ترامپ ۲۰۲۰ شبیه مردی است که می‌داند قرار است نمایشش لغو شود. او برای تغییر این وضع، نیازمند یک تلاش هرکول‌وار است- و بسیار خسته‌تر از تمام این‌هاست که بخواهد واقعاً برای این وضعیت تلاش کند. شاید او امیدوار بود تعداد کلماتش، فقدان قدرت در ارائه‌اش را خنثی کند؛ اما نتیجه معکوس گرفت. مردی که حتی منتقدانش "جالب" بودنش را تصدیق می‌کردند، سنگین و حوصله‌سربر شده است.
«در حالی که رئیس جمهور ترامپ، سخنرانی هفتاد دقیقه‌ای پذیرشش (نامزدی حزب جمهوری‌خواه در انتخابات) را با لحن یکنواختی زمزمه می‌کرد- در عین حال که با قرار دادن غیرقانونی کاخ سفید به عنوان پس‌زمینه تلویزیونی، در حال بی‌حرمتی به آن بود- دو واژه‌ای که مدام به ذهن خطور می‌کرد، دو لفظی بودند که او آنها را با شوق برای مخالفانش به کار می‌گرفت: "دارای انرژی پایین" و "خواب‌آلود".»
به گزارش ایسنا به نقل از واشنگتن پست، "ای. جِی دیون"، ستون‌نویس در تحلیلی برای این روزنامه نوشت: فیلم سخنرانی پذیرش ترامپ در سال ۲۰۱۶ را پیدا کنید و آن را پشت سر سخنرانی روز پنجشنبه تماشا کنید. اگر این کار زیادی برای شما دردناک است، فقط بخش‌هایی از هر دو را تماشا کنید. حتی یک مربی فن بیان در آنچه "دانشگاه ترامپ" خوانده می‌شد هم متوجه سطح‌های متضاد سرزندگی در این دو ویدئو می‌شود.
ترامپ ۲۰۲۰ شبیه مردی است که می‌داند قرار است نمایشش لغو شود. او برای تغییر این وضع، نیازمند یک تلاش هرکول‌وار است- و بسیار خسته‌تر از تمام این‌هاست که بخواهد واقعاً برای این وضعیت تلاش کند. شاید او امیدوار بود تعداد کلماتش، فقدان قدرت در ارائه‌اش را خنثی کند؛ اما نتیجه معکوس گرفت. مردی که حتی منتقدانش "جالب" بودنش را تصدیق می‌کردند، سنگین و حوصله‌سربر شده است.
تا جایی که من می‌توانم بگویم، دیدی که الان داریم، نمای غالب در ماه‌های پایانی انتخابات نخواهد بود. به نظر می‌رسد بسیاری از تحلیلگران مخصوصا دموکرات‌ها، ترسیده از آنچه در سال ۲۰۱۶ اتفاق افتاد، گمان می‌کنند امور برای بایدن اشتباه پیش خواهد رفت.
گفتمان پسا ۲۰۱۶ درباره اینکه لیبرال‌ها، دموکرات‌ها، نخبگان و رسانه‌ها درکی از "ارزش‌های" آمریکایی‌های سفید پوست طبقه کارگر و متوسط در غرب میانه ندارند، دوباره زنده شده است. این‌طور فرض می‌شود که بی‌نظمی‌ها در کنوشا به دنبال شلیک پلیس به جیکوب بلیک و حالا هم قتل آخر هفته در پورتلند، برای ترامپ مفید باشد؛ حتی با وجود آنکه بایدن، به نحوی منطقی، اشاره کرده که این ضرب و شتم با نظارت ترامپ اتفاق می‌افتد.
روز یکشنبه، بایدن به صراحت "هرگونه خشونت توسط هرکس، اعم از چپ یا راست"، را محکوم کرد و همچنین ترامپ را به "شعله‌ور کردن آتش نفرت و تفرقه در جامعه ما و استفاده از سیاست ترس برای هیجان‌زده کردن طرفدارانش" متهم کرد.
اما هشداردهندگان اصرار دارند استفاده ترامپ از واژه‌های "قانون و نظم" نباید باعث شود برجستگی کووید ۱۹ و فروپاشی اقتصادی از بین برود. این تئوری می‌گوید رأی‌دهندگانی که بایدن به آنها نیاز دارد، در نهایت متقاعد خواهند شد که ادعا‌های ترامپ مبنی بر کشیده شدن "هرج و مرج" و "خشونت" شهر‌های دموکرات به شهر‌های کوچک و به ویژه نواحی حومه‌ای که خط مقدم انتخابات هستند، درست است.
نخبگان، از جمله نخبگان محافظه‌کار، باید خطای آسیب اجتماعی تحمیل شده به مناطق صنعتی قدیمی ما به خاطر تغییر اقتصادی را جبران کنند. بخشی از سخنرانی ترامپ که بیشتر از همه در این حوزه‌ها طنین‌انداز می‌شود، حملاتش به چین و آرای بایدن به معاملات تجاری در گذشته بود.
کارزار بایدن نیازمند آن است که به رأی‌دهندگان به ترامپ در میشیگان، ویسکانسین و پنسیلوانیا نشان دهد که رئیس جمهور چه دستاورد کمی برای آنها داشته است. باید تمرکز بیشتری بر موضوعاتی باشد که از جنبه‌های نژادی جذاب هستند: مانند مشاغل، دستمزدها، تحرک اجتماعی، تحصیلات و عزت.
اما نگرانی از نبوغ سیاسی تصور شده ترامپ، مخرب است. این تصویر، تغذیه‌رسان توهمی است که ترامپ حرفه خود را بر آن بنا ساخته است: اینکه او قوی، سرسخت و عاقل است. در واقع، او ضعیف و مردد است و زمانی که پای اداره کشور وسط باشد، ناشی است. او ضعیف‌ها را می‌زند و پیش قدرتمندان دولا می‌شود؛ حالا می‌خواهد ولادیمیر پوتین روسیه یا شی جینپینگ چین باشد.
ترامپ در ماه ژانویه در مورد شی گفت: "ما عاشق هم هستیم"؛ و در ماه فوریه، او نحوه مدیریت بیماری کرونا توسط شی را مورد تحسین قرار داد و گفت: "او در یک موقعیت بسیار، بسیار سخت، به خوبی در حال انجام وظیفه است"؛ بنابراین این رئیس جمهور ما بود که با رهبر چین، از همه بهتر بود و ۲۴ ژانویه این‌طور پیش‌بینی کرد که: "همه‌چیز به خوبی پیش خواهد رفت"؛ و آیا این مردی است که بایدن را به ملایم بودن در برابر چین متهم می‌کند؟!
یک موضوع دیگر هم غیرقابل انکار است. کنوانسیون بایدن چنان تصویر قدرتمندی از بایدن به عنوان یک مرد کاملاً شایسته و دلسوز ترسیم کرد که واژه "همدلی"، عملاً از دهان ترامپ در یکی از ۴۱ ارجاعش به نامزد دموکراتیک (بایدن)، بیرون پرید. این فضیلتی است که ترامپ مورد اهانت قرار می‌دهد.
تفسیر ظاهراً میانه‌رو درباره اینکه حملات ترامپ چطور "تأثیرگذار" هستند، یک حقیقت اصلی را نشان می‌دهد: او دروغ می‌گوید، دروغ می‌گوید و باز هم دروغ می‌گوید. سخنرانی کنوانسیون ترامپ موج جزر و مدی از داستان‌های طولانی، ادعا‌های غلط و تحریف تاریخ بود. برای جلوگیری از تکرار معادل غلط روزنامه‌نگاری در سال ۲۰۱۶، این حقیقت و نه سوء استفاده‌های تاکتیکی، باید در قلب این روایت باقی بماند.
البته که بایدن هم خطوط دقیقی برای قدم برداشتن در خشونت جاری دارد، اما بیانیه قدرتمند آخر هفته او، نشان داد که این آن چیزی نیست که نیاز باشد به او گفته شود.
آنچه او نمی‌تواند انجام دهد، تسلیم شدن در برابر روایت‌هایی است که حامیان حقوق مدنی را در موضع تدافعی قرار می‌دهد و این همان بازی کردن در زمین ترامپ است. در حال حاضر، این ترامپ است که خسته از منصبش به نظر می‌رسد و با بهانه‌ها و تفرقه‌ها، دست به تقلا می‌زند. بایدن باید اوضاع را همین‌طور نگه دارد.
