اگرچه برنامه ان جی‌ای دی به ساخت یک جت جنگنده نسل ششم محدود نمی‌شود، اما این جزء اصلی آن محسوب می‌شود. انتظار می‌رود که این جنگنده تا حدی جایگزین جنگنده نسل پنجم اف-۲۲ رپتور شود که در حال حاضر در ارتش آمریکا خدمت می‌کند.
جنگنده مشهور لاکهید مارتین اف-۲۲ رپتور آمریکا به عنوان بستری آزمایشی برای فناوری‌هایی عمل می‌کند که بعدا می‌توانند در برنامه نوآورانه سلطه هوایی نسل بعد (Next Generation Air Dominance) یا به اختصار ان جی‌ای دی (NGAD) قرار بگیرند.
به گزارش عصرایران، هدف این برنامه توسعه یک جت جنگنده نسل ششم است. این ممکن است توضیح دهد که چرا یک غلاف الکترواپتیکال ناشناخته در عکس‌هایی که به تازگی از یک فروند اف-۲۲ رپتور منتشر شد، دیده می‌شود.
عکس‌هایی از این جنگنده با چیزی که بر اساس رنگ و موقعیت آن به نظر می‌رسد یک غلاف آزمایشی است، در اینترنت منتشر شد، اگرچه تاریخ دقیق ثبت این عکس‌ها مشخص نیست.
رنگ زرد روشن این غلاف آن را در برابر رنگ جنگنده اف-۲۲ متمایز می‌سازد.
اگرچه برنامه ان جی‌ای دی به ساخت یک جت جنگنده نسل ششم محدود نمی‌شود، اما این جزء اصلی آن محسوب می‌شود. انتظار می‌رود که این جنگنده تا حدی جایگزین جنگنده نسل پنجم اف-۲۲ رپتور شود که در حال حاضر در ارتش آمریکا خدمت می‌کند. در پایگاه نیروی هوایی ادواردز در کالیفرنیا، یک مرکز ویژه مسئول آزمایش‌های پروازی یک جنگنده جدید نوآورانه است. افزون بر این، فناوری‌های جدیدی در این مرکز برای ادغام احتمالی آینده در اف-۲۲ در حال توسعه هستند.
به طور همزمان، روند معکوس نیز در حال انجام است: آزمایش فناوری‌ها و دستگاه‌های رپتور که قرار است بعدا در برنامه ان جی‌ای دی گنجانده شوند. پیش از این، سه نوع مختلف پوشش آزمایشی برای اهداف آزمایشی روی بدنه اف-۲۲ اعمال شدند. افزون بر این، غلاف‌های مختلف با عملکردهای مختلف زیر بال‌های این جنگنده دیده شده اند.
از مارس ۲۰۲۴، عکس‌های مختلفی از جنگنده اف-۲۲ مجهز به دستگاه‌های زرد رنگ در مکان‌های مختلف مشاهده شده است. همچنین می‌دانیم که فناوری جستجو و ردیابی فروسرخ (Infrared Search and Track) یا به اختصار آی آر اس تی (IRST) در حال بازگشت به نیروی هوایی آمریکا است که می‌تواند استفاده از این غلاف جدید را توضیح دهد. سامانه آی آر اس تی بیشتر در بخش‌های نظامی و دفاعی برای شناسایی و ردیابی اهداف بر اساس نشانه‌های حرارتی (فروسرخ) آنها بدون انتشار سیگنال‌های فعال مانند رادار استفاده می‌کند.
افزون بر این، دکترین نظامی حکم می‌کند که ماموریت‌های هوایی به طور معمول شامل دو هواپیما باشد. زمانی که صحبت از بمباران زمینی به میان می‌آید، بمب‌های با دقت بالا توسط لیزر هدایت می‌شوند، از این رو، این غلاف جدید می‌تواند در این زمینه توسعه قرار گیرد.
فرضیه دیگر برای این غلاف، با توجه به دستگاه اپتیکال قابل مشاهده در جلوی آن، بیان می‌کند که این می‌تواند یک غلاف شناسایی اپتیکال باشد. چنین غلاف‌هایی می‌توانند هواپیماها را برای ماموریت‌هایی که ممکن است برای ماهواره‌های رصدی یا پهپادها امکانپذیر نباشد، آماده کنند. به عنوان نمونه، یک هواپیمای رادارگریز می‌تواند بی‌خطر در فضایی که در برابر تهدیدات هوایی ایمن شده است، عملیات شناسایی خود را انجام دهد. این در شرایطی است که یک پهپاد شناسایی شاید قادر به انجام چنین کاری نباشد.
جنگ در اوکراین و سرنگونی پهپاد‌ام کیو-۹ آمریکا بر فراز دریای سیاه، آسیب‌پذیری پهپادها را در برابر تهدیدات هوایی برجسته کرده است. در شرایطی که منتظر توسعه لویال وینگمن بوئینگ هستیم که رادارگریزی را با قابلیت‌های پروازی مشابه هواگردهای سرنشین دار ترکیب می‌کند، استفاده از غلاف‌های شناسایی همچنان منطقی و مرتبط است.
با توجه به این که یک هواپیما می‌تواند طی عملیاتی طولانی مدت چندین عبور از روی یک هدف را برنامه ریزی کند، کاری که ماهواره‌ها با توجه به محدودیت مسیر مداری خود نمی‌توانند انجام دهند، این فرضیه محتمل به نظر می‌رسد.
