تاریخ نویسان چپ و راست به خوبی میدانند که آقا محمدجواد به اقتضای حضور و فعالیت دیپلماتیک طولانی مدت در آمریکا از ابتدای انقلاب اسلامی تا به امروز، اگر بخواهند روزی از صادرکنندگان آرمان‌های امام و انقلاب تقدیر کنند، مستحق دریافت تندیس صادرکننده نمونه ملی در بخش صدور انقلاب و آرمان‌های امام به آمریکا و متحدانش در غرب است.
سیدمحمود کمال آرا؛ مردی که کنار جان کری وزیر وقت امور خارجه ایالات متحده آمریکا دستش را در جیبش می‌گذاشت و در مجاورت دریاچه لمان ژنو برای دستیابی به یک موفقیت ملی قدم میزد، همان پسر حاج عباسعلیِ خیر و مسجدسازی است که در نصف جهان به گاوصندوق علما شهرت داشت. او همان وزیر اسبق و معاون رییس جمهوری است که برای ادای احترام به سردار مقاومت و همشهری اش با کلاه و ماسک در مراسم شرکت می‌کند تا مبادا شانتاژ چهره‌های مخالف، باعث شعار‌های ضدوفاق ملی شده و وحدت حضار و مسلمین را خدشه دار کند.
تاریخ نویسان چپ و راست به خوبی میدانند که آقا محمدجواد به اقتضای حضور و فعالیت دیپلماتیک طولانی مدت در آمریکا از ابتدای انقلاب اسلامی تا به امروز، اگر بخواهند روزی از صادرکنندگان آرمان‌های امام و انقلاب تقدیر کنند، مستحق دریافت تندیس صادرکننده نمونه ملی در بخش صدور انقلاب و آرمان‌های امام به آمریکا و متحدانش در غرب است. او به جای شعار در دانشگاه پل مدیریت و تریبون‌های رایگان و گوش‌های آماده‌ی شنیدن، در شرایطی صدای انقلاب را در سرزمین استکبار جهانی به گوش دنیا می‌رساند که هم هزینه‌ی تحریم و اخراج برایش به یادگار ماند و هم برای گوش‌های بسته باید روضه میخواند.
کادر مکرم و علمای معزز پایداری، این اقای ظریف همان کسی است که رهبری او را فردی ایمن، غیور، شجاع و متدین میخواند و هنری کسینجر مشاور اسبق امنیت ملی آمریکا، وی را دشمن قابل احترام میدانست؛ بنابراین شما با این سطح از ولایت مداری بعید است تمایل داشته باشید در صف کسینجر‌ها فریاد بزنید. ظریف همان کسی است که فریادش را پشت درب‌های بسته بر سر نمایندگان دولت‌های غربی میزد و در برابر دوربین ها، برای دلگرمی مردم ایران از روند مذاکرات لبخند دیپلماتیک بر لب می‌آورد، اما آیا این را خاطرتان هست دوستان و همکاران شما در بهارستان هر روز غرب و غرب دوستان را شماتت می‌کردند و وقتی نماینده‌ی اتحادیه اروپا که از قضا مونث هم بود در صحن علنی حاضر شد، برای عکس یادگاری صف می‌کشیدند و لبخند مشمئزکننده می‌زدند؟
آقایان منتقد، فردی که شما میخواهید عزل کنید و زندانیش کنید، دو مرتبه در شش سال اخیر برای کاهش تنش و ادامه روند کشور بدون اخلال و بی نظمی، از سمتی که در آن بوده استعفا داده و برای ماندن در قدرت دست و پا نمی‌زند. مردی که برای روی کارآمدن دولت وفاق از جان و آبرو مایه گذاشت و در همان مجلسی که شما نماینده اکثریتِ آرای اقلیت جامعه اش هستید، ایستاد و گفت من افتخار میکنم ماله کش اعظم نظام هستم. سئوال اصلی اینجاست حالا که او برای تامین منافع ملی و بهبود وضعیت زندگی ایرانیان، آبروی خود را در سرتاسر جهان و ملل مختلف برای نظام گذاشته است، شما بجز تریبون مجلس که گاهی هم از آن منع شده اید، چه اقدام مثبتی برای مردم ایران انجام داده اید؟
آقا محمدجواد پسر حاج عباسعلیِ خیر و مسجد ساز، سر سفره‌ی پدری نشسته که اتفاقا هم در اصفهان برای اسلام هزینه داده و هم در بلادِ غرب یعنی هامبورگ. او همان شخصی است که با روی کارآمدنش در کارزار انتخاباتی دکتر پزشکیان اعتماد بخش قابل توجهی از مردم را برای آمدن پای صندوق‌های رای این نظام جلب کرد. سوال دیگری که اینجا مطرح میشود این است که؛ شما برآوردتان از میزان مقبولیت در میان مردم و نیز جلب اعتماد آنان برای حضور در یک مسجد جهت ایراد سخنرانی تان چقدر است؟
کادر محترم پایداری، دشمن شما و مردم ایران، پسر حاج عباسعلی ظریف خوانساری نیست. دشمن مردم ایران جای دیگری است که اگر کمی همت کنید و به مبارزه با آن بشتابید، شاید مردم شعار‌های شما را بعد از چندین سال، یکبار هم عملی ببینند.
خیالتان راحت، چیزی که ما تا به اینجا از این دولت دیده ایم، دعوا و تنش زایی نیست؛ بنابراین بجای اینکه میکروفنتان را برای عزل و زندانی کردن دوست و معتمد مردم یعنی پسر حاج عباسعلی خیر و مجسد ساز روشن کنید، برای اخذ حق مردم و ایجاد زندگی بهتر آنان گلو صاف کنید و فریاد زنید.
با نفاق چیزی ساخته نمی‌شود، عادت کنیم صدای مخالف را بشنویم و برای وفاق ملی همدیگر را تحمل کنیم.
