ارشاد، این گزاره را تقویت می‌کند که نیاز به شخصیت فرهنگی در این کمیسیون به‌شدت جدی است.
زمانی در همین کمیسیون فرهنگی کسی مثل عماد افروغ حضور داشت و حتما دغدغه‌های این کمیسیون متفاوت با شرایط فعلی بود، البته در همان زمان هم دیرترین کمیسیونی که در مجلس شکل می‌گرفت، فرهنگی بود اما تعداد اعضای کمیسیون از ۲۰ به بالا و همه افرادی که حضور پیدا می‌کردند بالاخره با طنابی به فرهنگ وصل می‌شدند و برخی از آنها مانند بیژن نوباوه همچنان در این کمیسیون حضور دارند اما انگار اولویت فرهنگی‌شان در این سال‌ها تغییر پیدا کرده که هیچ واکنشی از این کمیسیون برای فرهنگ و انتخاب وزیر در این حوزه نداریم.
طی چند روز گذشته، برنامه سیدعباس صالحی در کمیسیون فرهنگی مطرح و در رسانه‌ها هم منعکس شده است اما آیا اینکه هیچ‌کدام از اعضای کمیسیون فرهنگی سوالی از وزیر پیشنهادی نداشتند، این را به ذهن متبادر می‌کند که آیا همه اعضای کمیسیون، برنامه‌های ارائه شده او را قبول کردند؟ یا اینکه اصلا فرهنگ برایشان اولویت نداشت که بخواهند چند سوال فرهنگی از او بپرسند.
