پوپولیست

«یک موضوع ساده که امروز خیابان‌ها را به آلوده‌ترین مکان‌ها بدل کرده، بنزین است. هشدار‌های عقلا و دلسوزان این بود که تدبیر کنند و با شیب ملایم به قیمت جهانی برسانند. در دهه ۱۳۷۰ پوپولیست ‌هایی در مجلس و برخی نهاد‌های غیر انتخابی با ادعای حمایت از مستضعفین، نگذاشتند هرفصل ۵ ریال به قیمت این کالای استراتژیک افزوده شود.»

اگر قرار باشد بانک‌های مرکزی در مواجهه با هر تنشی در عرصه جنگ تجاری مجبور به افزایش نرخ بهره شوند، اقتصاد جهانی با تلاطمات بیشتری مواجه خواهد شد.

یورونیوز نوشت: یک روز قبل از پایان مهلت ثبت‌نام نامزد‌های ریاست جمهوری، محمود احمدی نژاد، رئیس جمهور پیشین ایران، اوراق نامزدی خود را برای بازپس گیری بالاترین مقام سیاسی در این کشور ارائه کرد. یورونیوز با پوپولیست خواندن احمدی‌نژاد ادامه داد: احمدی نژاد روز یکشنبه در مقابل مقر وزارت کشور در تهران متعهد شد که به دنبال تعامل سازنده با جهان و بهبود روابط اقتصادی با همه کشور‌ها باشد. بازگشت این سیاستمدار متعصب که به هولوکاست شک دارد در زمانی رخ می‌دهد که تنش‌های فزاینده بین ایران و غرب به دلیل برنامه هسته‌ای تهران و تسلیح روسیه در جنگ علیه اوکراین وجود دارد. احمدی نژاد در جمع خبرنگاران و حامیانش در حالی که انگشت خود را روی هوا بلند کرد گفت: زنده باد بهار، زنده باد ایران!

عملکرد عمران خان در دوران نخست‌وزیری چه از نظر محدودکردن آزادی بیان، افزایش آزادی عمل روحانیون تندرو و نیز کم‌توجهی به حقوق زنان و مطالبات اقتصادی مردم منتقدان کمی نداشت، ولی موفقیت حزب او در انتخابات پارلمان نشان داد که چگونه لفاظی‌های پوپولیست ی خان و انبوه جوانان این کشور در حال بازنویسی سیاست در پاکستان هستند، کشوری با ۲۴۰ میلیون نفر جمعیت، مجهز به سلاح هسته‌ای که نیمی از دوران ۷۶ساله شکل‌گیری‌اش را تحت سلطه حکومت نظامیان گذرانده است.

به‌نظر می‌آید که این فصل از انتخابات بحث برانگیز، هیچ چشم‌انداز خوش بینانه‌ای را نسبت به آینده باقی نمی‌گذارد. دوره ریاست جمهوری ترامپ پوپولیست پولدار از یک شکاف عمیق سیاسی، اجتماعی در ایالات متحده برخاسته است و اگر امریکایی‌ها می‌خواهند که یک بار دیگر این نیرو‌های مشابه، اختیار ملت را در دست نگیرند باید این نکته را (شکاف سیاسی – اجتماعی) بفهمند و متوجه آن باشند؛ ریشه‌های ترامپیسم با ترامپ با سیاست‌های امریکا شروع یا پایان نمی‌پذیرد. آن‌ها کاملاً با حریان‌های سیاسی و اقتصادی که بر اکثر دنیا اثر گذاشته‌اند مرتبط هستند.

تأثیرپذیری از مخالفان می‌تواند تا حدودی مسیر دموکراتیک را به تأخیر بیندازد؛ اما این به معنی پایان راه دموکراسی نیست؛ زیرا وقتی سرمایه اجتماعی در یک جامعه توزیع می‌شود، دیگر متمرکز‌کردن آن دشوار است. وضعیت کنونی نشان می‌دهد که ما با صورت‌بندی جدیدی از جامعه در آینده روبه‌رو خواهیم بود؛ به‌همین‌دلیل تنها تلاش دو جریان راست و چپ برای مجاب‌کردن مردم کافی نخواهد بود؛ بلکه نیاز به حضور گروه‌های مختلف در صحنه خواهیم داشت.

«آن چه بیش از هر چیز دوای دردِ دولت روحانی است، عملگرایی است؛ عمل به بازتوزیع ثروت در زمان حال و نه احاله آن به آینده‌ای نامعلوم. اگر چه پرواضح است که نهادهای خصولتی اقتصادی که توسط دولت قدرت گرفته‌اند و نیز نهادهای رسمی و دولتی مانع بزرگی برای این بازتوزیع هستند. از این‌ رو تنها راهکارِ روحانی این است که هرم سیاست خود را واژگون کند و پیش از خطاب ‌قرار دادن مردم دست به عمل بزند.»

روز گذشته، دومین جلسه دادگاه حمید بقایی، رئیس سازمان میراث فرهنگی دولت نهم و معاون اجرائی محمود احمدی‌نژاد در دولت دهم، در دادگاه ویژه کارکنان دولت مستقر در ساختمان شماره دو قوه قضائیه، به صورت غیرعلنی برگزار شد.

پیامدهای پوپولیسم چاوزی که ماه‌هاست معیشت مردم ونزوئلا را گرفتار بحران کرده است. در‌حالی‌که تنش‌های سیاسی چندی است وضعیت امنیتی این کشور را به نازل‌ترین سطح ممکن رسانده، مدت‌ها پیش از آن، سیاست‌های اعمالی سوسیالیست‌ها، استانداردهای زندگی ونزوئلایی‌ها را هدف قرار داده بود. دولت بیمارترین اقتصاد لاتین، روز پنج‌شنبه برای چهارمین بار در سال جاری میلادی حداقل حقوق را افزایش داد؛ اما این افزایش با تورم 700 درصدی در سال 2016 برابری نمی‌کند.«چاویزمو» بنا بود با توزیع مناسب درآمد نفتی، رفاه مردم را افزایش دهد؛ اما حالا پیش‌بینی‌ها برای سال 2016 از رشد منفی 10 درصدی و بیکاری 17 درصدی می‌گوید. فارغ از این ارقام کلان، مردم نیازهای اولیه خود (خوراکی‌ها و آشامیدنی‌ها) را با بالاترین هزینه ممکن در مقایسه با گذشته تامین می‌کنند. این روزها در حالی هر دلار آمریکا حدود هزار بولیوار قیمت دارد که در سال 2000 بهای هر دلار 10بولیوار بود. نرخ رسمی هم‌اکنون نیز در سطح 10 بولیوار باقی مانده، اما نرخ بازار به حدود 100 برابر افزایش یافته است. خبرنگار «دنیای اقتصاد» در گزارشی میدانی افزون بر گفت‌و‌گو با موافقان و مخالفان دولت ونزوئلا، قحطی در این سرزمین زیبا را به تصویر کشیده است؛ قطحی کم مانندی که تقریبا تمام فروشگاه‌ها را خالی کرده و چشم مردم را به باز شدن مرزهای همسایگان دوخته است.

روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله خود با عنوان "پوست خربزه سبد کالایی زیر پای دولت" نوشت: