برخی از افراد در دوران نوجوانی پرخاشگر می‌شوند که بخشی از آن طبیعی است؛ اما زمانی که این پرخاشگری بیش از حد شود، ممکن است به آن‌ها و دیگران آسیب برساند.
فرارو- پرخاشگری در نوجوانان یکی از رایج‌ترین مشکلات بین والدین و فرزندان نوجوانشان است. کودکانی که پیش از این مودب و مطیع بوده‌اند و در حال حاضر در دوران نوجوانی به‌سرعت عصبانی و پرخاشگر می‌شوند. احتمالا میزانی از این زودجوشی در نوجوانان طبیعی باشد؛ اما در مواردی به پرخاشگری افراطی و آسیب زننده تبدیل می‌شود.
به گزارش فرارو؛ درواقع پرخاشگری یک رفتار دفاعی است که افراد برای مقابله با خطر یا تهدید از خودشان بروز می‌دهند. این رفتار معمولا به معنای حمایت از خود به شیوه‌ای است که در آن به حقوق دیگران تجاوز می‌شود. رفتار پرخاشگرانه به صورت معمول تنبیه‌گرایانه، سرزنش‌آمیز، و خصمانه است و برخی از این رفتارها عبارت‌اند از: تهدید، توهین، تنبیه بدنی، لبخند تمسخرآمیز و عبارت طعنه‌آمیز.
همانطور که گفته شد پرخاشگری در میان نوجوانان یک اتفاق شایع است. یک مطالعه انجام شده در Parentline Plus یکی از موسسات خیریه حامی خانواده نشان می‌هد که تقریبا ۶۰ درصد از تماس‌های تلفنی دریافت شده در این مرکز بین اکتبر ۲۰۰۷ تا ژوئن ۲۰۰۸ مربوط به پرخاشگری کلامی نوجوانان بوده است. نزدیک به یک سوم، ۳۰ درصد تماس‌ها در مورد پرخاشگری فیزیکی است. روشن است که تماس‌های تلفنی از افراد و خانواده‌هایی دریافت شده است که در مدیریت چنین شرایط دچار مشکل هستند؛ بنابراین نمی‌توان از آن‌ها به عنوان منعکس کننده آنچه در اکثر خانواده‌ها اتفاق می‌افتد، یاد کرد.
این آمار نشان می‌دهد که شمار زیادی از افراد احساس در مقابله با نوجوانان پرخاشگر خود ناتوانند و در تلاشند تا مدیریت این چنین رفتارها را در فرزندشان به دست بگیرند. علاوه‌بر این تلاش برای کنترل پرخاشگری به صورت مداوم می‌تواند بسیار استرس‌زا باشد. استرسی که در درازمدت می‌تواند سلامت والدین را تهدید کند و بسیار مضر باشد.
نوجوانان به دلایل مختلفی رفتار پرخاشگرانه از خود بروز می‌دهند که برخی از آن‌ها عبارت‌اند از:
ناکامی، نیاز به استقلال، نیاز به قدرت و نمایش قدرت طلبی، رسیدن به اهداف شخصی، مقابله با تهدیدهای جسمی و روانی، الگوبرداری از محیط اجتماعی، اختلالات روان‌شناختی و پیام‌های متناقض والدین از جمله این دلایل است.
لازم است مواردی را که نوجوان را تهدید می‌کند، شناسایی کنیم و آن‌ها را از بین ببریم. ایجاد تغییر نگرش در نوجوان نسبت به خطر و تهدید نیز ضروری به نظر می‌رسد؛ زیرا نوجوان به اشتباه تصور می‌کند برای مقابله با مشکلات لازم است رفتار پرخاشگرانه از خود بروز بدهد.
ارتباط با نوجوان اگر براساس عشق و علاقه و صمیمیت باشد، اعتماد به نفسش را ارتقا می‌دهد و اگر با فشار و خشونت همراه باشد، ممکن است موجب دشواری روانی در نوجوان شود؛ بنابراین برقراری رابطه صمیمی، تشویق به فعالیت فرهنگی، اجتماعی و ورزشی و تشویق پیشرفت تحصیلی نوجوان در مدرسه و آموزش خانواده‌ها در زمینه تغییر و اصلاح رفتار با نوجوان نیز جزء عوامل موثر در کنترل رفتارهای پرخاشگرانه است. احساس خشم را نمی‌توان حذف کرد؛ اما می‌توان روش‌های صحیح کنترل و ابراز آن را به نوجوان آموزش داد.
هیچ کس نباید با پرخاشگری مداوم مقابله کند. شیوه‌هایی وجود دارد که رفتار شما می‌تواند هم به خودتان و هم به نوجوان کمک کند.
برای نمونه به یاد داشته باشید که الگوی رفتاری فرزندتان هستید.
زمانی که عصبانی و پرخاشگر می‌شوند، قطعا به‌سختی می‌توانید از آن‌ها انتظار داشته باشید که با آرامش و منطقی صحبت کنید. بهتر است شما صبور و آرام باشید. در صورت لزوم ممکن است نیاز باشد برای چند دقیقه از آن‌ها دور شوید تا بتوانید آرامش خود را حفظ کنید. زبان بدن شما نیز باید غیر تهاجمی و آرام باشد. برای مثال شاید بهتر باشد که با آن‌ها وارد بحث و کشکمش نشوید. صدای خود را کنترل کنید و از فریاد زدن بپرهیزید. سعی کنید هنگام برقراری ارتباط کلامی کمتر به بحث‌های چالش برانگیز بپردازید.
اطمینان حاصل کنید که به آن‌ها فرصت کافی برای بیان دیدگاه‌شان داده‌اید و به صحبت‌های‌شان گوش می‌دهید. از فریاد کشیدن آن‌ها نهراسید. برای فرزند نوجوانتان فرصتی ایجاد کنید تا حرف‌هایش را بزند؛ سپس با آرامش به آنچه گفته‌اند، پاسخ بدهید.
پرخاشگری و عصبانیت در نوجوانی مسئله‌ای رایج در دوران بلوغ و نوجوانی است. با این وجود نوجوان مانند هر فرد دیگری باید یاد بگیرد که خشم خود را کنترل کند. برای یک پدر و مادر شاید مفید باشد که روش‌های کنترل خشم را به آن‌ها آموزش بدهید.
• آرام‌سازی و تمرینات تن آرامی و نفس عمیق کشیدن
• تغییر خودگویی‌های منفی
• استفاده از روش‌های حل مساله
• ایجاد تغییر در محیط
• ابراز خشم به شیوه سازگارانه
• تمرکز بر تنفس
اگر این تکنیک‌ها مفید واقع نشد، ممکن است نوجوان شما حتی از لحاظ فیزیکی خشونت‌آفرین باشد. اگر آن‌ها سعی در ضربه زدن به شما داشته باشند، بلافاصله و بدون درنگ ترکشان کنید و روشن کنید که ابراز چنین خشونتی به هیچ‌وجه پذیرفتنی نیست. هرگز مقابله به مثل نکنید.
برخی از توصیه‌های در این زمینه عبارت‌اند از:
• به نوجوان خود برای ابراز خشونت فضا بدهید؛ اما بعد از اینکه آرام شد، با آن‌ها راجع به رفتارشان صحبت کنید و یا حتی برای حل مشکلشان به آن‌ها کمک کنید.
• در مورد مرزها و محدودیت‌ها به صورت روشن و واضح صحبت کنید، آن‌ها باید بدانند چه رفتارهایی پذیرفتنی نیست.
• با معلمان مدرسه‌شان صحبت کنید و ببینید در آنجا هم رفتار پرخاشگرایانه‌ای دارند یا خیر. برخی مدارس ممکن است در این زمینه مشاوره‌های مفیدی ارائه بدهند.
• به مشاوره بروید. اگر نوجوانتان موافق است که مشکلی وجود دارد و آن‌ها آماده یاری گرفتن از والدینشان هستند، سعی کنید از مشاورها در این زمینه کمک بگیرید.
ممکن است تنها نوجوان شما نیازمند کمک نباشد. شما نیز برای مقابله با پرخاشگری که مسئله‌ای پر استرس است؛ به ویژه در طول یک دوره زمانی بلند مدت نیازمند حمایت و مشاوره هستید. شاید ملاقات یک مشاور برای خودتان نیز خیلی هم بد نباشد.
منبع: skillsyouneed
