متاسفانه در چند دوره اخیر، فعالیت فراکسیون‌ها در مجالس ما بسیار کمرنگ و ضعیف شد و به طور کلی مفهوم خود را از دست داد. ما موارد زیادی را مشاهده می‌کردیم که آقایان یا خانم‌های نماینده در بیش از یک فراکسیون حضور دارند. البته منظور من فراکسیون‌های سیاسی است، چون ما فراکسیون‌های غیرسیاسی هم داریم که به عنوان فراکسیون‌های تخصصی شناخته می‌شوند. اما در فراکسیون‌های سیاسی، نه فقط شاهد حضور افراد در بیش از دو فراکسیون هستیم، بلکه از آن بدتر، می‌بینیم که فراکسیون یک تصمیم می‌گیرد و اعضای فراکسیون که در جلسه هم حاضر بودند، این تصمیم را اجرا نمی‌کنند. اگر به جلسات رای گیری وزرایی که توسط آقای پزشکیان معرفی شده بکدند، نگاه کنیم، متوجه ماجرا می‌شویم.
فرارو-طی روز‌های اخیر صحبت‌هایی درباره تشکیل فراکسیون‌های جدید در مجلس مطرح شده است که با، اما و اگر‌هایی نیز همراه شده است. برخی نمایندگان، معتقدند تشکیل فراکسیون‌های جدید از سوی جناح تندرو رقم خورده است و برخی دیگر مثل علاء الدین بروجردی، تشکیل فراکسیون جدید را صحیح نمی‌دانند.
به گزارش فرارو، در طول سال‌های پس از انقلاب، فراکسیون‌های مختلفی در مجلس حضور داشتند، فراکسیون‌هایی که از اصلاحطلب و اصولگرا تا اقلیت‌های مذهبی گسترده بوده است. با این وجود چرا تشکیل فراکسیون‌های جدید مجلس، از سوی برخی، با مخالفت مواجه شده و اساسا فراکسیون‌ها در مجلس چه نقشی ایفا می‌کنند؟ ناصر ایمانی، تحلیلگر و فعال سیاسی اصولگرا در گفتگو با فرارو به این پرسش‌ها پاسخ داده است:
ناصر ایمانی به فرارو گفت: «راجع به فراکسیون‌های جدید، بیشتر، شایعات مطرح می‌شوند تا اطلاعات دقیق و مستدل. فعلا حرف از این است، که یک فراکسیون جدید تشکیل شود، اما تا این فرضیه جدی‌تر مطرح و اجرایی شود، یا اهداف و اعضای آن مشخص شوند، زمان زیادی لازم است؛ بنابراین درباره کم و کیف چنین موضوعی، نمی‌توان با دقت نقد و نظر داد. اما آن چه که اکنون باید درباره آن صحبت کرد، این است که اصل کار فراکسیونی در مجلس، بسیار مفید است. در طول ۴۰ سال گذشته، فراکسیون‌ها در مجلس، جایگزین احزاب شده اند. وقتی که ما سیستم حزبی برای ورود به مجلس نداریم، نمایندگان، به ناچار، طی ادوار گذشته، به یک جایگزین برای حزب، تمسک کرده بودند و اسم آن را هم فراکسیون گذاشتند؛ بنابراین تلاش می‌شود که کار‌ها در فراکسیون‌ها پخته شود و بعد وارد صحن علنی مجلس شود.»
وی افزود: «متاسفانه در چند دوره اخیر، فعالیت فراکسیون‌ها در مجالس ما بسیار کمرنگ و ضعیف شد و به طور کلی مفهوم خود را از دست داد. ما موارد زیادی را مشاهده می‌کردیم که آقایان یا خانم‌های نماینده در بیش از یک فراکسیون حضور دارند. البته منظور من فراکسیون‌های سیاسی است، چون ما فراکسیون‌های غیرسیاسی هم داریم که به عنوان فراکسیون‌های تخصصی شناخته می‌شوند. اما در فراکسیون‌های سیاسی، نه فقط شاهد حضور افراد در بیش از دو فراکسیون هستیم، بلکه از آن بدتر، می‌بینیم که فراکسیون یک تصمیم می‌گیرد و اعضای فراکسیون که در جلسه هم حاضر بودند، این تصمیم را اجرا نمی‌کنند. اگر به جلسات رای گیری وزرایی که توسط آقای پزشکیان معرفی شده بودند، نگاه کنیم، متوجه ماجرا می‌شویم. برای مثال خبر رسمی منتشر می‌شد که یک فراکسیون با بیش از ۲۰۰ رای به یکی از وزرای پیشنهادی رای نخواهد داد، اما در مجلس در حین رای گیری، دیدیم همین وزیر با رای بالا انتخاب می‌شد. همین موضوع نشان می‌داد که اعضا به تصمیمات فراکسیون خود پایبند نیستند. وقتی در مواقع مورد لزوم، اعضای فراکسیون حاضر نیستند با به تصمیمات خود پایبندی ندارند، نتیجه روشن است و آن هم این که فراکسیون به شدت ضعیف شده است.»
این فعال سیاسی اصولگرا گفت: «وجود فراکسیون صرف نظر از اصلاح طلب، اصولگرا و ... اگر با اصول کار انجام دهد، بسیار مفید است. در شرایط فعلی و با این ضعف فراکسیون‌های ما مشخص نیست که اگر قرار باشد فراکسیون‌های جدید هم وارد عمل شوند، چه اتفاقی رخ دهد. اگر قرار به کار جدی در مجلس باشد، همین فراکسیون‌های فعلی، کفایت می‌کنند. با این وجود اگر ما به توسعه سیاسی در کشور اعتقاد داریم، باید از تشکیل هر فراکسیونی استقبال کنیم، همانطور که باید از تشکیل هر حزبی در جامعه استقبال کنیم. حتی اگر یک حزب یا یک فراکسیون تندرو باشد. ما نمی‌توانیم با گفتن این که یک حزب تندرو است به طور کلی حذف و ممنوعیت ایجاد کنیم. این را هم در نظر داشته باشیم که حتی درباره تعریف تندرو در کشور ما اختلاف نظر وجود دارد. اگر اجازه ندهیم حتی همان تندرو، حزب داشته باشد، این افراد به تشکل‌های زیرزمینی تبدیل می‌شوند و نباید اجازه دهیم این اتفاق رخ دهد. باید اجازه دهیم، همه، آزادانه فراکسیون داشته باشند و اسمی هم روی فراکسیون خود بگذارند. هیچ ایرادی ندارد که افراد بتوانند صحبت کنند.»
وی افزود: «آنها که اجازه صحبت داشته باشند (تندروها)، بازخورد آن را هم خواهند دید، چه از سوی جامعه و چه از سوی دیگر احزاب. اما نمی‌توانیم بگوییم که نباید صحبت کنند. ساکت کردن افراد، خطا است. من از هر گونه فراکسیون استقبال می‌کنم؛ مشروط بر آن که واقعا فراکسیون باشد، نه این چیزی که اکنون هست. ما در حال حاضر، فراکسیون جدی نداریم. اکنون همانطور که حزب نداریم، فراکسیون هم نداریم. اصلاحطلبان، ولو این که در مجلس در اقلیت هستند، اگر فراکسیون جدی تشکیل دهند تاثیرگذار‌تر خواهند بود تا فراکسیون اکثریت. این موضوع درباره اصولگرایان نیز صدق می‌کند که باید به سمت کارامدی بروند.»
