تحلیل‌های ماکروسکوپی، میکروسکوپی و برش‌نگاری رایانه‌ای از جمجمه یافته‌شده نزدیک آسکولی پیکنو، نشانه‌های دست‌کم دو عمل جراحی را فاش کرد.
بررسی دقیق جمجمه‌ی زنی که بیش از ۱۳۰۰ سال پیش در سکونتگاهی قرون وسطایی در مرکز ایتالیا زندگی می‌کرده، نشان داد روی جمجمه این زن میان‌سال نه تنها یک بار بلکه دست‌کم دوبار جراحی‌های تهاجمی انجام شده است.
به گزارش فرادید، تحلیل‌های ماکروسکوپی، میکروسکوپی و برش‌نگاری رایانه‌ای از جمجمه یافته‌شده نزدیک آسکولی پیکنو، نشانه‌های دست‌کم دو عمل جراحی را فاش کرد. این مطالعه که در مجله‌ی بین‌المللی باستان‌زیست‌شناسی منتشر شد توسط یک تیم بین‌المللی و چندرشته‌ای با مدیریت دانشگاه ساپییِنزا در رم انجام شد.
یک مطالعه‌ی بین‌المللی جدید با هماهنگی ساپییِنزا و همکاری با دانشگاه کاتولیک ساکرو کواور در میلان، موسسه‌ی تحقیقات باستان‌شناسی مکدونالد در کمبریج، دانشگاه‌های اکس‌مارسی و کائن در فرانسه و دانشگاه واشنگتن، وجود حفره‌های ایجادشده با مته را در جمجمه‌ی یک زن لانگوباردی فاش کرد که در گورستان کاستل تروسینو، نزدیک آسکولی پیکنو در مرکز ایتالیا پیدا شده است.
تحلیل‌های ماکروسکوپی، میکروسکوپی و برش‌نگاری رایانه‌ای نشانه‌های دست‌کم دو عمل جراحی را فاش کرد که روی جمجمه‌ی این زن انجام شده‌اند، از جمله یک جراحی صلیبی‌شکل که مدت کوتاهی پیش از مرگ زن انجام شده است. علاوه بر این، به لطف دو روش زمینه‌یابیِ بیوشیمیایی جدید با کیفیت بالا که روی یکی از دندان‌های سالم انجام شد، تغییرات خاصی در رژیم غذایی و تحرک زن از اوایل زندگی تا بزرگسالی بازسازی شد و به محققان اجازه داد این تغییرات در رژیم غذایی و محیط او در تمام زندگی‌اش و توجه و علاقه‌ای که جامعه به او نشان می‌داده را شناسایی کنند.
فرآیند قالب‌گیری و ریخته‌گری جمجمه CT۱۹۵۳ که شامل شواهدی از جراحی مغز قرون وسطایی می‌شود
ایلینا میکارلی از دانشگاه کمبریج در این باره گفته است: «ما فهمیدیم چندین عمل جراحی روی جمجمه‌ی این زن انجام شده که بخشی از درمان بلندمدت او بوده و شامل یک سری مته‌کاری‌های پی‌در‌پی می‌شده است.»
جورجیو مانزی از گروه زیست‌شناسی محیطی نتیجه گرفته است: «آخرین عمل جراحی ظاهراً مدت کوتاهی پیش از مرگ این زن انجام شده است. هیچ زخمی وجود ندارد که نشان از حضور آسیب، تومور، بیماری مادرزادی یا آسیب‌شناسی‌های دیگر باشد. علاوه بر این، با اینکه در نظر گرفتن احتمال وجود انگیزه‌های آیینی یا قضایی جذاب به نظر می‌رسد، هیچ مدرک تاریخی یا استخوان‌شناسی در تایید این فرضیه وجود ندارد.»
تکنیک‌های جراحی خاص بکاررفته شامل تراشیدن استخوان جمجمه به عنوان بخشی از مته‌کاری جمجمه می‌شود که نوعی درمان پزشکی است. این نوع درمان در نوشته‌های اروپایی قرون وسطی و حتی در برخی سوابق قدیمی‌تر هم بحث شده است. با این حال، این نخستین باری است که دانشمندان قادر به اثبات این بودند که یک جمجمه‌ی اوایل قرون وسطایی تحت این عمل‌های جراحی خطرناک قرار گرفته است.
کشف این مدرک نادر از عملیات مته‌کاری روی جمجمه، مسیر مطالعات آینده درباره‌ی دلایل و روش‌های درمان، همینطور نقش مراقبتی جامعه نسبت به فرد بیمار را در قرون وسطی، هموار می‌کند. گورستان قرون وسطایی در کاستل تروسینو معروف به گورستان لانگ‌بورد نخستین بار در قرن نوزدهم حفاری شد و تنها ۱۹ جمجمه در وضعیت خوب برای بررسی کشف شدند. باستان‌شناسان، انسان‌شناسان و محققان دیگر به بررسی این بقایای اوایل قرون وسطایی ادامه دادند تا بتوانند درباره‌ی سلامت، ویژگی‌های فیزیکی و سبک زندگی مردمانی که بین سال‌های ۵۶۸ و ۷۷۴ پس از میلاد در مرکز ایتالیا زندگی می‌کردند، تا جای ممکن اطلاعات بدست بیاورند.
