تنهایی برای برخی افراد به‌صورت دوره‌ای کم و زیاد می‌شود، اما برای برخی دیگر به‌شدت به آنها چسبیده و رها نمی‌کند. در گزارشی که جراح کل ایالات متحده در سال ۲۰۲۳ منتشر کرد، تنهایی به‌عنوان یک «همه‌گیری» در آمریکا معرفی شد و شواهدی نشان داد که از هر دو بزرگسال، یک نفر احساس تنهایی می‌کند.
چقدر احساس تنهایی می‌کنید ممکن است دیدگاه شما را نسبت به واقعیت تحریف کند. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که تنهایی ادراک اجتماعی را تغییر می‌دهد
به گزارش انتخاب و به نقل از psychologytoday؛ افراد تنها نمی‌توانند متوجه تحسین یا محبت دیگران نسبت به خود شوند.
• بدون توانایی دیدن گرمای عاطفی دیگران، افراد تنها ممکن است رفتار‌هایی از خود نشان دهند که به روابطشان آسیب می‌رساند.
تنهایی برای برخی افراد به‌صورت دوره‌ای کم و زیاد می‌شود، اما برای برخی دیگر به‌شدت به آنها چسبیده و رها نمی‌کند. در گزارشی که جراح کل ایالات متحده در سال ۲۰۲۳ منتشر کرد، تنهایی به‌عنوان یک «همه‌گیری» در آمریکا معرفی شد و شواهدی نشان داد که از هر دو بزرگسال، یک نفر احساس تنهایی می‌کند.
تنهایی با پیامد‌های گسترده‌ای بر سلامت و رفاه همراه است؛ می‌تواند بر خلق‌وخو، اشتها و انرژی فرد تأثیر بگذارد. اما همان‌طور که تحقیقات جدید نشان می‌دهند، تنهایی حتی نحوه دیدن جهان را تغییر می‌دهد.
تحقیقات اخیر از دانشگاه مریلند (Lemay et al. , ۲۰۲۴) نشان می‌دهد که تنهایی می‌تواند ادراک اجتماعی را مختل کرده و نحوه دید افراد تنها به تعاملات اجتماعی را تغییر دهد، و در نهایت، آنها را همچنان تنها نگه دارد. محققان فرض کردند که تنهایی ممکن است مانع از تجربه کامل اثرات مثبت تعاملات اجتماعی روزمره شود. به‌عبارت دیگر، تنهایی ممکن است کیفیت روابط فرد را کاهش دهد و او را در یک چرخه مداوم از تنهایی گرفتار کند.
در سه مطالعه تجربی که توسط لمی و همکاران (۲۰۲۴) انجام شد، با استفاده از روش‌های پرسشنامه‌ای و ثبت وقایع روزانه و ارزیابی پاسخ‌های بیش از ۱۰۰۰ داوطلب، مشخص شد که افراد تنها اغلب دوستان و شرکای عاطفی مهربان و حمایت‌کننده‌ای دارند، اما نمی‌توانند جنبه‌های مثبت این روابط را ببینند.
این تحقیقات نشان داد که افراد با سطح بالای تنهایی نسبت به افراد غیرتنها، محبت و توجه کمتری را از تعاملات خود با نزدیکانشان درک می‌کنند، حتی زمانی که گزارش‌های ناظران و شرکا نشان می‌دهد تفاوتی وجود ندارد، به‌عبارت دیگر، تنهایی مانع از دیدن مهربانی دیگران می‌شود.
بدتر اینکه، این سوگیری منفی که افراد تنها را از احساس کامل محبت دوستان و شرکای عاطفی بازمی‌دارد، ممکن است در نهایت کیفیت روابط آنها را پایین بیاورد. عدم درک محبت و توجه دیگران، حتی زمانی که این محبت وجود دارد، باعث کاهش کیفیت روابط، تعهد، اشتراک‌گذاری احساسی و ارائه حمایت می‌شود.
نکته جالب این است که این یافته‌ها حتی با کنترل متغیر‌هایی مانند دلبستگی و عزت‌نفس نیز مشاهده شد. به‌عبارت دیگر، این خود تنهایی است که واقعیت را تحریف می‌کند و باعث می‌شود افراد روابطشان را به شکلی منفی تجربه کنند، به گونه‌ای که سلامت روابطشان را تشویق نکند (مثلاً کاهش ارائه حمایت).
تصور کنید که سنگینی تنهایی را احساس می‌کنید و سپس با دوستی صحبت می‌کنید یا در برنامه‌های روزمره خود با شریک عاطفی‌تان وقت می‌گذرانید. شاید فکر کنید این لحظات می‌تواند سایه تنهایی را کنار بزند. اما تحقیقات جدید نشان می‌دهند که تنهایی می‌تواند نحوه تفکر افراد را تغییر دهد، به‌طوری که حتی مهربانی‌هایی که می‌توانند تنهایی را کاهش دهند، قابل درک نباشند.
عدم توانایی در درک گرمی و محبت دیگران نه‌تنها فرصت ارتباط را از بین می‌برد، بلکه باعث می‌شود کیفیت روابط پایین آمده و تنهایی ادامه یابد.
از دیدگاه تکاملی، سوگیری شناختی منفی در تنهایی ممکن است کارکرد حفاظتی داشته باشد: اگر من شما را از خودم دور نگه دارم (و حتی محبت یا تحسین شما را درک نکنم)، ایمن خواهم ماند (Cacioppo et al. , ۲۰۱۴). این منطق در شرایط اجتماعی تهدیدآمیز منطقی به نظر می‌رسد. اما وقتی افراد مهربان و حمایت‌کننده سعی در کمک دارند و شما نمی‌توانید حمایت آنها را ببینید، تنهایی به قیمت سنگینی ادامه می‌یابد.
این تحقیقات نشان می‌دهند که سوگیری شناختی منفی مرتبط با تنهایی ممکن است یکی از دلایل مزمن شدن آن باشد با این حال، با آشکار کردن اینکه چگونه تنهایی ادراک ما را تحریف می‌کند، این تحقیقات راهی برای شکستن چرخه تنهایی نیز ارائه می‌دهند: به چالش کشیدن این الگو‌های فکری ناسازگار. از این منظر، درمان شناختی-رفتاری می‌تواند یک مداخله مؤثر باشد: افراد می‌توانند یاد بگیرند که افکار منفی خود را زیر سؤال ببرند و آنچه فکر می‌کنند را با نشانگر‌های دیگر واقعیت بسنجند.
