ژانر فیلم‌های وسترن کلاسیک تصاویری از فضا‌های باز وحشی و خشن، زندگی سرحدی چالش برانگیز، سرقت‌ها از بانک و قطار، تب جستجوی طلا، قهرمانان متفکر و نجیب، غذای گرم در محل اتراق، گاوچرانی، اراذل و اوباش مزاحم، دوشیزگان زیبا در اضطراب و البته تیراندازی‌های با صدای بلند را به ذهن متبادر می‌سازند.
ژانر فیلم‌های وسترن کلاسیک تصاویری از فضا‌های باز وحشی و خشن، زندگی سرحدی چالش برانگیز، سرقت‌ها از بانک و قطار، تب جستجوی طلا، قهرمانان متفکر و نجیب، غذای گرم در محل اتراق، گاوچرانی، اراذل و اوباش مزاحم، دوشیزگان زیبا در اضطراب و البته تیراندازی‌های با صدای بلند را به ذهن متبادر می‌سازند. به عنوان پاسخ سانسور نشده اروپا به تولیدات آمریکایی، که به طور معمول به عنوان وسترن اسپاگتی شناخته می‌شود، این فیلم‌ها دارای ضدقهرمان‌های مردد، تبهکاران بی رحم، موسیقی‌های نامتعارف، و خشونت و برهنگی بیش از حد بودند.
صرف نظر از زیرشاخه‌های آن که شامل مکزیکی، سوء استفاده از سیاهان، هنر‌های رزمی، کمدی، فضایی و وحشت نیز می‌شود، ژانر وسترن از سال ۱۸۹۹ تاکنون با فیلم کوتاه بریتانیایی Kidnapping by Indians بینندگانی را از تمامی پیشینه‌ها و نسل‌ها مجذوب خود کرده است. ناگفته نماند که تنها چند بازیگر معدود مانند کلینت ایستوود، هنری فوندا، جیمز استوارت، گری کوپر و جان وین برای همیشه با نام این ژانر عجین شده اند. در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با ۱۵ بازیگری آشنا کنیم که بیشترین فیلم‌های وسترن را بازی کرده اند.
فرانک وولف، بازیگر متولد کالیفرنیا، بین سال‌های ۱۹۵۸ تا ۱۹۷۱ در ژانر‌های وسترن، وحشت و علمی – تخیلی، هم در تلویزیون و هم در سینما فعال بود. شوربختانه، حرفه درخشان او زمانی که در سن ۴۳ سالگی در اتاق هتلش در رم خودکشی کرد، به شکلی بی موقع به پایان رسید.
وولف بیشتر در وسترن‌های ایتالیایی، ایتالیایی – آمریکایی و آلمانی بازی کرد و بهترین نقش‌های او عبارتند از: برت مک بین در فیلم حماسی Once Upon a Time in the West ساخته سرجیو لئونه؛ تریکی فرگوسن در Ringo, the Mark of Vengeance؛ جیم نورتون و ترور نورتون در A Few Dollars for Django؛ آگیلار در‌ی A Stranger in Town؛ کلانتر گیدیون برنت در The Great Silence و بیل سن آنتونیو در God Forgives… I Don’t!
توماس میلیان بازیگر و خواننده متولد کوبا با ملیت‌های آمریکایی و ایتالیایی بود که بین سال‌های ۱۹۵۷ تا ۲۰۱۷، بیش از ۱۲۳ نقش سینمایی و تلویزیونی ایفا کرد. او در فیلم‌های هنری، جنایی اروپایی و کمدی بازی کرد و جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد نوسترو دی آرجنتو را برای بازی در فیلم La Luna ساخته برناردو برتولوچی دریافت کرد.
میلیان به خاطر بازی در نقش قهرمانان و شخصیت‌های منفی و بسیار احساسی و دیوانه گونه در وسترن‌های اسپاگتی، به ویژه فیلم‌های مربوط به دوران انقلاب مکزیک، به یاد آورده خواهد شد. از آنجا که او به مدت ۲۵ سال در ایتالیا زندگی می‌کرد، نقش‌های زیادی را در چنین فیلم‌هایی بازی کرد، از جمله خوزه گومز فراری در فیلم The Ugly Ones؛ کوچیلو سانچز قاتل در فیلم The Big Gundown؛ سولومون بنت یاغی توبه کرده در فیلم Face to Face؛ روستایی سرکش به نام ال واسکو در فیلم Compañeros؛ و چاکو تجاوزگر سادیست در فیلم Four of the Apocalypse.
کلینت ایستوود بازیگر، کارگردان، تهیه کننده، موسیقی دان و خواننده آمریکایی نیازی به معرفی ندارد. او ابتدا در سریال تلویزیونی وسترن Rawhide با بازی در نقش رودی ییتس که در ابتدا یک شاگرد گاوچران جسور بود و سپس به گاوچرانی حرفه‌ای و متخصص مسیریابی تبدیل شد به شهرت رسید. ایستوود جایزه بهترین کارگردانی و بهترین فیلم را برای فیلم وسترن نابخشوده (Unforgiven) و درام ورزشی بچه میلیون دلاری (Million Dollar Baby) به دست آورد.
جالب اینجاست که این بازیگر با وجود فوق ستاره بودنش، تنها در ۱۵ وسترن حضور داشته است و بیشتر نقش ضدقهرمانان مردد و کم حرف یا قهرمانانی انتقام جو را در فیلم هایی، چون سه گانه دلار ساخته سرجیو لئونه، Hang ‘Em High, The Outlaw Josey Wales, Joe Kidd, و High Plains Drifter بازی کرده است.
جولیانو جما بازیگر ایتالیایی که در کشور‌های انگلیسی زبان با نام مونتگومری وود و با نام مستعار صورت فرشته‌ای (Angel Face) شناخته می‌شود، از سال ۱۹۵۸ تا زمان مرگش در اثر تصادف رانندگی در سال ۲۰۱۳ فعال بود. او پس از کار در سیرک، اولین کار سینمایی خود را به عنوان یک بدلکار انجام داد، در بن هور در نقش سیاهی لشکر بازی کرد و با بازی در فیلم آنجلیکا (Angelica) ساخته برنارد بوردریه به شهرت رسید.
از جما به عنوان یک هفت تیرکش شوخ طبع، بسیار ماهر و خوش لباس در فیلم‌های A Pistol for Ringo و Return of Ringo ساخته دوچیو تساری یاد می‌شود. از دیگر نقش‌های مشهور او می‌توان به یک زندانی فراری که در ادامه شکارچی می‌شود در فیلم Arizona Colt ساخته میشله لوپو و دوست انتقام جو و بی پروای کلانتر در Day of Anger ساخت تونینو والری اشاره کرد.
کارنامه پربار هنری فوندا از سال ۱۹۲۸ تا ۱۹۸۱ ژانر‌های مختلفی را در بر می‌گرفت که حاصل آن بیش از ۱۰۰ فیلم، سریال تلویزیونی، نمایشنامه و فیلم کوتاه بود. جذبه و استعداد او جوایز متعددی از جمله اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد (برای فیلم On Golden Pond) و بفتای بهترین بازیگر نقش اول مرد (۱۲ مرد خشمگین) را برای او به ارمغان آورد.
فوندا در هر دو وسترن‌های آمریکایی و اسپاگتی، به ویژه در The Return of Frank در مقابل جین تیرنی ستاره عصر طلایی سینما، My Darling Clementine و Fort Apache ساخته جان فورد، How the West Was Won در کنار جیمز استوارت و جان وین، Once Upon a Time in the West، و My Name Is Nobody در کنار ترنس هیل، بازی کرده است.
فرانکو نرو بازیگر، کارگردان و تهیه کننده ایتالیایی از سال ۱۹۶۲ تاکنون ۱۵۰ نقش مختلف را بازی کرده است؛ از آبل در The Bible: In the Beginning… تا یک مهندس انتقام جو در Street Law، تا یک قهرمان صرب قرون وسطایی در The Falcon و یک رمان نویس عجیب و غریب در Murder Is My Trade, Darling.
نرو به خاطر چشمان آبی نافذ و ظاهر و رفتار کاریزماتیکش، اغلب در وسترن‌ها به عنوان یک هفت تیرکش جذاب و فریبنده و البته بی رقیب به تصویر کشیده شده است. او در فیلم Django ساخته سرجیو کوربوچی شخصیت جانگو را با چنین مشخصاتی ترسیم کرد که ۸۰ دنباله غیررسمی با بازیگران مختلف را به دنبال داشت. کوئنتین تارانتینو به رسم ادب و احترام از او خواست که نقشی کوتاه در فیلم Django Unchained داشته باشد.
دیگر نقش‌های برجسته فرانکو نرو در فیلم‌های وسترن عبارتند از: کلانتر برت سالیوان در Texas, Adiós؛ سرگئی کوالسکی در سریال The Mercenary ساخته کوربوچی؛ دمیتری اورلوسکی در long Live Your Death؛ و کئوما شنون در فیلم Keoma ساخته انزو جی کاستلاری.
جیمز «جیمی» استوارت با ایفای نقش مردان معمولی حساس و دست و پا چلفتی که به شخصیت زن اصلی داستان کمک می‌کند نامی برای خود دست و پا کرد. او علی رغم بازی در نقش‌های کلیشه‌ای و تکراری بین سال‌های ۱۹۳۲ تا ۱۹۹۱، برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد برای کمدی رمانتیک داستان فیلادلفیا (The Philadelphia Story) و جایزه گلدن گلوب برای درام قضایی هاوکینز (Hawkins) شد.
استوارت علاوه بر این که یکی از بازیگران همیشگی فیلم‌های آلفرد هیچکاک بود، در وسترن‌های زیادی هم بازی کرد که از آن میان می‌توان به Destry Rides Again, Winchester ۷۳, Bend of the River, The Naked Spur, The Man Who Knew Too Much, The Man Who Shot Liberty Valance و البته، How the West Was Won اشاره کرد. آخرین نقش او ایفای صداپیشگی شخصیت وایلی برپ در فیلم An American Tail: Fievel Goes West بود.
ترنس هیل که نام اصلی او ماریو جیروتی بود، برای همیشه با باد اسپنسر به یاد آورده خواهد شد، چرا که آنها با هم در وسترن‌ها و کمدی‌های پلیسی بسیاری بازی کردند. اخیراً، او از سال ۲۰۰۰ در سریال جنایی Don Matteo، در نقش پدر ماتئو مینلی – باندینی بازی کرده است.
هیل در بسیاری از وسترن‌های معروف خود به عنوان یک ولگرد ژولیده، اما فوق العاده چابک با قلبی از طلا بازی کرده است که از آن میان می‌توان به God Forgives… I Don’t! ; Django, Prepare a Coffin; Ace High; They Call Me Trinity; و My Name Is Nobody اشاره کرد. هیل اغلب اظهار داشته است که فیلم به من می‌گویند هیچکس، که در آن او نقش یکی از طرفداران پروپا قرص یک تفنگدار پیر (با بازی هنری فوندا) را بازی می‌کند، نقش مورد علاقه اش بوده است.
کلاوس کینسکی، بازیگر آلمانی، اگر چه همکاری کردن با او به گواه همکارانش بسیار دشوار بوده است و بعد‌ها ابتلایش به بیماری اسکیزوفرنی و روان مسجل شد، اما ویژگی‌های خاص، چشمان آبی بیرون زده، بازیگری پرتنش و با احساسات و چندزبانه بودن اش، او را در فاصله سال‌های ۱۹۴۸ تا ۱۹۸۹ به بیش از ۱۳۰ نقش سینمایی رساند. او اغلب با ورنر هرتزوگ همکاری می‌کرد.
کینسکی در بازی در نقش شخصیت‌های شرور خشن و سادیستی در فیلم‌های وسترن، از جمله شخصیت گوژپشت در For a Few Dollars More، ال سانتو در A Bullet for the General، لوکو در The Great Silence، و مورگان سردسته تبهکاران در If You Meet Sartana, Pray for Your Death شناخته می‌شود. او گاهی اوقات نقش قهرمان پشیمان را نیز بازی می‌کرد، مانند نقش گری همیلتون در فیلم And God Said to Cain ساخته آنتونیو مارگریتی.
نویل برند ممکن است برای دوران خدمت سربازی افتخارآمیزش چندین مدال دریافت کرده باشد، اما در حرفه بازیگری اش که ۳۶ سال طول کشید، او طرفداران ژانر وسترن را به خاطر بازی در نقش یک شرور شیطان صفت و نامرد به یاد خواهند آورد. او در سال ۱۹۹۲ براثر آمفیزم ریوی درگذشت.
از برجسته‌ترین بازی‌های او در ژانر وسترن می‌توان به گروهبان بن مورداک در Only the Valiant، ستوان دیکسون در Red Mountain، سرجوخه پت مورگان در The Charge at Feather River، داوس در The Man from the Alamo، بوچ کسیدی در The Three Outlaws and Badman’s Country و فرانک هابز در The Last Sunset اشاره کرد.
آنتونی استفن، با نام اصلی آنتونیو لوئیز د تفه فون هونهولتز، بازیگر، فیلمنامه نویس و تهیه کننده ایتالیایی – برزیلی بود که حرفه اش ۳۸ سال طول کشید. با وجود این که استفن به خاطر اجرای نمایش‌های بی روح و سردش مورد انتقاد قرار می‌گرفت، فک و چانه خوش تراش، قد و قواره بلند (-دود ۱۹۰ سانتیمتز قد)، و چشم‌های نیم بازش او را به گزینه‌ای مناسب برای فیلم‌های موفق سبک جیالو، رمانتیک، جنایی، حماسی و درام‌های جنگی تبدیل می‌کرد.
استفن در فیلم ترسناک گوتیک اسپاگتی وسترن Django the Bastard که در آمریکا با نام The Stranger’s Gundown شناخته می‌شود، بازی کرد و نویسندگی و تهیه کنندگی آن را نیز بر عهده داشت؛ فیلمی که الهام بخش ایستوود برای ساخت فیلم High Plains Drifter بود. این نسخه از شخصیت محبوب هفت تیرکش داستان برای جبران حادثه پیش از جنگ داخلی بسیار مصمم است؛ بنابراین، او سوار بر اسب وارد یک شهر شده و شروع به کشتن یک به یک سربازان سابق می‌کند و صلیب‌هایی با نام آنها را در کنار خیابان قرار می‌دهد.
دیگر نقش‌های به یاد ماندنی این بازیگر در فیلم‌های وسترن عبارتند از: They Believed He Was No Saint, Viva! Django, Arizona Colt Returns, و Train for Durango.
گری کوپر با نام اصلی فرانک کوپر، شروع بازیگری را در فیلم‌های صامت در سال ۱۹۲۵ تجربه کرد و در دهه ۳۰ به یک سوپراستار هالیوود تبدیل شد و تا زمان مرگش در سال ۱۹۶۱ نقش‌های اصلی را در درام‌های رمانتیک، ماجراجویانه و جنگی ایفا کرد. او ۸ جایزه از جمله اسکار بهترین بازیگر مرد برای فیلم زندگینامه‌ای گروهبان یورک (Sergeant York) و جایزه افتخاری آکادمی اسکار را دریافت کرد.
کوپر همچنین جوایزی را برای بازی هایش در وسترن‌های بلاک باستر، از جمله اسکار و گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد برای بازی در نقش مارشال ویل کین در فیلم High Noon، و همچنین بهترین بازی اکشن جایزه لورل برای بازی در نقش جوزف فریل در فیلم درخت اعدام (The Hanging Tree) و سرگرد توماس تورن در فیلم آنها به کوردورا آمدند (They Came to Cordura) دریافت کرد. شخصیت‌های او هیچ گاه تک بعدی نیستند؛ برای مثال، شخصیت فریل یک پزشک، یک قمارباز و یک هفت تیرکش ماهر است.
لی ون کلیف با قامت با ابهت، صورت زاویه دار، استخوان‌های برجسته گونه، ابرو‌های پرپشت و چشمان نافذ و نیمه باز خاصش، همیشه صحنه نمایش را از آنِ خود می‌کرد و اغلب نقش یک شرور بی رحم یا یک قهرمان خشن با یک هدف مخفی را بازی می‌کرد که در دوران حرفه‌ای ۳۷ ساله اش در بیش از ۱۷۰ فیلم نقش آفرینی کرد.
ون کلیف اگر چه در ۵۲ وسترن آمریکایی و اسپاگتی بازی کرده است، اما همیشه به خاطر به تصویر کشیدن نقش سرهنگ مورتیمر انتقام جو، اما آرام و شرافتمند در به خاطر یک مشت دلار (For a Few Dollars More) و جانی باهوش و سادیستی به نام چشم فرشته‌ای در فیلم خوب، بد، زشت (The Good, the Bad, and the Ugly) به اید آورده خواهد شد.
از دیگر شخصیت‌های به یاد ماندنی او می‌توان به پدر جان درمانده و دوقلوی دوست داشتنی اش لوئیس در فیلم God’s Gun، مزدور تبدیل شده به مارشالی به نام کریس آدامز در فیلم The Magnificent Six Ride، هفت تیرکشی بیگناه به نام رایان در Death Rides a Horse، مربی سوارکاری و تیراندازی مرددی به نام فرانک تالبی در Day of Anger، راهزن بیلی جو کودلیپ در Beyond the Law، و ششلول بند ماهر و شخصیت شرور اصلی در فیلم بسیار سرگرم کننده Sabata اشاره کرد.
ماریون رابرت موریسون معروف به «دوک» که همه او را با نام جان وین می‌شناسند با بیش از ۱۷۵ فیلم در کارنامه طولانی خود که از سال ۱۹۲۶ تا ۱۹۷۹ به طول انجامید و ژانر‌های مختلفی از وسترن گرفته تا درام‌های جنگی و عاشقانه را پوشش می‌داد، نماد سینمای آمریکا است. او به خاطر همکاری طولانی اش با کارگردانانی، چون جان فورد و هاوارد هاوکس شناخته می‌شود و در سال ۱۹۷۹ براثر سرطان معده درگذشت.
وین که در زندگی واقعی خود نیز یک متخصص باتجربه اسلحه و مزرعه دار بود، مشکلی برای بازی کردن در نقش قهرمانان کم حرف با مهارت‌های استثنایی تیراندازی و سواری نداشت. تحسین شده‌ترین بازی او، بازی در نقش یک مارشال بی باک و یک چشم به نام مارشال روستر کاگبورن در True Grit است که برایش جایزه اسکار و گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول مرد را به ارمغان آورد.
از دیگر نقش‌های فراموش نشدنی جان وین می‌توان به دیوید کروکت افسانه‌ای در The Alamo، تامس دانسون گله دار به دردسر افتاده در Red River,، دوست هوشیار تام دونیفون در The Man Who Shot Liberty Valance و اتان ادواردز در The Searchers، داستان سرباز سابقی که سال‌ها به دنبال خواهرزاده ربوده شده اش می‌گردد، اشاره کرد.
تام میکس که توسط رونالد ریگان لقب «پادشاه کابوی ها» را دریافت کرد، یک اسطوره بازیگری دوران سینمای صامت بود که بین سال‌های ۱۹۰۹ تا ۱۹۳۵ در بیش از ۲۹۰ فیلم بازی کرد. این بازیگر، فیلمساز، نویسنده و تهیه کننده بعد‌ها به سیرکی سیار پیوست و گاهگاهی به هالیوود باز می‌گشت تا اینکه در سال ۱۹۴۰ در یک سانحه رانندگی کشته شد.
میکس اولین کسی بود که شخصیت قهرمان گاوچران را محبوب کرد و بدلکاری هایش را خودش انجام می‌داد، اما از آنجایی که اکثر فیلم‌های او گمشده محسوب می‌شوند، برخی منابع ادعا می‌کنند که میکس در حداقل ۱۷۰ وسترن بازی کرده است، در حالی که برخی دیگر می‌گویند این تعداد ۲۰۰ وسترن بوده است. تام میکس معمولاً نقش‌های طنزآمیز با زمینه‌های قومی متفاوت را بازی می‌کرد و برخی از فیلم‌های مشهور او عبارتند از: The Speed Maniac, Religion and Gun Practice, The Scapegoat, Sky High, Chip of the Flying U, Why the Sheriff Is a Bachelor, The Tell-Tale Knife, The Man from the East, The Man from Texas, Ace High, The Texan, و Flaming Guns.
منبع:روزیاتو
