بسیاری از نوجوانان و جوانان چینی برای تطبیق با این جدول ساختگی اقدام به عملهای زیبایی میکنند. دختران چینی زیادی ناحیه شکم و پهلوی خود را لیپوساکشن میکنند تا بتوانند از برندی ملویل لباس بخرند. در واقع یک برند با ساخت یک جدول بی پایه و اساس، موجی را بین جوانان چینی راه انداخته است تا براساس آن وزن خود را تعیین کنند، اگر شد به صورت طبیعی و اگر نه حتی به قیمت رفتن زیر تیغ جراحی!
فارس نوشت: تاثیر تبلیغاتی برندها بر سبک زندگی مردم غیرقابل انکار است. نمونه آن برند «برندی ملویل» در چین است که با شعار «سایزت رو کوچک کن» تنها یک سایز لباس تولید میکند! طبق جدولی که این برند برای لباسهایش در نظر گرفته است، خانمی با قد ۱۶۵، باید فقط ۴۸کیلو وزن داشته باشد تا بتواند یکی از لباسهای برندی ملویل را بپوشد.
این برند حتی برای شعبههای خود نیز از فروشندههای زن و مرد با همین قد وقامت استفاده میکند و در مصاحبههای قبل از شروع کار به جدول تناسبی قد و وزن خود تاکید دارد.
بسیاری از نوجوانان و جوانان چینی برای تطبیق با این جدول ساختگی اقدام به عملهای زیبایی میکنند. دختران چینی زیادی ناحیه شکم و پهلوی خود را لیپوساکشن میکنند تا بتوانند از برندی ملویل لباس بخرند. در واقع یک برند با ساخت یک جدول بی پایه و اساس، موجی را بین جوانان چینی راه انداخته است تا براساس آن وزن خود را تعیین کنند، اگر شد به صورت طبیعی و اگر نه حتی به قیمت رفتن زیر تیغ جراحی!
همین موضوع نشان میدهد که استاندارهای زیبایی خودساخته در دنیای مدرن امروز، بسیار بیرحم هستند. جوانان باید گوش به زنگ باشند تا ببینند رسانه مد و فشن برای آنان چه قد و وزن و چه ظاهری را در نظر گرفته است. در این بین حتی اگر وضعیت مثل چین، افراطی هم بشود، موج مد، قوه عاقله را تعطیل میکند و جوانان برای عقب نماندن از دنیای مد و همچنین پذیرفته شدن بین همسالان، هرچیزی را مد گفت و پسندید، میپسندند.
آنچه در کشور چین به عنوان سایز لباس برای فرد زیبا و خوشاندام معرفی میشود از نگاه بقیه مردم دنیا در واقع لباس کودک است! یک بلاگر چینی در این باره میگوید: «در چین سایز لباس m یا متوسط، دقیقا مطابق با سایز لباس ۱۱۰ در کودکان است که مناسب فرد ۳ تا ۴سال است»
این بلاگر در ویدئویی که این روزها در شبکههای اجتماعی فراگیر شده است ادامه میدهد: «سایز xs اندازه کف دست است و یک دختر ۴۰کیلویی نمیتواند آن را بپوشد! سایز L هم در واقع هم اندازه عرض یک آیپد است و نصف سایز Lای است که در آمریکا به فروش میرسد.»
در اروپا و آمریکا که تقریبا استاندارهای زیبایی جهانی را تعیین میکنند، دهه به دهه معیارها و الگوها متفاوت بوده است. به عنوان مثال در دهه۱۹۵۰، برای زنان بدنی به شکل جام موردپسند بوده است. در دهه ۱۹۶۰ مدلهایی که تنههای بلند و لاغر داشتند، به عنوان آیکونهای زیبایی شناخته میشدند. در دهه ۱۹۸۰، دنیای مد تشخیص داد که فرم بدن زنان باید به شکل سیب باشد و در دهه ۱۹۹۰، گفته شد که هرچه لاغرتر بهتر!