مربیگری گونه‌ای از رشد و پیشرفت است که در آن فردی به نام مربی، شخص آموزش گیرنده یا مشتری را برای دستیابی به اهداف حرفه‌ای یا شخصی اش، آموزش می‌دهد و هدایت و حمایت می‌کند.
فرارو- مربیگری گونه‌ای از رشد و پیشرفت است که در آن فردی به نام مربی، شخص آموزش گیرنده یا مشتری را برای دستیابی به اهداف حرفه‌ای یا شخصی اش، آموزش می‌دهد و هدایت و حمایت می‌کند.
به گزارش فرارو، مربی، معلم، روانشناس یا مشاور نیست. او برای مسائل و مشکلات افراد راهکاری ارائه نمی‌دهد، کسی را نیز نصیحت نمی‌کند. او کمک می‌کند تا افراد خودشان برای رسیدن به آگاهی و رسیدن به پاسخ‌ها حرکت و تلاش کنند و پیچیدگی‌های ذهنی خود را رها کرده و به شفافیت برسند. افراد به کمک مربی به آگاهی‌هایی در مورد خودشان و اهدافشان دست می‌یابند.
به سادگی می‌توان اذعان داشت مربیگری فرآیندی است که هدف آن بهبود عملکرد و تمرکز است. مربی به عنوان یک تسهیل کننده در فرآیند یادگیری عمل می‌کند.
بین آموزش دادن و کمک به یاد گیری تفاوت بزرگی وجود دارد. در مربیگری، مربی اساسا به فرد کمک می‌کند تا عملکرد خود را بهبود ببخشد، یا به عبارتی دیگر به یادگیری آن‌ها کمک می‌کند.
بین آموزش، مربیگری، راهنمایی و مشاوره نیز تفاوت زیادی وجود دارد، اما مهارت‌ها و بخش‌هایی کلیدی مشترک نیز ممکن است میان آن‌ها وجود داشته باشد.
مربیگری حرفه ای، طیف وسیعی از مهارت‌های ارتباطی را نظیر بیان اهداف، شنوایی، سؤال کردن، شفاف‌سازی و… را شامل می‌شود تا مخاطبین روش‌های مختلفی را برای رسیدن به اهداف خود کشف کنند. این مهارت‌ها در بیشتر انواع مربیگری‌ها استفاده می‌شوند.
آموزش شامل یک معلم می‌شود که بر موضوعی تسلط کامل دارد و به دانش آموزان مطالبی فرا می‌دهد.
اگرچه بهترین معلم‌ها نیز از تکنیک‌های مشارکتی و تعاملی مربیگری استفاده می‌کنند، اماعدم دانش کافی و تسلط بر موضوع نمی‌تواند «پاسخ درست» را برای فرا گیرنده‌ها ارئه دهد.
در مربیگری این باور وجود دارد که فرد خود باید پاسخ مشکلاتش را بیابد.
مربیگری روندی است که جهت بهبود عملکرد افراد در زندگی حرفه ای، اجتماعی و حتی عاطفی کار می‌کند، به این معنی که در بسیاری از زمینه‌های زندگی، برای پیشرفت و ارتقا عملکرد می‌توان از مربیگری کمک گرفت.
تمرکز مربیگری به جای گذشته بر حال و آینده نزدیک فرد است و به کنکاش و رفع مسائل و مشکلات گذشته نمی‌پردازند. باور مربیگری بر این است که افراد بهترین مسیر را خودشان می‌توانند تشخیص دهند و غالبا پاسخ مشکلات افراد، نزد خود آن‌ها است. از این رو در پروسه مربیگری انتخاب کننده و پیش برنده جلسه خود مراجعه کننده است و مربی او تنها نقش یک تسهیلگر را بازی می‌کند.
مربی‌ها هرگز افراد را نصیحت نمی‌کنند و راهکاری ارائه نمی‌دهند، بلکه با استفاده از ابزارهایی کار آمد در حرفه شان، به شما کمک می‌کنند تا نقشه راه را برای پیشبرد اهداف خود تعیین کنید و به نتیجه برسید. مربی‌ها کمک می‌کنند تا افکار و پیچیدگی‌های ذهن خود را سر و سامان دهید و در نهایت به شفافیت برسید.
در مربیگری، به افراد مستقیما آموزشی داده نمی‌شود، بلکه فرد طی پروسه جلسات مربیگری، به کمک مربی، خودش به آگاهی‌هایی درباره خود دست می‌یابد.
همه ما در اغلب موارد در معرض مشکلات و مسائلی قرار می‌گیریم که به دلیل محدود بودن دانش و تجربیات‌مان به همفکری با دیگران نیاز پیدا می‌کنیم. حتی با ثبات‌ترین افراد نیز گاهی از بحران‌های عاطفی مصون نیستند. تحولات و تغییراتی که در زندگی رخ می‌دهد. گاهی دچار اضطراب، تردید، نگرانی، تعارض و حتی بحران در زندگی‌تان می‌شود. لازم به ذکر است هنگام سازش با محیطی جدید و تجربه‌ای نو، داشتن احساسات فوق تا حدی طبیعی است، اما اگر این احساسات منفی از حد طبیعی بیشتر شود، می‌تواند باعث کاهش تمرکز آرامش و سلامت جسم و روان گردد.
مشاور، فرد متخصصی است که با علاقه به دل مشغولی‌های طرف مقابل گوش داده و به او کمک می‌کند تا درک بهتری از مسائل پیش رویش داشته باشد و بتواند با راحتی و کار آمدی بیشتری با مشکلاتش مواجه شود.
یک مشاور خوب توانایی تجزیه و تحلیل و شناخت مسائل و مشکلات و در نهایت استنتاج مطالب را بر عهده دارد. تفکری خلاق و نو دارد که می‌تواند تمام تجربیات فردی طرف مقابل نظیر غم، امید، صمیمیت و احساس خوشبختی را درک کند. قدرت بالای تصمیم گیری در شرایط بحرانی دارد و بسیار انتقادپذیر است. یک مشاور ایده آل با دیگران به سادگی ارتباط بر قرار می‌کند و منظور و مطالب خود را به سادگی منتقل می‌کند.
این یک فرآیند یادگیری است که بدین وسیله فرد با استفاده از روش‌هایی مناسب توانایی گفتگو با خودش را کسب می‌کند و می‌تواند به کمک این وسیله اعمالش را کنترل کند.
منبع: skillsyouneed
