پرواز با هاسلر کابوسی برای خلبانان نیروی هوایی آمریکا بود. بمب‌افکن افسارگسیخته و رام نشدنی که اغلب خلبان‌ها را در فرود و برخاست دچار مشکل می‌کرد.
بمب‌افکنی پرسرعت با بال دلتا و موتور‌های غول‌آسا که به شوخی می‌گفتند در حداکثر قدرت ممکن است بالش از جا دربیاید، شاهکاری در عرصه مهندسی بود که خیلی زود به بایگانی سپرده شد.
به گزارش خبرآنلاین، نرخ وحشتناک سوانح، هزینه‌های سرسام‌آور نگهداری و مشخصاتی که با گذشت زمان دیگر به درد میدان نبرد نمی‌خورد، از جمله دلایلی بود که باعث شکست پروژه بمب‌افکن بی ۵۸ هاسلر شد.
هاسلر به عنوان جانشین مستقیم بمب‌افکن بی ۴۷ استراتوجت به عنوان یک بمب‌افکن متوسط به خدمت درآمد تا تهدیدی برای پایگاه‌های خارج از کشور اتحاد جماهیر شوروی باشد.
در بیشتر طول دهه ۱۹۵۰ میلادی بمب‌افکن کانویر بی ۳۶ پیس‌میکر (آشتی‌ساز) نقش بمب‌افکن استراتژیک آمریکا را بازی می‌کرد، اما با معرفی رهگیرهایی، چون میگ ۱۵ ورق برگشته بود و حتی بمب‌افکن‌های، چون بی ۵۲ نیز تهدید می‌شدند. اینجا بود که هاسلر با بال دلتا و چهار موتور غول‌پیکر وارد بازی شد. بی ۵۸ می‌توانست به سرعتی فراتر از ۲ برابر سرعت صوت برسد و با این سرعت و حمل سلاح هسته‌ای در ارتفاع بالا به تهدیدی بزرگ برای شوروی تبدیل شود.
این بمب‌افکن در سال ۱۹۵۶ نخستین بار به پرواز درآمد و در اوایل دهه ۱۹۶۰ با هزینه‌ای سنگین وارد خدمت شد.
پرواز با هاسلر کابوسی برای خلبانان نیروی هوایی آمریکا بود. بمب‌افکن افسارگسیخته و رام نشدنی که اغلب خلبان‌ها را در فرود و برخاست دچار مشکل می‌کرد. سیستم‌های کنترلی پیشرفته و البته پیچیده آن نیز بسیار کار را برای هدایت‌گر دشوار می‌کرد. همه این موارد را باید به هزینه و تخصص بالا برای تعمیر و نگهداری آن اضافه کرد.
این مشکلات باعث شد که از ۱۱۶ فروند هاسلر نیروی هوایی آمریکا ۲۶ فروند در سوانح گوناگون از میان بروند تا نرخ تلفات ۲۲.۴ درصدی را برای این ناوگان ثبت شود. برخی به شوخی می‌گفتند که اگر نیروی هوایی بی ۵۸ را از خدمت خارج نمی‌کرد کل ناوگان در حوادث گوناگون نابود می‌شد.
هاسلر هیچ‌گاه در نقش بمب‌افکنی برای پرتاب بمب‌های متعارف استفاده نشد. دلیل این امر را باید در سرعت بالا و عملکرد ضعیفش در ارتفاع پایین جست‌و‌جو کرد. به همین خاطر هیچ عملیاتی از این بمب‌افکن پیشرفته در جنگ مشهور ویتنام ثبت نشده است.
گرچه آمریکا به این بمب‌افکن استراتژیک نیاز داشت، اما نظامیان هیچ‌گاه علاقه‌ای به بی ۵۸ نشان ندادند. نیروی هوایی مدتی دنبال بمب‌افکنی رفت که حتی از بی ۵۸ هم سریع‌تر باشد و در عین حال نقص‌های آن را نداشته باشد. نتیجه بمب‌افکن بی ۷۰ والکیری بود. البته در نهایت طرح بی ۷۰ نیز با پیشرفت پدافند هوایی و موشک‌های زمین به هوا عملیاتی نشد.
دستور بازنشستگی بمب‌افکن بی ۵۸ سال ۱۹۶۵ صادر شد و این هواپیما تا سال ۱۹۷۰ به طور کامل از نیروی هوایی کنار گذاشته شد و وظیفه‌اش به بمب‌افکن بی ۵۲ سپرده شد که پس از دهه‌ها هنوز هم پرواز می‌کند.
