«آنچه سد راه مدیریت صحیح می‌شود و استعدادهای ذاتی مدیران را از کار می‌اندازد، میدان ندادن به استعدادها، انحصارطلبی، فقدان فرهنگ تحمل و تلف کردن وقت‌ها با جنگ قدرت است. متاسفانه ما به تمام این آفات مبتلا هستیم، آفاتی که به بیماری‌های مزمن تبدیل شده‌اند. با مدیریت کلان واجد سعه‌صدر، آزاداندیشانه، شکوفاکننده استعدادها و مروج فرهنگ تحمل و رواداری در داخل و صاحب نگاه مدبرانه، سیاست متوازن و اهل تعامل در سطح بین‌الملل می‌توان این بیماری‌های مزمن را ریشه‌کن کرد و موانع را از پیش پای رشد همه‌جانبه کشور برداشت.»
روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله خود نوشت: قدرتمند بودن را نباید در قدرت نظامی محدود نمائیم. قطعاً باید در بالاترین سطح قدرت نظامی باشیم ولی آنچه کشور را در برابر خطرها بیمه می‌کند، قدرت همه‌جانبه است که قدرت نظامی فقط یک بخش از آنست.
ماهاتیر محمد (متولد ۱۳۰۴) سیاستمدار نامدار مالزیائی که اکنون در آستانه ۱۰۰ سالگی است، در یک سخنرانی با عنوان «حقوق بشر از نظر اسلام» در کوالالامپور در زمانی که نخست وزیر بود گفت: من، چشم‌پزشک بودم، روزی در مطب بعد از معاینه کودکی که در بغل مادرش بود برایش نسخه نوشتم. مادر پرسید هزینه این نسخه چقدر است؟ وقتی مبلغ را به او گفتم، نسخه را روی میز گذاشت و گفت چون قدرت پرداخت ندارم چاره‌ای غیر از این نیست که فرزندم کور شود و تا آخر عمر رنج ببرد.
این جریان چنان بر روحیه من اثر گذاشت که همان روز مطب را تعطیل کردم و به فعالیت‌های سیاسی پرداختم و با پیمودن مراحل مختلف نخست وزیر شدم. آن روز که مطب را تعطیل کردم مردم کشورم فقیر بودند و بسیاری از آنان بالای درخت خانه داشتند اما این کشور امروز به جائی رسیده که امسال فطریه ماه رمضان را به خارج فرستادیم چون در داخل کشور، فقیری وجود ندارد.
من کارم را با فرهنگ‌سازی شروع کردم و خصایلی را که در راس آنها روحیه تلاش و عار نبودن کار و در کنار آن روحیه تسامح و تحمل دینی بود را رواج دادم بطوری که امروز شما در ادارات ما افرادی را می‌بینید که با افکار و سبک‌های مختلف زندگی در کنار هم نشسته‌اند و به کارشان مشغولند و کاری به همدیگر ندارند و در کشور هم رفاه و آرامش حاکم است.
امروز که چند دهه از زمان این سخنرانی ماهاتیرمحمد می‌گذرد و او همچون بسیاری از بازنشسته‌های دیگر نظاره‌گر اوضاع کشور خود است، مالزی یکی از کشورهای مرفه جهان است. ایران ما به دلیل برخورداری از امکانات بیشتر و امتیازات طبیعی و نیروی انسانی بسیار مستعدی که دارد، زمینه خوبی برای پیشرفت همه‌جانبه دارد. خود ماهاتیرمحمد هم همین نکته را به بعضی از مسئولین ایرانی گفته و از اینکه استفاده صحیحی از امکانات و امتیازات طبیعی و استعداد نیروی انسانی کشورمان به عمل نیامده ابراز تعجب کرده است.
ما باید بپذیریم که برخورداری از رتبه‌های بالای نفت و گاز و منابع و معادن زیرزمینی، آب و هوای متنوع، زمین‌های حاصل‌خیز، مرزهای دریائی، جنگل‌ها و جلگه‌های کم‌نظیر، فرهنگ و سنت اصیل، اسلام متصل به سرچشمه وحی، قرآن جامع اصول و مبانی هدایت و نیروی انسانی سرشار از استعداد، به ایران ما این امکان را می‌دهد که بالاترین رشد را در تمام زمینه‌های صنعتی، اقتصادی، دفاعی و فرهنگی داشته باشد. ما به این رشد همه‌جانبه نیاز داریم و باید بپذیریم که رفاه عمومی زمینه اصلی سایر پیشرفت‌هاست. این، هدفی است که ما می‌توانیم به راحتی به آن برسیم اگر در بخش مدیریت دچار مشکل نباشیم.
آنچه سد راه مدیریت صحیح می‌شود و استعدادهای ذاتی مدیران را از کار می‌اندازد، میدان ندادن به استعدادها، انحصارطلبی، فقدان فرهنگ تحمل و تلف کردن وقت‌ها با جنگ قدرت است. متاسفانه ما به تمام این آفات مبتلا هستیم، آفاتی که به بیماری‌های مزمن تبدیل شده‌اند.
با مدیریت کلان واجد سعه‌صدر، آزاداندیشانه، شکوفاکننده استعدادها و مروج فرهنگ تحمل و رواداری در داخل و صاحب نگاه مدبرانه، سیاست متوازن و اهل تعامل در سطح بین‌الملل می‌توان این بیماری‌های مزمن را ریشه‌کن کرد و موانع را از پیش پای رشد همه‌جانبه کشور برداشت.
ما برای اینکه مانع طمع‌ورزی‌های دشمنان شویم و در عالی‌ترین سطح بازدارندگی قرار داشته باشیم باید قدرتمند باشیم. قدرتمند بودن را نباید در قدرت نظامی محدود نمائیم. قطعاً باید در بالاترین سطح قدرت نظامی باشیم ولی آنچه کشور را در برابر خطرها بیمه می‌کند، قدرت همه‌جانبه است که قدرت نظامی فقط یک بخش از آنست. از همین امروز باید تلاشمان را بر روی رسیدن به رشد همه‌جانبه متمرکز کنیم.
