آب و هوای منطقه‌ای که استریدینگ اج در آن واقع شده متغیر است و همین موضوع می‌تواند پیاده روی‌ای چالشی را رقم بزند. استریدینگ اج یک خط الراس کوه تیز منتهی به قله هلولین سومین قله مرتفع پارک ملی لیک دیستریکت در بریتانیا است که در شمال غربی انگلستان واقع شده است.
فرارو- پیاده‌روی اغلب توسط معتادان به آدرنالین مورد تمسخر قرار می‌گیرد و به نوعی سبک‌تر از تجربه‌های سخت کوهستانی مانند کوه نوردی یا اسکی قلمداد می‌شود. با این وجود، همان گونه که مسیر‌های چالش برانگیز پیش رو نشان می‌دهند قرار دادن یک پا در مقابل پای دیگر همیشه گزینه آسانی نیست.
به گزارش فرارو به نقل از سی ان ان، در ادامه به خطرناک‌ترین مسیر‌های جهان برای پیاده روی و راه نوردی اشاره می‌کنیم که تنها راه نوردان با تجربه می‌توانند از پس آن برآیند.
فهرست خطرناک‌ترین مسیر‌های جهان برای پیاده روی به شرح ذیل است:
آب و هوای منطقه‌ای که استریدینگ اج در آن واقع شده متغیر است و همین موضوع می‌تواند پیاده روی‌ای چالشی را رقم بزند. استریدینگ اج یک خط الراس کوه تیز منتهی به قله هلولین سومین قله مرتفع پارک ملی لیک دیستریکت در بریتانیا است که در شمال غربی انگلستان واقع شده است. افرادی که برای راه نوردی به آنجا می‌روند می‌توانند مسیر‌هایی را که در کنار خط الراس قرار دارند دنبال کنند، اما افرادی که به هیجان علاقه دارند می‌توانند خود خط الراس را دنبال کنند.
این منطقه برای افراد مبتدی و یا ضعیف مناسب نیست چرا که افراد باید مهارت بالا رفتن مناسب و مواجهه با فشار حین حرکت به سمت بالا را داشته باشند. هم چنین، یخبندان و برف آن مسیر را در زمستان کُشنده‌تر می‌سازد.
این پیاده روی بسیار چالش برانگیز خواهد بود، زیرا در آن منطقه خطر ریزش در سطوح شیب دار وجود دارد. آن ناحیه دورافتاده‌ترین قسمت دره است و افراد باید در مسیر طولانی در جاده خاکی حرکت کنند جایی که ریزش سنگ و سیلاب غیر معمول نیست و آب از چشمه‌های معدود منطقه به سختی به دست می‌آید. در نتیجه، همراه داشتن آب با حجم کافی برای سفر چند روزه به آن منطقه ضروری است.
این مسیر حماسی به قله جنوب هواشان یکی از پنج کوه بزرگ چین می‌رسد و اغلب به عنوان خطرناک‌ترین مسیر برای پیاده روی در جهان شناخته می‌شود و دلیل خوبی نیز برای این استدلال وجود دارد. برای رسیدن به قله که ارتفاع ۲۱۵۴ متری قرار دارد باید از پله‌های ناهموار و مجموعه‌ای از نردبان‌ها بالا رفت. تازه این پیش از آن است که با استفاده از تسمه صخره نوردی و کارابین‌ها به زنجیره بپیوندند تا مسیر آن را طی کنند. در حالی که بسیاری از گردشگران تنها با کفش‌های کتانی و تی شرت به آنجا می‌روند واقعیت آن است که این منطقه جایی نیست که بدون آمادگی وارد آن شوید.
کفش‌های پیاده روی مناسب، غذا و آب فراوان و سطح مناسبی از تناسب اندام برای پیاده روی در آنجا ضروری هستند.
کوهنوردانی که بدون ترس از سقوط طولانی به دنبال هیجان کوهنوردی هستند در طول ماه‌های بهار و تابستان به اینجا سرازیر می‌شوند. قله‌های آن منطقه آهکی هستند. کوهنوردان به تسمه‌های برای اتصال در خطوط هم چنین کلاه ایمنی و در حالت ایده آل راهنمایی نیاز دارند که بتواند تجهیزات مورد نیاز را فراهم کند.
ترسناک‌ترین بخش این مسیر ۶۴ کیلومتر درون پارک ملی ناتال است. افراد باید در آنجا از دو نردبان زنجیره‌ای بالا بروند تا به مسیری با منظره‌ای خیره کننده برسند. حدود ۵۵ نفر پیش از سال ۱۹۸۵ میلادی در دراکنزبرگ گرند تراورس جان باختند. تعداد کشته شدگان پس از آن شمارش و اعلام نشده است. پیاده روی در این مسیر یک سفر حماسی ۲۳۰ کیلومتری است که تکمیل آن دو هفته به طول می‌انجامد. برای پیاده روی در این منطقه به غذا و آب کافی نیاز دارید. بازدید از آنجا در فصول بهار و پاییز توصیه می‌شود و بهتر است از تجربه شرایط سخت آن در تابستان و زمستان خودداری ورزید.
در قلب پارک ملی ماونت اسپایرینگ در کاسکاد سادل جنوب جزیره نیوزیلند برخی از بهترین مناظر کوهستانی جهان را ارائه می‌دهد. با این وجود، با مشاهده تعداد مرگ و میر‌ها در اوایل قرن حاضر در آن منطقه به دلیل سنگ‌های لغزنده و شرایط دشوار اداره حفاظت نیوزیلند تاکید کرده که آن مسیر تنها برای افراد با مهارت و با تجربه در سطح بالا مناسب است. پاداش پیمودن این مسیر دشوار مشاهده قله‌های پوشیده از برف است.
مسیر ۳۵ کیلومتری کالالائو در امتداد ساحل ناپالی کائوآی تنها خطرناک‌ترین مسیر پیاده روی هاوایی نیست: این مسیر یکی از کُشنده‌ترین مسیرها در کل ایالات متحده است. مسیر جنگل به خط ساحلی می‌پیوندد و اقیانوس آرام زیر آن موج می‌زند. بارندگی‌های مکرر این مسیر را دشوارتر می‌سازد و یک حرکت اشتباه می‌تواند به قیمت برخورد ما با لبه یک صخره سنگی و آسیب دیدن یا مرگ منجر شود.
این قله بلندی است که در پشت شهر گمشده معروف اینکا‌ها قرار دارد در پست‌های بی‌شماری در اینستاگرام و کارت پستال‌هایی که از آمریکای جنوبی به خانه فرستاده می‌شوند دیده می‌شود. با این وجود، برای رسیدن به قله آن باید از پله‌های مرگ با عنوان نامشخص پله‌های ۵۰۰ساله با ریزش‌های محض به سمت دره پایین بالا رفت. حتی سخت کوش‌ترین کوهنوردان نیز با پیمودن آن مسیر احساس بیحالی خواهند کرد و مسیری است که نباید دست کم گرفت. کفش‌های پیاده روی و کمک یک راهنمای محلی در آن منطقه توصیه می‌شود.
مسیر کوکودا مسیری را از خارج از پورت مورسبی پایتخت پاپوآ به روستای کوکودا با عبور از محدوده اوون استنلی ترسیم می‌کند.
به دلیل طوفان‌های رخ داده در آن منطقه سیلاب‌های خروشان در آن منطقه و گل و لایی که وجود دارند می‌توانند شرایط لغزنده‌ای را ایجاد کنند. در سال ۲۰۰۹ میلادی ۱۳ استرالیایی که با یک فروند هواپیمای سبک به سمت حرکت کردند جان‌شان را از دست دادند. این منطقه در طول جنگ جهانی دوم صحنه نبرد میان نیرو‌های ژاپنی و متفقین استرالیا و پاپوا بود.
کوه‌های آلپ شمالی ژاپن بدون شک بهترین و مطمئنا چالش برانگیز‌ترین مسیر پیاده روی در این کشور است. دایکیرتو تراورس بدون شک مسیری است برای کوهنوردانی است که به دنبال یک ماجراجویی مناسب هستند. این منطقه کم‌تر از ۳.۲ کیلومتر را پوشش می‌دهد، اما پیاده روی در آن می‌تواند ساعت‌ها به طول بیانجامد و بهتر است به عنوان بخشی از یک سفر طولانی‌تر هدایت شده در این محدوده زیبا راه نوردی کرد.
کوه واشنگتن به دلیل داشتن «بدترین آب و هوای جهان» شناخته شده است. در ژانویه ۲۰۰۴ میلادی دمای قله آن منطقه به ۴۴- درجه سانتی گراد کاهش یافت در حالی که هم چنان رکورد سریع‌ترین باد ثبت شده در خشکی را به نام خود ثبت کرده است. سرعت باد غیر قابل باور ۳۷۲ کیلومتر در ساعت در سال ۱۹۳۴ میلادی در این منطقه ثبت شد. همه این موارد نشان می‌دهند که پیاده روی در آنجا نیاز به آمادگی جدی دارد. شرایط ممکن است در هر لحظه تغییر کند به این معنی که شما باید وسایل زمستانی را حتی در اوج تابستان در اختیار داشته باشید.
