رسول خادم در چند سال اخیر به جایگاهی در ورزش ایران دست یافته که کمتر کسی تصور می‌کرد توسط انسان دیگری تسخیر شود. عامه‌ی مردم حالا رسول خادم را جهان‌پهلوان تختی مقایسه می‌کنند.
ورزش ۳۶۰ نوشت: بزرگترین افتخار یک ورزشکار چه می‌تواند باشد؟ بی شک درخشیدن در بزرگترین و مهم‌ترین آوردگاه مرتبط با رشته‌ی ورزشی است. این مهم برای خیل عظیمی از ورزشکاران با کسب طلای رقابت‌های المپیک معنی پیدا می‌کند. رقابت‌هایی که عالی‌ترین سطح نمایش ورزشی است و بهترین ورزشکاران تلاش می‌کنند تا با درخشش در این رقابت‌ها نام‌شان را در تاریخ ورزش ایران جاودانه کنند.
به گزارش ورزش ۳۶۰، رسول خادم یکی از این ورزشکاران بود که چنین رویایی داشت و این رویا را به بهترین شکل ممکن محقق کرد. او در ۲۵ سالگی در فینال رقابت‌های المپیک آتلانتا خاداراتسوف افسانه‌ای روس را با «بزکش»های معروفش زمین‌گیر کرد و مدال طلای کشتی را برای کاروان ایران به ارمغان اورد. این مدال طلا یک خاصیت تاریخی هم دارد و آن اینکه اولین مدال طلای المپیک ورزش ایران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی است. بعد از پیروزی انقلاب ایران دو دوره رقابت‌های المپیک را تحریم کرد و در دوره‌های بعد هم حضور پررنگی نداشت. تا اینکه کشور رها شده از جنگ درست در آستانه‌ای تحولات بزرگ اجتماعی با یک شادی ملی هم جشن بگیرد. برای همین در سال جادویی ۷۶ در کنار سایر شادی‌ها و جشن‌ها پیروزی رسول خادم برابر حریف روس در خاک آمریکا به نوعی برای مردم یادآور شعار نه شرقی نه غربی بود.
رسول خادم بعد از این قهرمانی تاریخی مسیر پر فراز و نشیبی در پیش گرفت. از کشتی خداحافظی کرد و به کشتی بازگشت. وارد عرصه‌ی سیاست شد و متهم به باندبازی در کشتی شد. ریاست فدراسیون را بر عهده گرفت و نهایتا در یک حرکت تاریخی دیگر از فدراسیون کشتی کناره‌گیری کرد. داستان کناره‌گیری او به ماجرای عدم رویارویی کشتی‌گیران ایران و اسرائیل باز می‌گردد. او در اخرین سال حضورش در ریاست فدراسیون در نامه‌ای خواستار تغییر رویکرد اعلام عدم مبارزه با ورزشکاران اسرائیلی شد و اعلام کرد با شرایط فعلی نمی‌تواند ادامه کار دهد.
اما این پایان کار رسول خادم نبود. او بعد از جدا شدنی از این لایه مدیریتی در ورزش ایران پا در مسیری گذاشت که جایگاه او را در نگاه مردم ایران چند درجه بالاتر برد. جایگاهی که حالا کشتی‌گیران و مدال‌داران المپیکی به آن حسرت می‌خورند و بی‌هیچ خجالتی هم این حسودی را در ملاءعام فریاد می‌زنند.
برای اینکه جایگاه مردمی رسول خادم را بشناسید کافی است سری به اکسپلور اینستاگرام‌تان بزنید یا هشتگ نامش را در توییتر جست‌وجو کنید تا با حجم زیادی از ابراز علاقه‌ی مردم به او آگاه شوید. جایی که مردم از او با عنوان «پهلوان» یاد می‌کنند و او را تختی دوم می‌نامند. همه آن‌هایی که روایت‌های افسانه‌وار زندگی تختی را شنیده‌اند گمان نمی‌کردند دیگر مثل و مانند او در ورزش ایران نمایان شود، اما حالا با تحسین به رفتار جهان پهلوانی نگاه می‌کنند که خلاصانه در کنار فراموش شده‌ترین مردم این سرزمین گام بر می‌دارد و زانو می‌زند. همین انتخاب درست رسول خادم است که او را در جایگاهی قرار داد که حتی مدال‌اوران المپیکی هم به او حسادت می‌کنند.
