در حالی که فضانوردان برای مأموریت آرتمیس ۲۰۲۸ و قدم گذاشتن بشر روی کره ماه برای دومین بار در تاریخ آماده می‌شوند، ناسا سیستم راه‌آهن با یک فناوری پیشرفته را در کره ماه برنامه‌ریزی می‌کند و در واقع قصد دارد در سال ۲۰۳۰، صخره‌های فضایی را به یک پاسگاه مداری تبدیل کند. البته بسیاری معتقدند این طرح تا پایان دهه ۲۰۳۰ به سرانجام نخواهد رسید.
اقامت در ماه، یکی از رویاهای بشر است و ناسا و احتمالاً سایر آژانس‌های فضایی رقیب در روسیه و چین، همگی به فکر ایجاد شهرک‌های دائمی در ماه هستند. اگرچه بسیاری از مردم فکر می‌کنند که ماه کوچک است، اما در واقع این سیاره مکانی بسیار بزرگ با سطحی معادل سطح آفریقاست و در چنین گستره‌ای، حتی حضور محدود انسان‌ها، نیازمند ایجاد یک سیستم حمل‌ونقل کارآمد است.
به گزارش ایران، در حالی که فضانوردان برای مأموریت آرتمیس ۲۰۲۸ و قدم گذاشتن بشر روی کره ماه برای دومین بار در تاریخ آماده می‌شوند، ناسا سیستم راه‌آهن با یک فناوری پیشرفته را در کره ماه برنامه‌ریزی می‌کند و در واقع قصد دارد در سال ۲۰۳۰، صخره‌های فضایی را به یک پاسگاه مداری تبدیل کند. البته بسیاری معتقدند این طرح تا پایان دهه ۲۰۳۰ به سرانجام نخواهد رسید.
هرچند ایده ساخت قطار در ماه، بیشتر شبیه یک رمان علمی - تخیلی به نظر می‌رسد، اما واقعیت این است که ناسا در حال تلاش برای اجرای این ایده نوآورانه است تا با ایجاد یک قطار معلق مغناطیسی و روباتیک و پیوند فناوری و علوم فضایی، مشکل حمل‌ونقل بشر در کره ماه را در دهه‌های آینده حل کند. یکی دیگر از مواردی که ایجاد یک سرویس حمل‌ونقل را در کره ماه ضروری می‌کند، وجود گردوغبار چسبنده و خورنده ماه است. کمبود آب و الکتریسیته ساکن گرد و غبار، باعث چسبیدن این غبار به لباس‌ها و تجهیزات می‌شود و علاوه بر کثیف شدن، عمر مفید تجهیزات را نیز کاهش می‌دهد.
بنابراین سفر با قطار، تماس بین انسان‌ها و گرد و غبار را تا حد زیادی کاهش می‌دهد و این مشکلات کمتر می‌شود.
گفته می‌شود برخلاف راه‌آهن روی زمین، شبکه حمل‌ونقل قمری از ریل‌های ثابتی که با آن‌ها آشنا هستید، استفاده نمی‌کند. در واقع ناسا قصد دارد در قالب پروژه FLOAT از روبات‌های مغناطیسی معلق برای انتقال روزانه ۱۰۰ تن مواد روی سطح ماه استفاده کند. در این پروژه، قرار است همه مسیر ریلی، کاملاً انعطاف‌پذیر باشد تا در صورت نیاز، به سادگی جمع شده و به منطقه دیگری از کره ماه منتقل شود.
این سیستم ریلی، ۳لایه است. لایه اول از جنس گرافیت است و ریل را شناور نگه می‌دارد، لایه دوم هم به عنوان لایه مدار انعطاف‌پذیر، نیروی رانش الکترومغناطیسی را تولید می‌کند تا روبات‌ها حرکت کنند و لایه سوم هم پنل خورشیدی است که با جذب نور خورشید، انرژی تولید می‌کند.
ایتان شالر، کارشناس روباتیک از آزمایشگاه پیش‌رانش جت ناسا (JPL) در کالیفرنیا گفت: ما می‌خواهیم اولین سیستم راه‌آهن قمری را بسازیم که محموله‌ها را به صورت مطمئن، مستقل و کارآمد در ماه حمل کند.
این قطار پیشرفته و فناورانه، در واقع یک سیستم حمل‌ونقل روباتیک بادوام برای عملیات روزانه یک پایگاه پایدار قمری در دهه ۲۰۳۰ خواهد بود که آن را بسیار حیاتی می‌دانیم. البته در گام اول، این ریل‌ها فقط برای حمل محموله‌های بار طراحی شده‌اند و در گام بعدی به فکر مسافران فضایی خواهد بود.
هدف اولیه ما، انتقال محموله‌ها به فضاپیما، انتقال محموله از فضاپیما به سایر نقاط ماه و انتقال خاک ماه از محل استخراج به محل ساخت و سازها بر کره ماه در آینده است.
این قطار قمری توسط مجموعه‌ای از روبات‌های مغناطیسی حرکت می‌کند و در واقع این مسیر است که نیروی رانش الکترومغناطیسی مورد نیاز روبات‌ها را تأمین می‌کند.
برخلاف روبات‌های چرخ‌دار، این قطار معلق از فرسودگی مسیرهای ریلی در محیط غبارآلود ماه هم جلوگیری می‌کند. عملکرد این روبات‌ها شبیه قطارهای مگلو (مغناطیسی) روی زمین است که از میدان‌های الکترومغناطیسی قوی برای به حرکت درآوردن واگن‌های بدون نیرو در امتداد ریل استفاده می‌کنند. ناسا برای ایجاد مجموعه‌ای مینیاتوری از مسیرها و روبات‌ها به منظور آزمایش بیشتر، حدود ۶۰۰ هزار دلار بودجه دریافت کرده است.
البته FLOAT تنها یکی از ۶ ایده آینده‌نگر فضایی است و از دیگر پروژه‌ها می‌توان به تلسکوپ‌های سیال و موشک‌های پلاسما اشاره کرد که می‌توانند انسان را در عرض ۲ ماه به مریخ برسانند.
