کرسی‌های کنگره بر اساس جمعیت به هر ایالت اختصاص می‌یابند. به این ترتیب، کوچکترین ایالت‌ها سه رأی الکترال کالج دارند (دو سناتور و یک عضو کنگره). واشنگتن دی‌سی نیز سه رأی دارد. ایالت‌های پرجمعیت رأی‌های بیشتری دارند: کالیفرنیا ۵۴ رأی الکترال دارد (دو سناتور و ۵۲ نماینده کنگره)، تگزاس ۴۰ رأی، فلوریدا ۳۰ رأی، نیویورک ۲۸ رأی و به همین ترتیب.
هفت ایالت برای انتخاب رئیس‌جمهور بعدی ایالات متحده اهمیت کلیدی خواهند داشت: آریزونا، ویسکانسین، کارولینای شمالی، جورجیا، میشیگان، نوادا و پنسیلوانیا.
به گزارش انتخاب، ۵۳۸ رأی الکترال کالج بین ۵۰ ایالت و ناحیه کلمبیا تقسیم شده است. هر ایالت حداقل سه رأی دارد که بسته به تعداد نمایندگان کنگره‌اش تعیین می‌شود.
کرسی‌های کنگره بر اساس جمعیت به هر ایالت اختصاص می‌یابند. به این ترتیب، کوچکترین ایالت‌ها سه رأی الکترال کالج دارند (دو سناتور و یک عضو کنگره). واشنگتن دی‌سی نیز سه رأی دارد. ایالت‌های پرجمعیت رأی‌های بیشتری دارند: کالیفرنیا ۵۴ رأی الکترال دارد (دو سناتور و ۵۲ نماینده کنگره)، تگزاس ۴۰ رأی، فلوریدا ۳۰ رأی، نیویورک ۲۸ رأی و به همین ترتیب.
در بیشتر ایالت‌ها، نامزدی که برنده می‌شود، همه آرای الکترال را کسب می‌کند؛ و هر نامزدی که ۲۷۰ رأی یا بیشتر کسب کند، رئیس‌جمهور می‌شود.
برخی از ایالت‌ها معمولاً آبی (جایی که دموکرات‌ها غالب هستند) یا قرمز (جایی که جمهوری‌خواهان غالب هستند) هستند. ایالت‌های نوسانی با چرخشی، اما آنهایی هستند که رأی‌دهندگان به‌طور مداوم و همیشگی به یک حزب خاص رأی نمی‌دهند و ممکن است از انتخاب شان در یک انتخابات جمهوریخواه باشد و در انتخابات دیگر، دموکرات.
ایالت‌های نوسانی بزرگتر، مانند پنسیلوانیا، تعداد کرسی‌های کنگره بیشتری دارند و از این رو برای دستیابی یک نامزد انتخابات به ۲۷۰ رأی الکترال، اهمیت بیشتری دارند. اگر یک نامزد سه ایالت نوسانی یا بیشتر را برنده شود، احتمال بیشتری برای پیروزی در انتخابات خواهد داشت.
به همین دلیل است که این هفت ایالت نوسانی می‌توانند تعیین‌کننده باشند.
