پیشکسوت بزرگ دوبلاژ ایران ساعتی پیش بر اثر ایست قلبی درگذشت.
فرارو- جلال مقامی صدای ماندگار دوبله ایران ساعتی پیش بر اثر ایست قلبی چشم از جهان فرو بست.
صفحه رسمی دوبلاژ ایران این خبر را اعلام کرد. امیر عطرچی و شهراد بانکی، هنرمندان دوبله، نیز در گفت‌وگوهایی با ایسنا صحت این خبر را تایید کرد.
جزئیات برگزاری مراسم تشییع پیگر زنده یاد جلال مقامی اعلام خواهد شد.
استاد جلال مقامی در سال ۱۳۴۴ در ۲۴ سالگی با فیلم من مادرم اولین تجربه بازیگری خود را بدست آورد و تا شروع نقلاب اسلامی در ۴ کار سینمایی ایفای نقش کرد. وی بعد از انقلاب نیز در ۳ فیلم بازی کرد اما عمده شهرت وی به اجرای برنامه تلویزیونی دیدنی ها بود.
مقامی از سال ۱۳۶۲ در ۴۲ سالگی با اجرای برنامه تلویزیونی دیدنی ها به تلویزیون آمد و بمدت ۱۲ سال در روزهای جنگ و پس از آن در قاب تلویزیون های سیاه و سفید چهره متفاوتی به نمایش گذاشت.
جلال مقامی مدیریت دوبله آثاری نظیر؛ «معصوم» (۱۳۷۷) و «تعقیب سایه‌ها» (۱۳۶۹)، را برعهده داشته‌است.
وی همچنین سرپرستی گویندگان آثاری نظیر؛ «لانه‌ی عقاب‌ها» (۱۳۷۸)، «خلبان» (۱۳۷۶)، «مرد نامرئی» (۱۳۷۴)، «سفر بخیر» (۱۳۷۳)، «هبوط» (۱۳۷۲)، «بدوک» (۱۳۷۰)، «آهوی وحشی» (۱۳۶۹)، «باد سرخ» (۱۳۶۷)، «شب حادثه» (۱۳۶۷)، «تشکیلات» (۱۳۶۵)، «گمشده (۱۳۶۴) و «قصه خیابان دراز» (۱۳۵۷)، را در کارنامه دارد.
جلال مقامی به‌جای شخصیت‌های سریال‌هایی نظیر؛ «لبه‌ی تاریکی» (ران کریون) با بازی باب پک، «ارتش سری» (سرگرد آروین برانت)، «پوآرو» (آرتور هستینگز/ دستیار پوآرو) با بازی هیو فریزر، «شرلوک هولمز» (دوبله اول/ دکتر واتسون)، «شرلوک هولمز» (دوبله دوم/ شرلوک هولمز) با بازی جرمی برت و «هشدار برای کبرا ۱۱» (سمیر) و راوی اصلی مجموعه مستند «شاهد عینی»، صداپیشگی کرده‌است.
وی همچنین به‌جای بازیگران فیلم‌هایی نظیر؛ «نیش»، «بوچ کسیدی»، «ساندنس کید» و «پابرهنه در پارک» با بازی رابرت ردفورد، «دکتر ژیواگو» و «لورنس عربستان» با بازی عمر شریف، «بانی و کلاید» و «شکوه علفزار» با بازی وارن بیتی، «بربادرفته» (اشلی) با بازی لزلی هاوارد، «شورش در کشتی بونتی» با بازی ریچارد هریس، «کابوی نیمه‌شب» با بازی داستین هافمن و «غزل» مسعود کیمیایی با بازی فرامرز قریبیان، صداپیشه بوده‌است.
مقامی در آثاری نظیر؛ «راز گل شب بو» (۱۳۷۲)، «گالان» (۱۳۶۹)، «زنگ اول» (۱۳۶۳)، «آلونک» (۱۳۴۷)، «گردباد زندگی» (۱۳۴۷)، «ایستگاه ترن» (۱۳۴۵) و «من مادرم» (۱۳۴۴)، به نقش‌آفرینی پرداخته‌است.
یادش بخیر
جلال مقامی دیدنیها
اواخر هم درحقشون ظلم شد و بنظر من که که کهولت سن نداشتند و این دلیل فوتشون نبوده.بهشون نرسیدند.
برای ما دهه پنحاهی ها، برنامه دیدنی ها چیز دیگری بود.صدای آرامش بخشی داشتند.
اینطوری که داره میره جلو، بزودی ذخیره ژنتیکی کشورمون تموم میشه...