فرارو- فیلم «روبیکن» داستانی علمی‌تخیلی دارد که در آیندۀ نزدیک و در یک ایستگاه فضایی در مدار زمین اتفاق می‌افتد. مضمون اصلی این فیلم هشداری نسبت به فجایعی است که ممکن است در اثر فعالیت‌های مخرب بشر اتفاق بیافتند و ادامۀ حیات روی زمین را به خطر بیاندازند. این فیلم از لحاظ جاذبۀ داستانی چندان قوی نیست، اما از این‌جهت قابل توجه است که آخرالزمان زمینی را از منظر کسانی که در فضا باقی مانده‌اند نشان می‌دهد.
به گزارش فرارو؛ داستان در سال ۲۰۵۶ اتفاق می‌افتد؛ زمانی که سطح سیارۀ زمین در حال تبدیل شدن به مکانی غیر قابل سکونت است. تعدادی از انسان‌ها در اقامتگاه‌های فضایی به زندگی ادامه می‌دهند و به دنبال راه‌های مختلفی برای حل مشکل هستند. بعضی از آن‌ها در حال جستجو برای یافتن مکان‌های قابل سکونت در سیارات دیگر هستند. ماجرای فیلم در یک ایستگاه فضایی به اسم روبیکن جریان دارد؛ جایی که سه فضانورد باید برای سرنوشت خودشان و سیارۀ زمین تصمیم بگیرند.
در حالیکه این فضانوردان به تحقیقات خودشان دربارۀ جلبکی که می‌تواند هوای قابل تنفس تولید کند ادامه می‌دهند، یک روز می‌بینند که یک ابر تیره‌رنگ سمّی تمام سطح کرۀ زمین را پوشانده است؛ ارتباط آن‌ها با زمین قطع می‌شود و سوال بی‌پاسخی که در ذهن آن‌ها شکل می‌گیرد این است که آیا حیاتی در روی زمین باقی مانده است یا نه. آیا آن‌ها باید به زمین برگردند و به بازمانده‌های احتمالی کمک کنند یا باید در فضا بمانند و زندگی خودشان را نجات بدهند؟
در واقع ارزش اصلی این فیلم در همین جنس سوال‌هایی است که مطرح می‌کند و مخاطب را به فکر کردن دربارۀ آن‌ها تحریک می‌کند. از این جهت می‌شود گفت «روبیکن» فیلم عمیق و تامل‌برانگیزی است که سوالاتی اخلاقی و فلسفی را دربارۀ آیندۀ بشر و معنای جامعه به ذهن می‌آورد. اما جذابیت فیلم اصلا به اندازۀ عمقش نیست.
فیلمنامۀ این فیلم نقاط مبهم فراوانی دارد و خیلی از چیز‌هایی را که ما دوست داریم بدانیم (مثلا دربارۀ ابر سمّی) به ما نمی‌گوید. ریتم داستان هم بسیار کند است؛ چند دقیقۀ اول خیلی امیدوارکننده و جذاب است، اما ناگهان شتاب قصه افت می‌کند و به شدت کشدار می‌شود؛ از اینجا به بعد ما می‌مانیم با گفتگو‌های طولانی شخصیت‌ها که در یک محیط تاریک بسته جریان دارد.
بازی‌ها و شخصیت‌پردازی‌ها بد نیستند، اما چیز خاص و ویژه‌ای هم در آن‌ها نیست که بتواند ذهن ما را درگیر سرنوشت شخصیت‌ها کند. حداقل انتظاری که از یک فیلم مربوط به فضا داریم این است که جلوه‌های بصری خوبی داشته باشد و تصاویر چشم‌نوازی به ما نشان بدهد. اما «روبیکن» به غیر از چند دقیقۀ اولش دیگر این انتظار حداقلی را هم برآورده نمی‌کند.
در مجموع اگر منتظر دیدن فیلمی شبیه «اینترستلار»، «جاذبه» یا «مریخی» باشید، «روبیکن» حتما شما را مایوس خواهد کرد. اما اگر قید جذابیت‌های داستانی و بصری را زده باشید و آمادۀ تامل کردن دربارۀ معنای زندگی، تنهایی و انقراض باشید، این فیلم انتخاب بدی نیست.
- کارگردان: ماگدلینا لوریش (Magdalena Lauritsch)
- بازیگران: مارک اوانیر (Mark Ivanir)، جولیا ریچر (Julia Richter)، جورج بلگدن (George Blagden)
- امتیاز: ۴.۵/۱۰
