مرکز پژوهشهای اتاق ایران بررسی کرد
نتایج پژوهش اتاق ایران نشان میدهد افزایش حداقل دستمزد اسمی و حقیقی نه فقط تأثیرمنفی بر اشتغال ندارد بلکه اشتغال را به میزان قابل توجهی افزایش داده است. افزایش اشتغال در شرایطی بوده است که با افزایش حداقل دستمزد، مشارکت جویی نیروی کار در بازار نیز افزایش یافته است.
مرتضی افقه در گفتگو با فرارو تحلیل کرد:
در آمارهایی که در حوزه بیکاری ارائه میشود، به جز آمارهای بیکاری کل، ۳ شاخص اصلی بیکاری حساس نیز استخراج میشود که شامل آمار بیکاری جوانها (۱۵ تا ۲۴ ساله ها)، فارغ التحصیلان دانشگاهی و بیکاری بانوان است. این سه قشر بسیار حساسند چرا که اگر نرخ بیکاری آنان بالا برود، زمینه اعتراضات و تنشهای اجتماعی و حتی بزهکاری، افزایش پیدا میکند. طی سالهای گذشته، نرخ بیکاری کل حائز اهمیت بیشتری بود، اما در طول سالهای اخیر، نرخ بیکاری این ۳ قشر، نسبت به بیکاری متوسط یا کل مهمتر شده است.
حمید حاجی اسماعیلی در گفتگو با فرارو تحلیل کرد:
در ماده ۱۴۸ قانون کار، تاکید شده است که هیچ کارفرمایی حق ندارد اجرای بیمه کارگر را با نارضایتیهایی که احیانا از خدمات عمومی و دولت دارد مرتبط کند. بنابراین، چنین چیزی به هیچ وجه پذیرفته نیست و حتما کارفرمایان موظف هستند قانون را رعایت کنند. برخی از کارفرماها از قوانین کشور سوءاستفاده کرده و حقوق کارگران را تضییع میکنند و بیشتر به دنبال منافع شخصی، فارغ از چارچوبهای قانونی هستند. برخی کارفرماها نیز به علت شرایط سخت اقتصادی حاکم بر کشور، دچار مشکلاتی هستند، اما باز هم دلیلی ندارد از انجام الزامات قانونی سر باز زنند.
مرکز آمار ایران، وضعیت اشتغال زنان و مردان ایران در دو بازه سنی ۱۵ تا ۲۴ سال و ۱۸ تا ۳۵ سال را نیز مورد بررسی قرار داده که در هر دوی آنها، نرخ بیکاری زنان و مردان کاهشی شده است.
برخی از کارشناسان معتقدند که یکی از مهمترین دلایل کاهش نرخ بیکاری در فصول گذشته، راهاندازی کسبوکارهای کوچک در بستر فضای مجازی است که با وجود محدودیتهایی مانند فیلترینگ توانسته است به کاهش نرخ بیکاری در کشور کمک کند.
طبق گزارشها ۱۸ هزار و ۶۶۷ فرصت شغلی توسط کارفرمایان و کاریابیهای استان تهران در سامانه جست و جوی شغل بارگذاری شده است.
چشمانداز آمریکاییها از اقتصاد بهبود یافت
نشست چهارشنبه فدرال رزرو که آخرین جلسه قبل از انتخابات ریاستجمهوری است، میتواند بسیار پُر بار باشد؛ زیرا مقامات تلاش میکنند بزرگترین اقتصاد جهان را به سمت یک فرود نرم برای دوران بعد از همهگیری هدایت کنند.
در گفتگوی فرارو با حسین راغفر بررسی شد:
جالب است که چه این آمارها دقیق باشد و چه نباشد هیچ کدام از مسئولین نمیتوانند ادعا کنند که هم اکنون وضعیت رفاهی خانوارها مطلوب است. مقیاسهای سنجش رفاه، تورم و بیکاری در استانها با محدودیتهای زیادی رو به رو است. شاخصهای بهتری که میتوان بر اساس آن وضعیت فاکتور را سنجید دقیقا نرخ اشتغال و بیکاری است. در یکی دو دهه گذشته دولتها گفتند بیکاری یعنی این که کسی حتی یک ساعت در هفته کار نداشته و این را شاخص بیکاری قرار دادند در حالی که این، یک سخن غیرمنطقی است.
مرتضی افقه در گفتگو با فرارو مطرح کرد:
آن چه که غیر عادیها را به عادی تبدیل میکند درواقع طرز تفکر ضدتوسعهای است. حاکمان و سیاست گذاران حکومتی، چون نمیتوانند مشکلات را حل کنند، اشتغال ایجاد کنند یا تفریحی برای جوانان ایجاد کنند، با گسترش دانشگاه، میخواهند جوانان را سر کار بگذارند. یعنی حداقل برای ۴ سال، مطالبه ازدواج، اشتغال و امثالهم را با سرگرم کردن جوانان در دانشگاهها، مخفی میکنند. هیچ کشوری در جهان، به نسبت وضعیت و شرایط جامعه، تا این حد دانشگاه دولتی، غیردولتی، پیام نور، علمی کاربردی ندارد. حدود ۱۰ سال پیش یکی از دوستان من در وزارت علوم، حضور داشت و میگفت ما در منطقهای که حتی دبیرستان نداشته، دانشگاه پیام نور داریم.
مرتضی افقه در گفتگو با فرارو مطرح کرد:
نمی شود که زنان تحصیل کنند، روی استعدادهای آنان سرمایه گذاری شود و سپس مسیر پیشرفت را به روی زنان ببندیم. در جامعهای زندگی میکنیم که هم زنان و هم مردان دوشادوش هم سر کار میروند و در نتیجه باید از زنان شاغلی که فرزند دارند یا قصد فرزندآوری دارند حمایتهای دولتی شود.
براساس دادههای بهدستآمده از بنگاههای بخش صنعت، شاخص مدیران خرید بخش صنعت در تیر ۱۴۰۳، معادل ۴۳.۶ محاسبه شده است.
حمید حاج اسماعیلی در گفتگو با فرارو مطرح کرد:
ایران جزو چند کشوری است پایینترین دستمزدها را پرداخت میکند، بنابراین تعریف اشتغال ، بر اساس آن چه سازمان بین المللی کار میگوید، زیر سوال میرود، بنابراین نمیتوانیم به راحتی به صرف این که شخصی ۲ ساعت در هفته کار کرده و درامد حداقلی دارد، بگوییم شاغل است. در کنار این ها، ما افراد زیادی را داریم که شغلهای آنها ناقص محسوب میشود در حالی که اصلا شغلی ندارند. مسئله واقعی نبودن جمعیت فعال، در کنار آمار اشتباه و شغل ناقص، باعث شده که جمعیت فعال واقعی در ایران مبهم باشد و چون نرخ بیکاری و اشتغال کشور از جمعیت فعال استخراج میشود، روی آنها هم تاثیر بگذارد.
با توجه به اینکه در نظام آموزشی ایران برابری جنسیتی وجود دارد و بیش از ۵۰ درصد بیکاران تحصیلکرده زن هستند، تنها یک سوم از جمعیت بیکار را زنان تشکیل میدهند.
جمعیت شاغلین ۱۵ ساله و بیشتر در فصل بهار سالجاری ۲۴ میلیون و ۷۴۶ هزار نفر بوده که نسبت به فصل مشابه سال قبل ۴۴۰ هزار نفر افزایش داشته است.
طبق گزارشها ۱۸ هزار و ۶۶۷ فرصت شغلی توسط کارفرمایان و کاریابیهای استان تهران در سامانه جست و جوی شغل بارگذاری شده و حدود ۷۳۰۹ نفر کارجو در سامانه ثبتنام و درخواستهای شغلی خود را ارائه کردهاند.
معاون وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی از رونمایی سامانه جامع اطلاعات بازار کار تا ۲ هفته آینده، خبر داد.
در سال ۱۴۰۲، به میزان ۴۱.۳ درصد جمعیت ۱۵ ساله و بیشتر از نظر اقتصادی فعال بودهاند.
بین ماه فوریه و آوریل ۲۰۲۴، تعداد تخمینی مشاغل خالی در بریتانیا کاهش یافت و به ۸۹۸ هزار رسید.
حمید حاجی اسماعیلی در گفتگو با فرارو مطرح کرد:
دولت زمانی میتواند مدعی افزایش ظرفیتهای بازار کار باشد که جوانان به راحتی شغل مناسبی در بازار کار پیدا کنند، این در حالیست که هم اکنون اکثریت قشر بیکار کشور را جوانان دانشگاهی تشکیل میدهند. حدود ۴۰ درصد از بیکاران کشور را فارغ التحصیلان دانشگاهی تشکیل میدهند و جوانان و زنان زیادی متقاضی کار هستند، اما بازار کار کشور پذیرای آنان نیست. این مورد به ویژه برای زنان شدیدتر است و هنوز هم بازار کار سنتی کشور، پذیرای حضور گسترده زنان در مشاغل گوناگون نیست.
مرتضی افقه در گفتگو با فرارو بررسی کرد:
ما استانهای محرومی داریم که شاید در ۴ دهه اخیر همچنان و پیوسته محرومند، عمده این استانها، استانهای مرزی کشور هستند و بعد استانهایی دیگر. از همان سالها پیش قرار بود بر اساس اصول آمایش سرزمین، زیرساختها به گونهای انجام شود که توزیع ثروت به سمت این مناطق نیز برود. دولتها نیز تلاش کرده اند و سعی کرده اند در دهههای اخیر با برخی مشوقها زمینه جذب سرمایه گذاران را در مناطق محروم فراهم کنند، از این مشوقها و تسهیلات میتوان به برخی معافیتها اشاره کرد. اما مشکل دولتهای ما این است که تصور میکنند کافیست مدیران دولتی را به مناطق محروم بفرستند تا برخی وظایف را انجام دهند و همه چیز ختم به خیر شود.