«این روز‌ها بساط تجمعات خیابانی و نطق‌های آتشین در محافل و پست‌های کوبنده! در فضای مجازی داغ است و شعار‌های مرگ بر فلان فرد، خط و نشان برای فلان گروه و نهاد و خائن قلمداد کردن برخی مسئولان مثل نقل‌ونبات خرج می‌شود! جای تأسف جدی است که افرادی که بعضاً در مراکزی نظیر مجلس یا برخی نهاد‌ها حضور دارند، در عرصه سیاست‌ورزی پا را از خطوط قرمز سیاست ورزی فراتر می‌نهند و رقیب سیاسی را به رغم نقد‌های جدی که می‌توان به آن رقیب وارد دانست، به راحتی آب خوردن با تندترین واژگان سیاسی می‌نوازند.»
روزنامه خراسان در یادداشتی با عنوان «خطر ادبیات تکفیری در سیاست داخلی» به نقد تجمعات علیه سیاستمداران و ادبیات تند و اتهامات سنگینی که در این اجتماعات ردوبدل می‌شود، پرداخته و آن را ادبیات تکفیری و هتاکی قلمداد کرده است.
این روزنامه در این زمینه نوشت: این روز‌ها بساط تجمعات خیابانی و نطق‌های آتشین در محافل و پست‌های کوبنده! در فضای مجازی داغ است و شعار‌های مرگ بر فلان فرد، خط و نشان برای فلان گروه و نهاد و خائن قلمداد کردن برخی مسئولان مثل نقل و نبات خرج می‌شود! در عمل باید گفت شکلی از سیاست ورزی که آن را می‌توان سیاست ورزی تکفیری نامید دارد باب می‌شود و باید مراقب تبعات آن بود.
واضح است که نمی‌توان در فضای دوقطبی همواره یک سمت ماجرا را دید و آن را شماتت کرد. برخی انتصابات غیرقانونی و تداوم حضور افراد فاقد صلاحیت قانونی در برخی سمت ها، اظهارات حاشیه ساز در فضای بین المللی و پالس‌های مکرر و از سر ضعف به غربی‌ها مصادیقی از اقدامات غلط طیفی وابسته به دولت است که حتما جای نقد جدی دارد و خراسان به تناوب این رویکرد را مورد نقد قرار داده، اما سمت دیگر ماجرا طیفی است که در استفاده از ادبیات بسیار تند و اتهامات سنگینی، چون خیانت و تهدید‌های غلاظ شداد حتی در حد مفسد فی الارض خواندن برخی افراد، هیچ ابایی ندارد. گویی برای زبان و قلم حد و مرز اخلاقی قائل نیستند. شگفت این که چنین پدیده‌ای محصور در نیرو‌های کف خیابان نیست و به لیدر‌ها و چهره‌های شناخته شده برخی جریان‌ها نیز بسط پیدا کرده است.
پیش از این چهره‌های سیاسی سعی می‌کردند در عین تندروی و حرف‌های تحریک آمیز سیاسی، حد و حدودی را نگه دارند و اگر نیرو‌های جوان‌تر و افراد به اصطلاح کف خیابانی آن جریان موضع بسیار تند و توهین آمیزی می‌گرفتند، بزرگان آن جریان سعی می‌کردند موضع انتقادی خود علیه رقیب را در قالب ادبیاتی بیان کنند که در عین تند بودن و بعضا تحریک آمیز بودن، حداقل‌های اخلاق و ادب را نگه دارند و اتهامات سنگین امنیتی، چون خیانت و مفسد فی الارض بودن را به راحتی بر زبان و قلم نیاورند.
جای تاسف جدی است که افرادی که بعضا در مراکزی نظیر مجلس یا برخی نهاد‌ها حضور دارند، در عرصه سیاست ورزی پا را از خطوط قرمز سیاست ورزی فراتر می‌نهند و رقیب سیاسی را به رغم نقد‌های جدی که می‌توان به آن رقیب وارد دانست، به راحتی آب خوردن با تندترین واژگان سیاسی می‌نوازند. این گونه تندروی، هتک حرمت و پرده دری در شرایطی رخ می‌دهد که کشور در شرایط سخت تحولات منطقه‌ای است.
جریان مقاومت با وجود تثبیت پیروزی خود بر دشمن صهیونیست و مجبور کردن آن‌ها به پذیرش آتش بس، هزینه‌های سنگینی از جمله شهادت برخی رهبران محور مقاومت و از دست دادن سوریه را متحمل شده است. از سوی دیگر با روی کار آمدن ترامپ، احتمال تشدید فشار‌ها جدی است. از سوی دیگر در داخل پس از گذر از ناآرامی‌ها و اغتشاشات سال ۱۴۰۱، شرایط اجتماعی شکننده‌ای را داریم و افت مشارکت در انتخابات و تداوم مشکلات اقتصادی از جمله تورم سنگین در چند سال اخیر تاب آوری اجتماعی را کاهش داده است. در چنین شرایطی گذر از مرز‌های قرمز زبانی و نوشتاری در عالم سیاست و خرج کردن بی شائبه تندترین فحش‌ها و اتهامات سیاسی به رقبا هم مجال نقد اصولی آن‌ها را می‌گیرد و هم جامعه را بیش از پیش دوقطبی می‌کند و امکان مفاهمه بین بخش‌های مختلف جامعه را به حداقل می‌رساند؛ لذا انتظار می‌رود افرادی که مسئولیت رسمی دارند در عالم سیاست مسئولانه‌تر رفتار کنند و نهاد‌های متولی نظم و امنیت نیز برخورد جدی تری با هتاکی و ادبیات تکفیری در سیاست داشته باشند.
نویسنده: مهدی حسن‌زاده
