طبق یافته‌های یک تحقیق، مقیاس‌های عینی فعالیت روزانه نشان داد که آمادگی جسمانی بیشتر افراد در ابتدای دستورات خانه‌نشینی آسیب دید، اما با گذشت زمان به‌آرامی به وضعیت اول بازگشت.
از اواخر سال ۲۰۲۰، موارد شدید سندرم تنفسی حاد ویروس کرونا (SARS-CoV-۲) در موج دوم وحشتناکی در سرتاسر جهان در حال افزایش است و روش بحث‌برانگیز، اما موثر که به‌طور گسترده برای مهار ویروس استفاده می‌شود، قرنطینه سختگیرانه یا دستورات خانه‌نشینی است.
به گزارش ایسنا به نقل از مدیکال نت، درحالی‌که این راهبرد در برخی از کشور‌های آسیایی و اروپایی موفقیت‌آمیز بود، قرنطینه در ایالات‌متحده باعث شده است که سیاستگذاران امکان اجرای طولانی‌مدت این راهبرد را زیر سوال ببرند. اثرات قرنطینه بیش از تبعات اقتصادی و سیاسی است و نتایج مطالعات نشان می‌دهند دستورات خانه‌نشینی بر سلامت جسمی و روانی افراد سالم تاثیر می‌گذارد. با این حال، تاکنون هیچ مطالعه جامع و کمی علمی درباره قرنطینه طولانی‌مدت ارائه نشده است.
محققان دانشکده علوم بهداشتی دانشگاه تگزاس، سن آنتونیو ایالات متحده به‌تازگی سعی کردند این خلاء علمی را با پرداختن به اینکه چگونه همه‌گیری کووید-۱۹ و دستورات مرتبط با خانه‌نشینی، عادت‌های روزمره افراد را تغییر می‌دهد، پر کنند. آنان تاثیر قرنطینه را در ۶۱ نفر در سن آنتونیو تگزاس با ثبت اطلاعات مربوط به فعالیت روزانه و خواب افراد از طریق ردیاب‌های قابل‌حمل به مدت بیش از ۱۲ ماه از آوریل تا آگوست سال ۲۰۲۰ بررسی کردند.
محققان تغییرات ۶ پارامتر آمادگی جسمانی مانند قدم زدن، دقایق بی‌تحرکی، ضربان قلب در زمان استراحت، مدت زمان بیدار شدن بعد از شروع خواب، کل مدت خواب و مدت‌زمان حرکت سریع چشم (REM) را ارزیابی کردند. آنان از تجزیه خوشه‌ای و تجزیه‌وتحلیل دوره زمانی برای شناسایی رویه‌های فعالیت قبل، حین و بعد از دستورات خانه‌نشینی استفاده کردند. میزان کمّی فعالیت‌های مختلف با پاسخ نظرسنجی شرکت‌کنندگان مقایسه شد.
برای ارزیابی اینکه آیا دستورات خانه‌نشینی یا سایر وقایع مرتبط با همه‌گیری بر رفتار روزمره ساکنان شهر تاثیر می‌گذارد، گروه تحقیقاتی بر سه پارامتر اصلی متمرکز شد. این پرامتر‌ها عبارت بودند از: تاریخی که مهمترین نقطه عطف در رفتار‌های روزمره دیده می‌شود، مشخصات جمعیتی و سلامتی افرادی که رفتار آنان در طول دوره‌های ماندن در خانه بهتر شده یا تغییر کرده است و آیا خودارزیابی یک مقیاس موثر اندازه‌گیری سلامت در طول این دوره بوده است یا خیر.
تطابق نقاط عطف با آغاز همه‌گیری
نتایج، چهار الگوی رفتاری در افراد را در دوره‌های خانه‌نشینی شناسایی کرد. آنان دریافتند که بیشتر افراد در زمان قرنطینه مربوط به همه‌گیری، در مقایسه با فعالیت‌های روزمره در سال ۲۰۱۹ و اوایل سال ۲۰۲۰، دچار کاهش عادات روزمره سالم شده‌اند. نقاط عطف مشخص‌شده با تاریخ‌های مهم مربوط به شروع همه‌گیری سارس-کوو-دو (۲-SARS-CoV) مطابقت دارد، ازجمله گزارش اولین مورد در ایالات‌متحده در ۲۹ فوریه و دستور‌های ماندن در خانه در سراسر شهر در ۲۳ مارس بود.
شرایط قبلی مانند دیابت و آسم با کاهش شدید کیفیت خواب در هنگام دستورات خانه‌نشینی همراه بود. باکمال تعجب، آنان همچنین گروهی از شرکت‌کنندگان، به‌طور عمده مردان را شناسایی کردند که در دوره‌های خانه‌نشینی، آمادگی جسمانی روزانه خود را بهبود بخشیدند.
یک نتیجه هیجان‌انگیز و غیرمنتظره این است که گروهی از افراد هستند که سلامت آنان در میانه یک بیماری همه‌گیر ویرانگر و محدودیت‌های تحمیلی همراه با دستورات خانه‌نشینی، به‌طور کمّی بهبود می‌یابد؛ خواب بهتر، ورزش بیشتر، ضربان قلب کمتر در هنگام استراحت.
کاهش آمادگی جسمانی
در دوره خانه‌نشینی، آمادگی جسمانی در بیشتر افراد کاهش می‌یابد و در تعداد کمی از افراد بهبود می‌یابد.
طبق یافته‌های این تحقیق، مقیاس‌های عینی فعالیت روزانه نشان داد که آمادگی جسمانی بیشتر افراد در ابتدای دستورات خانه‌نشینی آسیب دید، اما با گذشت زمان به‌آرامی به وضعیت اول بازگشت. سطح آمادگی جسمانی برای زیرمجموعه‌ای از افراد ازنظر ورزش بیشتر، خواب بهتر و ضربان قلب کمتر در هنگام استراحت در طول مدت ماندن در خانه، از لحاظ کمّی بهبود یافت.
محققان معتقدند که این یافته‌ها می‌توانند از طریق برجسته کردن چگونگی تاثیر کمّی دستورات خانه‌نشینی مرتبط با همه‌گیری بر سلامت روزانه جامعه، راهنمای سیاست‌گذاری باشند. آنان احساس می‌کنند که کار بیشتر در این زمینه در آینده به درک جزئیات روش‌هایی کمک می‌کند که در عین حفظ سلامتی مطلوب، در مبارزه با بیماری همه‌گیر موثرترین روش‌ها هستند.
از مزایای این مطالعه می‌توان به تجزیه‌وتحلیل کمی ۱۶ ماهه داده‌های غنی از فعالیت روزانه قبل و طی بیماری همه‌گیر اشاره کرد.
نتایج این تحقیق در سایت پیش چاپ medRxiv * منتشرشده است.
