فیلم «مسافر»؛ ماجرای سفر با انگل‌های فضایی قاتل

فرارو- مسافرت کردن با آدم‌های غریبه می‌تواند تجربۀ ناخوشایندی باشد، اما مسافرت کردن با آدم‌های غریبه به اضافۀ یک انگل فضایی قاتل حتما خیلی خیلی ناخوشایند است! این اتفاقی است که در فیلم اسپانیایی «مسافر» می‌افتد؛ فیلمی شوخ و شنگ و خوش‌ساخت که با وجود همۀ نقص‌هایش، جذابیت‌ها و نقاط قوت خاص خودش را هم دارد.

 

به گزارش فرارو؛ یکی از شخصیت‌های اصلی فیلم رانندۀ میانسالی به اسم بلاسکو است که با ماشین ون محبوب خودش قرار است سه مسافر را به یک روستا برساند. مسافران او سه زن هستند. یکی از آن‌ها به اسم ماریلا یک پرستار اهل مکزیک است و دو نفر دیگر هم مادر و دختری به نام‌های لیدیا و مارتا هستند که خیلی رابطۀ صمیمانه‌ای با هم ندارند. لیدیا دارد دخترش را پیش شوهر سابقش می‌برد تا با او زندگی کند؛ تصمیمی که مارتا را ناراحت و عصبانی کرده است.

اما همینطور که این چهار نفر مشغول گفتگو (و بیشتر جر و بحث) هستند اتفاقی می‌افتد که مسیر اصلی داستان را شکل می‌دهد. نیمه‌های شب یکدفعه یک‌نفر وسط جاده ظاهر می‌شود و بلاسکو با ماشین به او می‌زند. آن‌ها پیاده می‌شوند و می‌بینند آن شخص که چهرۀ نسبتا ترسناکی هم دارد هنوز زنده است بنابراین او را سوار ماشین می‌کنند تا به بیمارستان برسانند. ماریلا عقب ماشین مشغول رسیدگی به وضعیت آن فرد می‌شود. اما خیلی زود معلوم می‌شود که آن فرد در واقع یک جور بیگانۀ فضایی خطرناک است که احتمالا به خاطر سقوط سفینۀ فضایی‌اش وسط جاده پیدایش شده. این بیگانه مثل یک انگل وارد بدن قربانی می‌شود و شکل ظاهری او را به خودش می‌گیرد. از اینجا به بعد «مسافر» تبدیل می‌شود به یک جور داستان تعقیب و گریز در دل جنگل.

 

بخش مهمی از جذابیت این فیلم به خاطر بازی‌های خوب و دیالوگ‌های بامزه‌ای است که بین شخصیت‌ها رد و بدل می‌شود؛ نکات مثبتی که اتفاقا در بخش ابتدایی فیلم و قبل از حملۀ بیگانۀ فضایی آن‌ها را بیشتر می‌شود احساس کرد. با اینکه بخش اول فیلم صرفا در درون ماشین جریان دارد، اما گفتگو‌ها و مشاجره‌های این چهار نفر واقعا مخاطب را مجذوب می‌کنند. فضای داخل ماشین به دو بخش تقسیم شده؛ در صندلی عقب دو زن میانسال نشسته‌اند و جلوی ماشین هم بلاسکو و دختر نوجوان. رفت و برگشتی که بین دیالوگ‌های جلو و عقب ماشین اتفاق می‌افتد تماشایی و شنیدنی است. بخصوص وراجی‌های دائمی بلاسکو و عصبانیت لیدیا از دست او جالب‌ترین بخش این دیالوگ‌ها را شکل می‌دهد.

در بخش دوم فیلم و بعد از حملۀ بیگانه هم دیالوگ‌ها و موقعیت‌های بامزه ادامه پیدا می‌کنند، اما نه با شدت و عمق بخش اول. اینکه بیگانه می‌تواند شکل میزبانش را به خودش بگیرد هم نکتۀ خلاقانه و جالبی است که بار معنایی و نمادپردازانۀ نسبتا خوبی به فیلم بخشیده است. فیلمبرداری و جلوۀ بصری فیلم حرفه‌ای و هنرمندانه است و موسیقی اسپانیایی‌ای که در متن فیلم جاری است بسیار زیبا و تاثیرگذار از کار درآمده است. اما به هر حال فیلم نتوانسته در بخش دوم همانقدر درخشان و غافلگیرکننده باشد که در بخش اول هست. هیجان و تعلیقی که قرار بوده در بخش دوم ایجاد شود به اندازۀ کافی قدرتمند نیست و نمادپردازی فیلم هم (با توجه به پتانسیل‌هایی که در داستان وجود داشته) می‌توانست خیلی عمیق‌تر و جذاب‌تر از این باشد.

 

این فیلم را می‌شود در ژانر کمدی ترسناک دسته‌بندی کرد، اما نباید منتظر ترس‌های خیلی عمیق یا موقعیت‌های طنزی باشید که شما را از خنده روده‌بر کنند. «مسافر» در مجموع فیلم هوشمندانه و بامزه‌ای است که تماشا کردنش خالی از لطف نیست و می‌تواند یک سرگرمی یک ساعت و نیمۀ مفرح به حساب بیاید.