فیلم «یتیم؛ اولین قتل» داستان یک قاتل روانی بزرگسال است که به خاطر شکل ظاهری‌اش می‌تواند خودش را به جای یک دختربچۀ معصوم جا بزند. با وجود همۀ ضعف‌هایی که در فیلم هست، ایدۀ جذاب و خاص آن می‌تواند مخاطب را با خودش همراه کند.
«یتیم؛ اولین قتل» دنباله‌ای برای فیلم «یتیم» است که در سال ۲۰۰۹ ساخته شد. داستان آن فیلم دربارۀ دختر یتیم ظاهرا ۹ ساله‌ای بود که خانواده‌ای او را به سرپرستی قبول کرده بودند. اما در نهایت معلوم می‌شد که این دختر در واقع یک زن حدودا ۳۰ ساله است؛ یک روانی جنایتکار که شکل و شمایل ظاهری‌اش به خاطر اختلال هورمونی به صورت بچه‌ها باقی مانده است.
به گزارش فرارو به نقل از فرادید، اما این فیلم تازه به ماجراهای دو سال قبل از اتفاقات فیلم قبلی می‌پردازد؛ زمانی که لینا در یک بیمارستان روانی در استونی بستری است و خطرناک‌ترین بیمار آنجا به حساب می‌آید.
لینا با یک نقشۀ دقیق و حساب شده و با فریب دادن یکی از کارمندان بیمارستان از آنجا فرار می‌کند و بعد از جستجو در اینترنت، خودش را به عنوان یک دختر گمشدۀ آمریکایی به اسم استر جا می‌زند.
با این ترفند لینا خودش را از استونی به آمریکا می‌رساند؛ جایی که پدر و مادر استر بعد از چند سال بی‌خبری از سرنوشت فرزندشان منتظر او هستند. با ورود استر به خانۀ اعیانی پدر و مادرش، شک و تردید‌های مادر استر و دلهره‌های بیننده آغاز می‌شود. لینا سعی می‌کند با اطلاعاتی که به دست می‌آورد، خودش را هرچه بیشتر به استر شبیه کند، اما بعضی از رفتار‌ها و حرف‌های او سوءظن مادر را بیشتر و بیشتر می‌کند.
حالا علاوه بر اینکه ما مشتاقیم بدانیم عاقبت حضور لینا در این خانه به کجا می‌رسد، سرنوشت استر واقعی هم سوال دیگری است که ذهن ما را درگیر می‌کند؛ این همان موضوعی است که قرار است یک چرخش غافلگیرکننده را در داستان فیلم پدید بیاورد.
فیلم «یتیم؛ اولین قتل» اثر بی‌نقصی نیست و ضعف‌های نسبتا واضحی در آن هست؛ مثلا ایزابلا فورمن که در زمان ساخت فیلم قبلی نوجوان بود، حالا ۲۵ ساله است و چهره‌اش چندان شباهتی به یک دختر ۱۱ ساله نمی‌تواند داشته باشد؛ با اینکه بازی خوب فورمن تا حدی این مشکل را کمرنگ کرده، اما به هر حال ظاهر نامتناسب او کل ماجرا را یک مقداری غیرقابل‌باور جلوه می‌دهد.
فیلمنامۀ این فیلم هم بدون اشکال نیست؛ با اینکه اسم فیلم «اولین قتل» است، اما در همان ابتدا متوجه می‌شویم که اولین قتل لینا قبل از شروع فیلم اتفاق افتاده و خیلی از مسائلی که می‌توانست در طول فیلم برای ما آشکار شود از همان ابتدا معلوم هستند. بعضی از شخصیت‌های فیلم هم (مثل هنردرمانگر بیمارستان) اضافی به نظر می‌رسند و نقشی در پیش بردن داستان ندارند.
اما با همۀ این‌ها این فیلم دیدنی و گیرا است. اصل ایدۀ فیلم جذاب و خاص است؛ اینکه یک زن بالغ روانی به عنوان یک کودک معصوم را وارد محیط خانواده شده باشد، یک جور ترس و دلهرۀ خاصی در خودش دارد که در طول تماشای فیلم همراه ما باقی می‌ماند.
به علاوه، بازی موش و گربه‌ای که بین مادر استر و لینا پدید می‌آید در عین هراس‌انگیز بودن، حالت طنزآمیزی هم به فیلم می‌دهد که آن را جالب‌تر و پرکشش‌تر می‌کند. چرخش داستانی فیلم هم کاملا غیرقابل‌پیش‌بینی و غیرمنتظره از کار درآمده و این باعث می‌شود که نیمۀ دوم فیلم جذابیت بیشتری پیدا کند.
در مجموع «یتیم؛ اولین قتل» اثر درجه‌یک و فوق‌العاده‌ای نیست و می‌توانست ایدۀ خودش را خیلی بهتر از این‌ها ارائه کند؛ اما بازی‌های خوب و روند غیرمنتظرۀ داستان، باعث می‌شود که فیلم بتواند مخاطب را تا لحظۀ آخر به همراه خودش بکشد و البته کمی هم او را بترساند.
کارگردان: ویلیام برنت بل (William Brent Bell)
بازیگران: ایزابلا فورمن (Isabelle Fuhrman)، جولیا استایلز (Julia Stiles) و دیگران
امتیاز: ۶/۱۰
