فرارو- قسمت اول سریال دراکولا به تهیه کنندگی و کارگردانی مهران مدیری، طراحی پیمان قاسم خانی و نویسندگی امیر برادران روز سه شنبه ۳ فروردین ۱۴۰۰ وارد شبکه نمایش خانگی شد.
سریال دراکولا ادامه‌ای بر سریال هیولا ساخته‌ی پیشین مهران مدیری در شبکه نمایش خانگی است و فصل دوم آن محسوب می‌شود. داستان سریال هیولا با محوریت شخصیت آقای شرافت معلمی شریف و کم توقع بود؛ اما دراکولا با محوریت شخصیت آقای کامروا شخصیت فاسد سریال هیولا پیش خواهد رفت.
گروه تولید دراکولا کم و بیش مانند هیولاست؛ اما در میان بازیگران سریال تغییرات زیادی رخ داده است. محمد بحرانی، سیما تیرانداز، نیما شعبان نژاد و مهران مدیدی که در فصل اول نیز حضور داشتند، در این فصل هم به ایفای نقش می‌پردازند و ویشکا آسایش، بهنام تشکر، گلاره عباسی، اندیشه فولادوند و... نیز به این گروه اضافه شده‌اند. مهران ممدوح مدیریت فیلمبرداری، امیر توسلی موسیقی و امیر ادیب پرور نیز تدوین این مجموعه را برعهده دارند.
در خلاصه داستان این قسمت آمده است: «ژاله کبیری همسر جدید کامران کامروا که حدود ۳ سال پیش با او ازدواج کرده است، برای او جشن تولد گرفته و همه دوستان و آشنایان را دعوت کرده است تا ثروت خود را برای دیگران به نمایش بگذارد. کامران کامروا هم موسسه خیریه جدیدی برای کودکان کار راه اندازی کرده است و مانند گذشته به پول‌شویی مشغول است و مهیار مهرافزون را به استخدام خود درآورده است. مهمانی با شکوهی برپاست و ما با دوستان و خانواده جدید کامروا آشنا می‌شویم.»
به جز خود کامران کامروا (مهران مدیری)، غضنفر چمچاره یا همان مهیار مهرافزون (محمد بحرانی) و همسرش (سیما تیرانداز) تنها کسانی هستند که خبر و بویی از فصل پیشین سریال دارند که جملگی هم می‌خواهند آن را فراموش کنند. در میان صحبت‌های مهرافزون است که متوجه می‌شویم چیزی از خانواده آقای شرافت باقی نمانده است. او همه چیزش را از دست داده و خودش با یک بند انگشت شرافتش باقی مانده است. و اما دراکولا در شرایطی آغاز می‌شود که کامروا با ژاله (ویشکا آسایش) ازدواج کرده و به ثروتی به مراتب هنگفت‌تر از گذشته دست یافته است. کامروا که همیشه برای پیش بردن کارهایش به یک آدم کم‌هوش در کنار خود نیاز دارد، این‌بار مهیار را اسیر خودش کرده است. او هم که برای تامین خواسته‌های مینا هر کاری می‌کند، دائم سعی می‌کند خودش را به مهرافزون و سبک زندگی‌اش نزدیک‌تر کند.
هوشمند که در خارج از کشور مشغول لایو گذاشتن از زندگی لاکچری‌اش است، به دست پلیس بین‌الملل دستگیر و به ایران بازگردانده می‌شود. همین آغاز گره‌افکنی در داستان است. هیولا با تصویر تلخ تنهایی آقای شرافت به پایان رسید. تصویری نمادین. دراکولا هم با نبود آقای شرافت و کامروایی کامران کامروا سه سال بعد از وقایع هیولا شروع می‌شود که باز هم تصویری نمادین است. دراکولا کم و بیش الفبا و امضای کار‌های دیگر مهران مدیری را با خود دارد. تیپ‌های شخصیتی اغراق شده و داستانی که در هیچ جزئیاتی از بزرگ‌نمایی ابایی ندارد. ویژگی دیگری هم که معمولاً سریال‌های مهران مدیری دارند، شروع بد آن‌هاست.
دراکولا هم شروع ضعیفی دارد. با این تفاوت که این شروع ضعیف کمی نگران کننده‌تر از همیشه است. صحنه آواز خواندن و صحنه بزن و برقص در مهمانی چیز‌هایی است که بیننده حداقل در سریال مهران مدیری توفع دیدنش را ندارد. چطور مهران مدیری راضی می‌شود یک ترانه کامل را در یک سکانس کامل اجرا کند، درحالی که وانمود می‌کند درحال پیانو زدن است؟ چه لزومی دارد پشت پیانو بنشیند؟ و اجرای کامل این ترانه چه کارکردی در سریال دارد؟ برای بر هم زدن آرایش مهمانان یک چهارم این ترانه هم کافی بود. آیا واقعا مهران مدیری در این سکانس در پی برآورده کردن نیاز خودش به خواندن است؟ بعید به نظر می‌رسد! اما دلیل سکانس دو دقیقه‌ای بزن و به رقص چیست؟ آیا چنین سکانس‌هایی در کار‌های دیگر مدیری هم سابقه داشته است؟
