سریال «بیمار» داستان دکتر روانشناسی است که باید با پای زنجیر شده، یک قاتل روانی را درمان کند تا خودش و دیگران را نجات بدهد.
فرارو- مینی‌سریال ۱۰ قسمتی «بیمار» را شاید نشود جزء بهترین‌های امسال به حساب آورد، اما با این‌حال جنبه‌های مثبتی دارد که باعث می‌شود در مجموع سرگرم‌کننده و قابل دیدن باشد. این سریال درست مثل سریال «مظنون» که همین الان در حال پخش است، ترکیبی از یک داستان جنایی و حال و هوای روانشناختی است؛ «مظنون» دربارۀ روانشناسی است که ممکن است خودش قاتل باشد، ولی «بیمار» دربارۀ روانشناسی است که گیر یک قاتل سریالی افتاده است.
به گزارش فرادید، دکتر آلن (با بازی استیو کارل) شخصیت اصلی سریال «بیمار» است. در ابتدای سریال ما دکتر آلن را می‌بینیم که صبح بیدار می‌شود و وقتی می‌خواهد از روی تخت بلند شود می‌بیند که پایش به تخت زنجیر شده و اینجا هم خانۀ خودش نیست. او یادش می‌آید که شب قبل یک نفر ضربۀ محکمی به سر او زده و او را بیهوش کرده است. دکتر را دزدیده‌اند. اما چه کسی این کار را کرده؟
خیلی زود کسی که دکتر را دزدیده سر و کله‌اش پیدا می‌شود؛ او یکی از بیماران دکتر به اسم سم (با بازی دامنل گلیسون) است. سم به دکتر می‌گوید که نیاز به درمان دارد، اما در مطب نمی‌توانسته راحت همۀ حرف‌هایش را بزند؛ بنابراین دکتر را دزدیده تا در فضایی راحت‌تر و نزدیک‌تر بتواند درمانش کند! اما مشکل سم چیست؟
سم یک قاتل سریالی است که به قول خودش تمایل شدید و غیرقابل‌کنترلی به کشتن آدم‌ها دارد. تا الان چند نفر را کشته و الان هم قصد دارد یک نفر دیگر را بکشد؛ حالا دکتر باید علیرغم ترس و اضطراب شدیدی که وجودش را گرفته تلاش کند تا برای نجات خودش و دیگران، در اسارت و با پای زنجیرشده، این بیمار خطرناک را درمان کند.
هر قسمت از سریال فقط بیست دقیقه طول می‌کشد و این نکتۀ مثبتی است که تماشای آن را راحت‌تر و لذتبخش‌تر می‌کند. اما با وجود این زمان کوتاه هنوز هم بعضی‌جا‌ها احساس می‌کنیم که ریتم داستان کمی کند است.
فلاش‌بک‌هایی که ما را به گذشتۀ دکتر می‌برند، اعلب بیش از حد احساساتی و بی‌آب و رنگ هستند و چیز زیادی به قصه اضافه نمی‌کنند؛ ضمن اینکه فضای بستۀ سریال و اینکه تقریبا همه‌چیز در یک اتاق و در گفتکوی بین بیمار و دکتر اتفاق می‌افتد، یک مقداری ملال‌آور است.
اما جذابیت دیالوگ‌ها و شوک‌هایی که گاهی حرف‌های بیمار روانی به ما می‌دهد، تا حدی این احساس ملال را جبران می‌کند. بازی استیو کارل و دامنل گلیسون را هم قطعا باید جزو نقاط قوت سریال به حساب بیاوریم. هم استیو کارل کاملا شبیه یک دکتر روانشناس مضطرب و گرفتار جلوه می‌کند و هم گلیسون تصویر باورپذیری از یک آدم سرد و عجیب و ترسناک به ما می‌دهد.
در مجموع ایدۀ سریال جذاب است و شکل ارائه و روایتش هم قابل قبول است؛ اگر کسی علاقمند به داستان‌های جنایی و روانشناختی باشد، «بیمار» انتخاب بدی نیست (هر چند که در مقام مقایسه، به پای رقیب همزمانش یعنی «مظنون» نمی‌رسد).
بازیگران: استیو کارل (Steve Carell)، دامنل گلیسون (Domhnall Gleeson)
تاریخ انتشار: از ۸ شهریور
امتیاز منتقدان (راتن تومیتوز): ۸۵%
