در این مقاله به بررسی تیگو ۸ پرو e پلاس به‌عنوان نخستین خودروی هیبریدی مونتاژ داخل پرداخته‌ایم.
مدیران خودرو در سال ۱۴۰۲، از محصولی جدید به نام تیگو ۸ پرو e پلاس پرده برداشت. این خودرو عضو هیبریدی خانواده تیگو ۸ محسوب می‌شود و البته نخستین خودروی هیبریدی مونتاژ داخل نیز به شمار می‌آید. نخستین سری این کراس‌اوور اکنون به مشتریان تحویل داده شده است و ما نیز تصمیم گرفتیم که به بررسی تیگو ۸ پرو e پلاس بپردازیم.
به گزارش دیجیاتو، همچنین به مقایسه تیگو ۸ پرو e پلاس و میتسوبیشی اوتلندر PHEV نیز در جریان همین مقاله خواهیم پرداخت.
همان‌طور که اشاره کردیم، تیگو ۸ پرو e پلاس نخستین خودروی هیبریدی مونتاژ داخل به شمار می‌آید. معرفی و عرضه این خودرو تنها در طول چند ماه انجام شد تا مدیران خودرو به نخستین خودروساز کشور تبدیل شود که قادر به تولید عرضه اتومبیل‌های هیبریدی است. این اتفاق درحالی رخ می‌دهد که خودروسازان بزرگ و کوچک کشور از سال‌ها پیش درحال معرفی طرح‌ها و ایده‌های مختلف بوده‌اند؛ البته که هیچ‌کدام از این ایده‌ها هنوز به نتیجه نهایی نرسیده است.
محصولات مدیران خودرو به‌دلیل عرضه با شرایط فروش منعطف و شبکه گسترده خدمات پس از فروش، به‌سرعت در بازار به محبوبیت می‌رسند؛ بنابراین نحوه فروش و عرضه تیگو ۸ پرو e پلاس در بازار ایران نسبت به خودرو‌های هیبریدی قبلی متفاوت خواهد بود. مدیران خودرو تصمیم دارد تا خودرو‌های الکتریکی و هیبریدی دیگری را نیز به بازار ایران عرضه کند؛ اقدامی که گام نخست آن کسب موفقیت نسبی از سوی تیگو ۸ پرو e پلاس در بازار است.
نخستین موضوعی که در بررسی تیگو ۸ پرو e پلاس به آن خواهیم پرداخت، طراحی ظاهری این خودرو است. ظاهر نسخه هیبریدی تیگو ۸ هیچ‌گونه تفاوتی با نسخه پرومکس ندارد – که این مسئله کمی عجیب به‌نظر می‌رسد. حتی خروجی‌های اگزوز دوگانه نسخه پرومکس نیز در نسخه هیبریدی حذف نشده‌اند و به‌جای آنها از اگزوز‌های فیک استفاده شده است. تنها تفاوت قابل ذکر در ظاهر خارجی تیگو ۸ پرو e پلاس، درگاه شارژ باتری‌هاست که روی گلگیر جلو سمت چپ قرار دارد.
کابین این خودرو نیز تفاوتی با فضای داخلی تیگو ۸ پرومکس ندارد و حتی اهرم تعویض دنده این خودرو نیز تغییر نکرده است؛ بنابراین درک تفاوت میان نسخه پلاگین هیبریدی و درون‌سوز تیگو ۸ پرومکس تنها از طریق برچسب‌های خارجی خودرو و عبارت PHEV امکان‌پذیر خواهد بود. البته امکان دارد در آینده رویه طراحی تیگو ۸ پرو e پلاس تغییر کند و خودرویی با ظاهر متفاوت را در مقایسه با نسخه درون‌سوز ببینیم.
جذاب‌ترین بخش بررسی تیگو ۸ پرو e پلاس، تجربه رانندگی با این خودرو است. مشتریان ایرانی طی دو دهه اخیر برخورد گسترده‌ای با خودرو‌های هیبریدی نداشته‌اند، بنابراین تجربه رانندگی با این خودرو‌ها برای مصرف‌کنندگان ایرانی جذاب خواهد بود.
تیگو ۸ پرو e پلاس یک خودروی پلاگین هیبریدی است، بنابراین موتور درون‌سوز نقشی در به حرکت درآوردن خودرو ایفا نمی‌کند و تنها به‌عنوان ژنراتور عمل می‌کند. بخش اصلی نیروی خودرو توسط موتور الکتریکی تأمین می‌شود که ۳۲۶ اسب‌بخار قدرت و ۵۱۰ نیوتن‌متر گشتاور آزاد می‌کند.
این ارقام روی کاغذ اطمینان‌بخش هستند و به راننده احساس قدرت را القا می‌کنند. در واقعیت نیز چنین اتفاقی رخ می‌دهد و تیگو ۸ پرو e پلاس شتاب و کشش قابل‌قبولی را از خود به نمایش می‌گذارد. بااین‌حال، شتاب نسخه پلاگین هیبریدی از نسخه درون‌سوز یا همان تیگو ۸ پرومکس کمتر است.
هندلینگ خودرو مطلوب ارزیابی می‌شود؛ هرچند مقداری کم‌فرمانی را به‌علت سیستم انتقال قدرت دیفرانسیل جلو شاهد هستیم. همچنین انتقال ۵۱۰ نیوتن‌متر گشتاور به محور جلو باعث می‌شود که فشار بیش‌ازحد به این محور وارد شود. تیگو ۸ پرو e پلاس به‌صورت استاندارد با تایر‌های کویر تایر به دست مشتریان می‌رسد که به‌نظر می‌رسد در بلندمدت زیر فشار گشتاور موتور برقی دچار افت عملکرد شوند. ازاین‌رو، توصیه می‌کنیم که پس از خرید تیگو ۸ پلاگین هیبریدی، تایر‌های آن را با نمونه‌های باکیفیت‌تر از برند‌های خارجی جایگزین کنید.
یکی از موارد جدید در تیگو ۸ پرو e پلاس برای مشتریان ایرانی، گیربکس این خودرو است. این گیربکس از نوع سه‌حالته یا DHT است که برای استفاده در خودرو‌های پلاگین هیبریدی توسعه یافته. مهندسان چری ۹ حالت رانندگی مختلف را برای این گیربکس درنظر گرفته‌اند تا خودرو بتواند در تمامی شرایط عملکرد قابل‌قبولی از خود نشان دهد. بااین‌حال، گیربکس تیگو ۸ پلاگین هیبریدی در عمل کارآمد نیست و حتی پیچیده به‌نظر می‌رسد. بعید است که رانندگان بتوانند به‌راحتی با این گیربکس کار کنند. البته مهندسان چری چنین ایده‌ای را نیز از ابتدا در ذهن داشته‌اند، چرا که جعبه‌دنده تیگو ۸ پرو e پلاس به‌صورت خودکار عمل می‌کند و خودش تصمیم می‌گیرد که کدام حالت رانندگی برای استفاده بهتر است.
یکی از موارد نه‌چندان جذاب در تجربه رانندگی تیگو ۸ پرو e پلاس، نبود برخی آپشن‌ها نسبت به تیگو ۸ پرومکس در این خودرو است. برای مثال، دوربین ثبت وقایع در نسخه پلاگین هیبریدی وجود ندارد. همچنین برخلاف تصور اولیه کاربران ایرانی، امکان شارژ باتری‌های تیگو ۸ پرو e پلاس با پریز برق خانگی وجود ندارد. دلیل این موضوع به نبود سیم اتصال زمین در سیستم برق خانگی ایران بازمی‌گردد؛ بنابراین اگر تمایل دارید که تیگو ۸ پلاگین هیبریدی خود را در خانه شارژ کنید، بایستی یک دستگاه شارژر مخصوص در خانه شما نصب شود و سیم‌کشی برق منزل نیز تغییر کند. به همین دلیل پیش‌بینی می‌کنیم که اکثر مشتریان ایرانی از تیگو ۸ پرو e پلاس به‌عنوان یک خودروی هیبریدی استفاده کنند و باتری‌های آن را با استفاده از موتور درون‌سوز شارژ نمایند.
همچنین بخوانید: فونیکس تیگو ۸ پرو e پلاس رسماً رونمایی شد؛ اولین هیبریدی مونتاژی کشور
مصرف سوخت ترکیبی تیگو ۸ پرو e پلاس در تجربه رانندگی ما بین ۷ الی ۸ لیتر در صد کیلومتر بود که رقمی مطلوب برای یک شاسی‌بلند اندازه متوسط با موتور پلاگین هیبریدی و قدرت قابل‌توجه محسوب می‌شود.
مرحله نهایی بررسی تیگو ۸ پرو e پلاس مقایسه این خودرو با یکی از رقبای آن در بازار ایران، یعنی میتسوبیشی اوتلندر PHEV است. میتسوبیشی اوتلندر PHEV یکی از معدود خودرو‌های هیبریدی واردشده به بازار ایران است که اکنون نسخه‌های کارکرده آن رقیب تیگو ۸ پرو e پلاس محسوب می‌شوند. این دو خودرو با وجود شباهت‌های ظاهری، تفاوت‌های متعددی دارند که در ادامه آنها را بیان می‌کنیم.
نخستین تفاوت بزرگ بین تیگو ۸ پرو e پلاس و میتسوبیشی اوتلندر PHEV در سیستم انتقال قدرت این خودرو‌ها مشاهده می‌شود. میتسوبیشی اوتلندر PHEV دارای دو موتور برقی است که یکی از آنها روی محور عقب خودرو قرار گرفته؛ بنابراین اوتلندر پلاگین هیبریدی از سیستم انتقال قدرت دو دیفرانسیل بهره می‌برد؛ هرچند بین دو محور آن هیچ‌گونه خط ارتباطی وجود ندارد.
موتور درون‌سوز اوتلندر PHEV از نوع دو لیتری تنفس طبیعی است، درحالی‌که تیگو ۸ پرو e پلاس از موتور ۱.۵ لیتری توربوشارژر به‌عنوان ژنراتور بهره می‌برد. البته قدرت و گشتاور اوتلندر PHEV در مقایسه با تیگو ۸ پرو e پلاس کمتر است.
اوتلندر PHEV ارتفاع کمتری از سطح زمین دارد و به همین دلیل حس سواری آن نسبت به تیگو ۸ پلاگین هیبریدی اسپرت‌تر است. در سوی دیگر، کابین تیگو ۸ پرو e پلاس سرشار از فناوری‌های جدید است که در اوتلندر PHEV مشاهده نمی‌شوند. درنهایت نماینده میتسوبیشی اکنون ۵ سال سن دارد و راندمان باتری‌هایش همانند روز نخست نیست، درحالی‌که تیگو ۸ پرو e پلاس خودرویی جوان و تازه‌نفس محسوب می‌شود.
موضوع جذاب در مقایسه تیگو ۸ پرو e پلاس و میتسوبیشی اوتلندر PHEV، قیمت این دو خودرو است. نماینده میتسوبیشی با وجود آنکه یک خودروی کارکرده محسوب می‌شود، یک میلیارد تومان از نماینده فونیکس گران‌تر است. از سوی دیگر، به‌دلیل محدودیت واردات، دسترسی به قطعات یدکی و خدمات پس از فروش اوتلندر PHEV چندان راحت نیست؛ بنابراین طبیعی است که مالکان اوتلندر PHEV این خودرو را با تیگو ۸ پرو e پلاس تعویض کنند. واردات اوتلندر PHEV در تعداد بسیار محدودی انجام شده است و برآورد ما نشان می‌دهد که حدود ۴۰۰ دستگاه از این خودرو به کشورمان وارد شده است. در سوی دیگر، با توجه به مونتاژ تیگو ۸ پرو e پلاس توسط مدیران خودرو، می‌توان مطمئن بود که تیراژ این دستگاه در ایران از عدد ۴۰۰ فراتر خواهد رفت.
بزرگ‌ترین مسئله‌ای که باعث می‌شود تا تیگو ۸ پرو e پلاس انتخاب نخست بسیاری از مشتریان نباشد، قیمت آن است. قیمت تیگو ۸ پرو e پلاس از سوی مدیران خودرو معادل دو میلیارد و ۷۶۴ میلیون تومان اعلام شده که حدود ۲۰۰ میلیون تومان از نسخه پرومکس گران‌تر است؛ بنابراین چرا یک مشتری باید به‌جای تیگو ۸ پرومکس دو دیفرانسیل با آپشن‌های بیشتر، تیگو ۸ پرو e پلاس را انتخاب کند؟ آن‌هم در شرایطی که امکان شارژ باتری خودرو در منزل وجود ندارد و ایستگاه‌های شارژ نیز در کشورمان گسترده نیستند؟
