به طور کلی ترکیب یک داستان معمایی-جنایی با یک قصه خانوادگی جزو اتفاقاتی محسوب می‌شود که به ذات برای بیننده جالب توجه است و اینکه امین حسین‌پور چطور از پس این ترکیب برآمده هم، موضوعی است که به طور حتم با انتشار دیگر قسمت‌ها بیشتر می‌توان از آن گفت.
«بازنده»، عنوان تازه‌ترین سریال شبکه نمایش خانگی است که همین جمعه با فضای نسبتاً تازه‌ای، منتشر شد. امین حسین‌پور نویسندگی و کارگردانی این سریال و احسان ظلی‌پور تهیه‌کنندگی آن را به عهده دارد، سریالی که در ژانر درام جنایی و رازآلود، راوی داستانی شده که از همان ابتدا بیننده را به عمق داستانی پیچیده می‌برد.
به گزارش عصرایران، علیرضا کمالی در این قصه، در نقش کارآگاه کیانی، درگیر پرونده‌ای پیچیده می‌شود که راز‌های بزرگی از یک خانواده را برملا می‌کند. سارا بهرامی، صابر ابر، صدف اسپهبدی، رویا جاویدنیا، محمد علی‌محمدی، امیر غفارمنش، مهدی رکنی، علی مردانه، الهه اذکاری، ترنم کرمانیان، امیرحسین رضازاده، سپیده مولوی، ستاره قهرمانی و پیمان قاسمخانی بازیگران «بازنده» هستند، سریالی که فضاسازی موجود در آن، از بارزترین ویژگی‌هایی است که در نگاه اول به چشم می‌خورد.
تاریکی، ابهام و رازآلودگی سه المانی هستند که در کنار استفاده به‌جای کارگردان از نورپردازی دقیق و موسیقی متن، از همان قسمت اول به ذهن متبادر می‌شوند. استفاده از لوکیشن‌های کم‌تر دیده شده و طراحی صحنه نیز از دیگر نکات قابل توجهی است که تا حدودی توانسته فضایی مناسب برای روایت داستانی جنایی را ایجاد کند. این فضاسازی نه تنها به جذابیت روایی داستان می‌افزاید، بلکه به مخاطب کمک می‌کند تا در بستری مناسب به عمق شخصیت‌ها پی ببرد و درگیر پیچیدگی‌های روانی آنها شود.
در سوی دیگر، شخصیت‌پردازی‌های صورت گرفته در سریال «بازنده» از مواردی است که باید به آن اشاره کرد. کاراکتر‌ها در دل این قصه، بسیار پیچیده و چند بعدی هستند. هر یک از شخصیت‌ها، گذشته‌ای پنهان و انگیزه‌های خاص خود را دارند. این پیچیدگی، باعث می‌شود که مخاطب نسبت به آنها کنجکاو شود و بخواهد بیشتر درباره آنها بداند.
حضور علیرضا کمالی در قامت یک کارآگاه جنایی و دیده شدن او در قالب شخصیتی متفاوت از نقش‌های گذشتهاش باعث شده تا این نقش به واسطه تازگی آن برای این بازیگر، تأثیرگذاری منحصر به فردی داشته باشد که آن را قابل باور می‌کند. هر چند شاید در نگاه اول این کارآگاه، به واسطه تجربه نقش رضا پروانه در «پوست شیر»، ممکن است بیننده را یاد چهره‌ای که از او به یاد دارد، بیندازد، اما در عین خودسرانگی‌های شخصیت، از جمله کتک زدن متهم و مُقُر آوردنش در همان شروع که یادآور خلق و خوی رضا پروانه است، به هیچ وجه نمی‌توان منکر هویت مستقل این آقای کارآگاه در «بازنده» شد.
در کنار علیرضا کمالی، حضور پیمان قاسمخانی هم از دیگر اتفاقاتی است که با کلیشه‌شکنی رخ داده، باعث شد تا شاهد ترکیب تازه‌ای از بازیگران باشیم، ترکیبی که با نقش متفاوت صدف اسپهدی و ظاهر دیده نشده از او در قالب چنین شخصیتی کامل می‌شود. ترکیب زوج این سریال یعنی صابر ابر و سارا بهرامی هم از دیگر اتفاقات جالب توجهی است که باید دید در ادامه ماجرا چطور باعث پیشبرد داستان می‌شود؟
به طور کلی، اما ترکیب یک داستان معمایی-جنایی با یک قصه خانوادگی جزو اتفاقاتی محسوب می‌شود که به ذات برای بیننده جالب توجه است و اینکه امین حسین‌پور چطور از پس این ترکیب برآمده هم، موضوعی است که به طور حتم با انتشار دیگر قسمت‌ها بیشتر می‌توان از آن گفت.
