اسمال بزاز

خیابانی در تهران که امروز به نام یکی از بلندترین قله‌های ادبیات عارفانه ما یعنی «مولوی» نامگذاری شده، روزگاری نام یک دلقک درباری را بر خود داشت؛ مردی که حتی خواندن و شنیدن برخی از حرکاتی که در مجالس از او سر می‌زده، عرق شرم بر پیشانی می‌نشاند.

روزی که دلقک دربار ناصرالدین‌شاه تصمیم گرفت خندقی در فاصله میدان قیام کنونی تا چهارراه مولوی را پر کند، خودش نیز باور نداشت واژه خیابان را برای نخستین‌ بار سر زبان‌ها بیندازد.