پس از تجزیه‌وتحلیل نمادهای موجود بر روی این لوح، محققان معتقدند که این نمادها اشاره‌های روشنی به داستان‌های کتاب مقدس دارند. آنها ادعا می‌کنند که متن پشت این اثر به نوعی یک کلید مخفی است که مسیر رسیدن به کشتی را برای مسافران نشان می‌دهد و اینکه در طول مسیر باید به چه چیزهایی توجه کنند.
محل قرارگیری کشتی نوح شاید با کمک یک لوح سفالی ۳۰۰۰ ساله که در موزه بریتانیا نگهداری می‌شود شناسایی شده باشد. در ویدئویی که در ماه آگوست در کانال یوتیوب موزه بریتانیا منتشر شده، دکتر اروینگ فینکل، سرپرست این بخش، درباره این لوح که آن را «قدیمی‌ترین نقشه جهان» نامیده، صحبت کرده و جزئیات آن را توضیح می‌دهد.پ
به گزارش فرادید، این زبان‌شناس و آشورشناس بر روی علائم و نوشته‌های روی لوح کار کرده و توضیح می‌دهد که این نوشته‌ها درباره داستان طوفان بزرگ چه چیزهایی را روشن می‌کنند.
در داستان کتاب‌های مقدس، خداوند به نوح دستور می‌دهد تا کشتی بزرگی بسازد و دو تا از هر حیوان را به درون آن ببرد تا آنها در زمان طوفانی که برای پاک کردن جهان فرستاده شده زنده بمانند. در نسخۀ بابلی این داستان، مردی به نام «اوتناپیشتیم» این وظیفه را بر عهده دارد. فینکل توضیح داده که این لوح نشان می‌دهد که «داستان همان است... از دیدگاه بابلی‌ها، این یک موضوع واقعی بوده و اگر به این سفر می‌رفتید، آثار این کشتی تاریخی را می‌دیدید».
اروینگ فینکل، زبان‌شناس و آشورشناس، معتقد است که قدیمی‌ترین نقشه جهان اشاراتی به مکان کشتی نجات یافته از طوفان بزرگ در خود دارد
این لوح که «ایماگو موندی» (یا تصویر جهان) نامیده می‌شود و در سال ۱۸۸۲ در حفاری‌هایی در عراق کشف شد، برای صد‌ها سال دانشمندان و زبان‌شناسان را با چالش‌های ترجمه مواجه کرده است. این لوح یک نقشه جهان دایره‌ای را نشان می‌دهد که شهر بابل به شکل مستطیل بلندی در آن به تصویر کشیده شده است. اطراف نقشه یک «رود تلخ» وجود دارد که مردم باستانی بین‌النهرین آن را احاطه‌کننده جهان می‌دانستند.
در دو طرف این لوح چندین پاراگراف متن با خط میخی وجود دارد؛ قدیمی‌ترین شکل نوشتار در جهان که حتی پیش از هیروگلیف‌های مصر باستان پدید آمده است. پیش از آسیب دیدن لوح، هشت شکل مختلف روی آن دیده می‌شد که محققان آنها را به عنوان کوه‌هایی شناسایی کرده‌اند که در متن میخی به آنها اشاره شده است.
یکی از ارتباط‌های کلیدی بین این لوح و افسانه کشتی نوح، وجود کلمه «پارسیکتو» است. این واژه تنها در یک لوح بابلی دیگر دیده شده است که آن متن نیز دربارۀ «کشتی نجات‌یافته از طوفان بزرگ» است. متن ترجمه‌شدۀ پشت این لوح، مراحل سفر یک مسافر را برای یافتن مکان «کشتی» توضیح می‌دهد و بیان می‌کند که او باید از «هفت فرسنگ» عبور کند تا به بقایای «کشتی پارسیکتو» برسد.
این نقشه همچنین به «اورارتو» اشاره دارد که در یک شعر باستانی بین‌النهرین به عنوان محل نشستن کشتی آمده و معادل آشوری «آرارات» است؛ یعنی همان مکانی که در کتاب مقدس عهد عتیق به عنوان محل نزول کشتی نوح ذکر شده است. اینجا مکانی نزدیک به قله آرارات است که مدتهاست به عنوان محل احتمالی آرام گرفتن کشتی نوح فرض شده و توسط محققانی از جمله تیم «نوح آرک اسکنز» بررسی شده است. فینکل توضیح داده که چگونه مسافران باستان که به اورارتو سفر می‌کردند، ممکن بود بقایای این کشتی عظیم را در مسیر خود ببینند.
به علاوه، اندازه‌های داده‌شده در کتاب مقدس («۳۰۰ ذراع، ۵۰ ذراع، و ۳۰ ذراع» که برابر با حدود ۱۵۷ متر طول، ۲۶ متر عرض و ۱۵ متر ارتفاع است) با ابعاد سایتی در ترکیه امروزی مطابقت دارد.
در ویدئوی منتشر شده توسط موزه بریتانیا، فینکل می‌پرسد: «پس این برای ما چه معنایی دارد؟». او ادامه می‌دهد: «برای اولین بار می‌توانیم با اطمینان بگوییم که اگر ما یک بابلی باستانی بودیم، می‌دانستیم کجا برویم تا بقایای آن کشتی شگفت‌انگیز را ببینیم».
