زیست‌توده پستانداران وحشی برروی خشکی و دریا در کره زمین با ترکیب وزن گاوها، خوک‌ها، گوسفندان و دیگر پستانداران اهلی، کاهش چشمگیری داشته.
ما گاهی وقت‌ها فکر می‌کنیم که دنیای ما، یک قلمروی بی‌نهایت از دشت‌ها، جنگل‌ها و اقیانوس‌ها و مملو از حیوانات وحشی است.
به گزارش خبرآنلاین، اما حالا محققان موسسه علوم وایزمن در اولین سرشماری انجام شده جهانی درباره زیست‌توده پستانداران وحشی اعلام کرده‌اند که تا چه حد جهان طبیعی ما همراه با نمادین‌ترین حیواناتش در معرض نابودی است.
این گزارش جدید حاکی از آن است که زیست‌توده پستانداران وحشی برروی خشکی و دریا در کره زمین با ترکیب وزن گاوها، خوک‌ها، گوسفندان و دیگر پستانداران اهلی، کاهش چشمگیری داشته.
تیمی به سرپرستی ران میلو دریافته که زیست‌توده دام‌ها به حدود ۶۳۰ میلیون تن رسیده که ۳۰ برابر وزن تمام پستانداران وحشی ساکن خشکی (که حدودا ۲۰ میلیون تن) است و ۱۵ برابر وزن تمام پستانداران وحشی دریازی (۴۰ میلیون تن) می‌باشد. این درحالی است که وزن انسان‌ها برروی کره زمین ۳۹۰ میلیون تن برآورد شده است.
مطالعه دیگری که پیش از این و در سال ۲۰۲۰ توسط محققان آزمایشگاه میلو انجام شده بود و بحث‌های زیادی بر سر آن مطرح شده بود، حکایت از آن داشت که زیست‌توده و انبوه اشیای ساخته شده به دست بشر (از آسمان‌خراش‌ها گرفته تا روزنامه‌ها- از زیست‌توده کل کره زمین (از درختان گرفته تا کندو‌های زنبور عسل) پیشی گرفته است.
اما در تحقیقات اخیر، محققان دیدگاه جدیدی را در مورد تاثیر فزاینده بشر در سیاره‌مان ارائه می‌دهند که در آن تناسبی بین انسان‌ها و پستانداران اهلی و وحشی دیده می‌شود. میلو در این رابطه گفته: «این بررسی تلاشی است تا از قاب بزرگتری به دنیا نگاه شود. ولی توزیع جهانی زیست‌توده، شواهد قابل‌محاسبه‌ای از واقعیت را نشان می‌دهد که ممکن است درکش به نحو دیگری دشوار باشد: کاملا آشکار است که سلطه انسان و دام‌هایش، باعث شده تا جمعیت پستانداران وحشی کره زمین کمتر شود.»
برای محاسبه زیست‌توده موجودات خونگرم کره زمین، محققان سرشماری‌هایی از گونه‌های پستانداران وحشی انجام داده و ویژگی‌های تعیین کننده صد‌ها گونه دیگر را نیز تعیین کردند. لیور گرینسپون و ایال کریگر، این بررسی برروی اطلاعات به دست آمده را برای تخمین زیست‌توده‌ها به کار بردند.
سرشماری‌های جمع‌آوری شده، داده‌هایی را در مورد نیمی از زیست‌توده جهانی پستانداران به دست آورد.
این تیم، نیم باقیمانده این داده‌ها را با استفاده از مدل محاسباتی یادگیری ماشین محاسبه کردند که در آن نیم اول آموزش دیده بودند و دربرگیرنده پارامتر‌های متعددی از جمله وزن بدن، توزیع در منطقه، تغذیه و طبقه‌بندی جانورشناسی را در بر می‌گرفت.
این بررسی نشان داد که تاثیر انسانی، نقش پررنگی در حضور نسبتا محدود پستانداران باقیمانده در طبیعت دارد. بسیاری از پستانداران وحشی در رده‌های بالایی نمودار زیست‌توده، از جمله گوزن و گونه‌های گراز وحشی، تا حدودی به دلیل فعالیت‌های انسانی در این جایگاه قرار گرفته‌اند و حالا هم در برخی مناطق به چشم آفت دیده می‌شوند.
تخمین انجام شده در مطالعه جدید، درباره نسبت‌های زیست‌توده احتمالا به نظارت بر جمعیت پستانداران وحشی در سراسر جهان کمک کرده و در ارزیابی خطرات ناشی از بیماری‌هایی که از حیوانات به انسان‌ها سرایت می‌کنند، مفید خواهند بود. این دقیقا خطری است که بسیاری از اپیدمیولوژیست‌ها درباره ایجاد اپیدمی‌های متعدد هشدار می‌دهند.
پستانداران وحشی برای انسان‌ها الهام‌بخش هستند و گاهی به‌صورت نمادین، انسان‌ها را به تلاش در راستای حفاظت از طبیعت تشویق می‌کنند. محققان در آزمایشگاه میلو در حال حاضر مشغول تجزیه و تحلیل این موضوع هستند که زیست‌توده پستانداران در قرن گذشته دستخوش چه تغییراتی شده است.
گرینسپون دراین باره گفته: «به نظرم درک این نکته مهم است که به‌عنوان مثال چه زمانی وزن پستانداران اهلی از وزن پستانداران وحشی بیشتر شده. درک بهتر از تغییرات ناشی از انسان می‌تواند به تعیین اهداف حفاظتی کمک کرده و چشم‌انداز بهتری در مورد فرآیند‌های بلندمدت جهانی در اختیارمان قرار دهد.»
میلو می‌گوید: «ما هرچه بیشتر، چه از طریق فیلم‌ها، موزه‌ها و حتی اکوتوریسم در معرض شکوه و جلال طبیعت قرار بگیریم، بیشتر وسوسه می‌شویم تا طبیعت را به‌شکل منبعی بی‌پایان و تمام‌نشدنی تصور کنیم.
در واقع وزن تمام پستانداران وحشی باقیمانده روی خشکی، کمتر از ۱۰% از وزن همه انسان‌ها روی هم است؛ این یعنی در ازای هر انسان ۲.۷ کیلوگرم پستاندار وحشی روی کره زمین زندگی می‌کنند. به عبارتی دیگر، تحقیق ما حکایت از آن دارد که میزان تاثیر ما و چگونگی تصمیمات و انتخاب‌های ما در آینده، تعیین خواهد کرد که چه چیزی از طبیعت برای نسل‌های آینده باقی خواهد ماند.»
