به گفته تولیدکنندگان این روز‌ها رئیس اتحادیه پوشاک پاسخگوی سوالات هیچکس نیست و برخلاف تلاش‌های چند ماهه، برقراری ارتباط با رئیس اتحادیه پوشاک بسیار سخت شده است.
چرا اتحادیه پوشاک به عنوان یکی از بزرگترین اتحادیه‌های کشور گوش شنوایی برای شنیدن دغدغه‌های اعضای خود هم ندارد؟
به گزارش ایلنا، اتحادیه پوشاک، اتحادیه‌ای با ۲۰ هزار عضو است و یکی از بزرگترین اتحادیه‌های کشور محسوب می‌شود، اما به نظر می‌رسد آنطور که باید و شاید پیگیر مشکلات تولیدکنندگان این صنف نیست.
اتحادیه‌ای که تنها دریافت حق عضویت را مهمترین وظیفه خود می‌داند و اهمیتی به نارضایتی اعضای خود نمی‌دهد.
این روز‌ها تولیدکنندگان پوشاک با مشکلات متعددی روبرو هستند از چالش‌ها در بخش واردات گرفته تا قطعی برق و تعطیلی واحد‌های اقتصادی که مانند هر صنف دیگری انتظار حمایت اتحادیه خود را دارند تا با اتاق بازرگانی، نمایندگان مجلس و هر نهاد و مسئولی که می‌تواند مشکلاتشان را حل کند در ارتباط باشند و مشکلاتشان را پیگیری کنند.
تا زمانی که اتحادیه‌ای با این تعداد عضو تنها به فکر انجام امور بی‌دردسر و پر درآمدی نظیر اخذ حق عضویت و صدور مجوز است، دیگر گوش شنوائی برای تولیدکنندگان ندارد. اما سوال اینجاست که آیا تنها کسب درآمد برای ریاست این اتحادیه مهم است؟
به گفته تولیدکنندگان این روز‌ها رئیس اتحادیه پوشاک پاسخگوی سوالات هیچکس نیست و برخلاف تلاش‌های چند ماهه، برقراری ارتباط با رئیس اتحادیه پوشاک بسیار سخت شده است.
این در حالی است که مهمترین وظیفه هر اتحادیه پاسخگویی به خبرنگاران و اعضای خود آنهاست و به طور معمول اتحادیه‌ها باید به مسائلی نظیر کمک به دریافت تسهیلات بانکی برای به روزرسانی دستگاه‌های مورد نیازشان بپردازند.
بر اساس منشور سازمانی اتحادیه‌ها موظف هستند تا به اعضای خود کمک کنند، در غیر اینصورت چه لزومی به حضور اتحادیه‌ها در بازار است و چرا باید تولیدکنندگان و کارآفرینان با مشقت فراوان به دنبال حل مشکلات خود باشند؟
