فرارو- «سلاخی آمریکایی» ترکیبی از چند ژانر مختلف است؛ این فیلم هم ترسناک است، هم رازآمیز، هم سیاسی و هم یک جور کمدی سیاه. اما مهم‌ترین چیز این است که این ترکیب، کاملا متوازن و منسجم و خوشایند از کار درآمده و فیلم را به اثری چندلایه، تامل‌برانگیز و پرکشش تبدیل کرده است. این فیلم مسئلۀ مهاجران غیرقانونی اهل آمریکای لاتین را به بستری برای روایت یک داستان عجیب و غریب تبدیل کرده است؛ داستانی که از یک مسئلۀ اجتماعی شروع می‌شود و کم کم به عمق تخیلاتی تاریک و ترسناک فرو می‌رود.
به گزارش فرارو؛ بیست دقیقۀ اول فیلم شاید باعث شود فکر کنید با یک درام خانوادگی نه چندان گیرا طرف هستید. در سکانس ابتدایی فیلم می‌بینیم که یک مقام عالی‌رتبۀ دولتی (با کلاه کابویی و لحن و کلماتی که آشکارا نمادی از دونالد ترامپ است) اعلام می‌کند که دیگر مهاجران غیرقانونی را در آمریکا تحمل نخواهد کرد. در این بخش از فیلم با یک پسر جوان لاتین‌تبار به اسم جِی پی آشنا می‌شویم که در رستوران کار می‌کند و رابطۀ گرم و صمیمانه‌ای با اعضای خانواده و به خصوص خواهرش لیلی دارد.
لیلی قرار است به دانشگاه برود و به همین خاطر اعضای خانواده می‌خواهند به افتخار او یک جشن کوچک برگزار کنند. اما در میانۀ جشن ناگهان نیرو‌های پلیس به درون خانه می‌ریزند و اعضای خانواده را به عنوان مهاجران غیرقانونی دستگیر می‌کنند و با خودشان می‌برند. جی‌پی و خواهرش به یک کمپ نگه‌داری مهاجران برده می‌شوند و در آنجا از هم جدا می‌شوند. یک وکیل به جی‌پی می‌گوید که دو راه بیشتر ندارد؛ یا باید محاکمه شود و به زندان برود و یا سه ماه را در یک مرکز نگه‌داری از سالمندان مشغول خدمات‌دهی بشود. طبیعتا جی‌پی راه دوم را انتخاب می‌کند.
از اینجا به بعد است که تازه جذابیت اصلی فیلم آغاز می‌شود. از همان بدو ورود جی‌پی و همراهانش به آسایشگاه، می‌فهمیم که فضای این محیط اصلا عادی نیست و راز و رمز‌های زیادی را در خودش پنهان کرده است؛ راز‌هایی که اصلا نمی‌توانید حدس بزنید چقدر تاریک و ترسناک هستند. چرخش‌هایی که در فیلم اتفاق می‌افتد و راز‌هایی که آشکار می‌شوند بدون شک شما را غافلگیر خواهند کرد.
با اینکه این فیلم صرفا یک اثر ژانر وحشت نیست، اما صحنه‌های ترسناکش واقعا مو به بدن آدم راست می‌کنند؛ تمام سالمندانی که در آسایشگاه هستند شبیه به آدم‌هایی تسخیر شده و جن‌زده هستند و انگار هرکدامشان حرف‌های وحشتناکی برای گفتن دارد. در عین حال، رابطۀ بین جی‌پی و سایر دوستانش که شرایطی شبیه به او دارند حال و هوایی شوخ و مفرح دارد؛ بخصوص شخصیت «بیگ مک» تقریبا همۀ دیالوگ‌هایش طنزآمیز و خنده‌دار هستند. هنر کارگردان و فیلمنامه‌نویس این بوده که این فضا‌های رازآمیز، ترسناک و کمدی را کاملا با هم سازگار کرده‌اند به طوری که هیچ‌کدامشان تاثیر آن دیگری را از بین نمی‌برد.
علاوه بر جذابیت داستان، بازی‌های خوب و فضاسازی درخشانی که در این فیلم وجود دارد، بار معنایی و استعاره‌های اجتماعی و سیاسی آن هم بسیار قابل توجه هستند. «سلاخی آمریکایی» می‌خواهد شکاف هولناکی را نشان بدهد که در جامعۀ آمریکا بین آمریکایی‌های سفیدپوست و مهاجران رنگین‌پوست وجود دارد. فیلم‌های زیادی هستند که به موضوع تبعیض در جامعۀ آمریکا پرداخته‌اند، اما شاید هیچکدام از آنها این موضوع را تا این حد تاریک و هولناک در دل یک داستان تخیلی به تصویر نکشیده بودند.
- کارگردان: دیه‌گو هالیویس (Diego Hallivis)
- فیلمنامه‌نویس: دیه‌گو هالیویس، جولیو هالیویس (Julio Hallivis)
- بازیگران: جورج لندبورگ (Jorge Lendeborg)، آلن مالدونادو (Allen Maldonado)، جنا اورتگا (Jenna Ortega)
